Richard Henshall

Υπάρχουν κάποιοι μουσικοί που στις καλύτερες περιόδους της καριέρας του περνάνε έναν ακατάπαυστο δημιουργικό οίστρο και σε αυτή τη φάση δείχνει να βρίσκεται ο Richard Henshall, o κιθαρίστας των βρετανών progressive metallers Haken.

Την τρέχουσα δεκαετία ο Henshall έχει προλάβει να κυκλοφορήσει πέντε άλμπουμ (κι ένα EP) με τους Haken, ένα άλμπουμ με τους To-Mera κι ένα άλμπουμ με το instrumental jazz/prog project των Nova Collective, ενώ συμμετείχε και στους The Shattered Fortress, την μπάντα που συνέθεσε ο Mike Portnoy για να παίξει τραγούδια των Dream Theater. Και παρά το γεγονός πως τόσο η συνέπεια, όσο και το εντυπωσιακό, περσινό "Vector" έχουν πάει τους Haken στο επόμενο επίπεδο, αυξάνοντας σημαντικά τις υποχρεώσεις του (περιοδείες) με αυτούς, ο Henshall φαίνεται πως δεν μπορεί να τιθασεύσει την έμπνευση και τη δημιουργικότητά του και κυκλοφορεί αυτό τον καιρό την πρώτη προσωπική δουλειά του.

Είναι άμεσα εμφανές πως η έμπνευση ρέει αβίαστα, συμπληρώνοντας την αδιαμφισβήτητη τεχνική αρτιότητα που διακρίνει τον Henshall ως μουσικό

Η αλήθεια είναι πως σε τέτοιες περιπτώσεις υπέρ-παραγωγικότητας ελλοχεύει ο κίνδυνος του κορεσμού ή της βιασύνης, αλλά μια ακρόαση του "Cocoon" αρκεί για να διαλύσει οποιαδήποτε τέτοια υποψία, καθώς είναι άμεσα εμφανές πως η έμπνευση ρέει αβίαστα, συμπληρώνοντας την αδιαμφισβήτητη τεχνική αρτιότητα που διακρίνει τον Henshall ως μουσικό.

Στο "Cocoon" πέραν του συνθετικού κομματιού και της κιθάρας, o Henshall αναλαμβάνει τόσο τα πλήκτρα (κάτι που κάνει συχνά και στους Haken), όσο και για πρώτη φορά τον ρόλο του τραγουδιστή, στα τέσσερα εκ των επτά (6+1 για την ακρίβεια) τραγουδιών του άλμπουμ, ενώ παράλληλα εκτελεί και χρέη παραγωγού. Στο rhythm section έχει μαζί του τον μπασίστα των Haken, Conner Green και τον drummer των Cynic και Nova Collective, Matt Lynch, ενώ ταυτόχρονα μια πλειάδα εντυπωσιακών καλεσμένων παρελαύνει σε διάφορα σημεία του άλμπουμ, συνεισφέροντας ουσιωδώς από διάφορα πόστα.

Ξεφεύγει από τα πιο στενά πλαίσια του ιδιώματος, αφήνοντας να παρεισφρήσουν jazz, trip hop και άλλες επιρροές που μόνο πιο ενδιαφέρον κάνουν το τελικό αποτέλεσμα

Στα της μουσικής του άλμπουμ, το "Cocoon" είναι ένα progressive metal άλμπουμ, που διαθέτει όμως τις εξτρά ελευθερίες που προσφέρουν συνήθως τέτοιου είδους προσωπικές δουλειές. Υπό αυτή τη λογική ο Henshall ξεφεύγει σε αρκετά σημεία από τα πιο στενά πλαίσια του ιδιώματος, αφήνοντας να παρεισφρήσουν jazz, trip hop και άλλες επιρροές που μόνο πιο ενδιαφέρον κάνουν το τελικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά, η βάση του άλμπουμ παραμένει στο prog, με σημεία αναφοράς τους Dream Theater, τους Karnivool και τον Steven Wilson και φυσικά τους Haken.

Το "Pupa" που ανοίγει το άλμπουμ είναι επί της ουσίας μια εισαγωγή στο 10λεπτο "Cocoon" το οποίο ξεχωρίζει για τα lead μέρη του Henshall, καθιστώντας σαφές (σε όποιον επιμένει να έχει αμφιβολία) ότι είναι μεταξύ των καλύτερων νέων κιθαριστών (κατ’ εμέ στην κορυφή μαζί με τον Eric Gilette), ενώ η προσθήκη του σαξόφωνου του jazzίστα Adam Carrillo απογειώνει το τραγούδι.

Τα εντυπωσιακά κιθαριστικά μέρη συνεχίζονται στο "Silken Chair", στο οποίο καλεσμένος του Henshall είναι ο Σέρβος κιθαρίστας David Maxim Micic, προσθέτοντας κι αυτός ένα εξαιρετικό σόλο, ενώ και στα δυο τραγούδια, ο Henshall, χωρίς να ενθουσιάζει, ανταποκρίνεται αξιοπρεπώς στο ρόλο των φωνητικών, έχοντας μια ξεκάθαρα βρετανική χροιά στον τρόπο με τον οποίο τα προσεγγίζει.

Το αργό, ατμοσφαιρικό και σχετικά σύντομο σε διάρκεια "Limbo" χωρίς να είναι κακό, είναι μάλλον η πιο αδιάφορη του άλμπουμ, σε αντίθεση με το πειραματικό "Lunar Room" που μόνο αδιάφορο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Έχοντας τα πολύπλευρα και διαφοροποιημένα φωνητικά του Ben Levin (κυρίως) και της Jessica Klon (δευτερευόντως) των Bent Knee πρόκειται για την πιο ιδιαίτερη και ξεχωριστή σύνθεση του άλμπουμ, στην οποία συμμετέχει κι ο Ιταλός κιθαρίστας Marco Sfogli (πιο γνωστός από τη συνεργασία του με τον James LaBrie) που μαζί με τον Henshall προσθέτουν ακόμα δυο πανέμορφα solo.

Όμως, η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ έρχεται όταν Henshall βρίσκεται πιο κοντά στο φυσικό του περιβάλλον, με το "Twisted Shadows" να είναι μια σύνθεση που κάλλιστα θα μπορούσε να βρίσκεται σε ένα άλμπουμ των Haken. Για αυτό το λόγο μάλλον επιστράτευσε και τον τραγουδιστή της μπάντα, Ross Jennings ο οποίος τον δικαιώνει για την επιλογή του, ενώ η συμμετοχή του Jordan Rudess ξεχωρίζει από την πρώτη κιόλας νότα που παίζει, δίνοντας λίγη Theaterική λάμψη στο όλο εγχείρημα. Όχι πως το jazzy σόλο του Henshall δεν θα αρκούσε από μόνο του…

Το κλείσιμο του ατμοσφαιρικού "Afterglow" αναδεικνύει μια σχετικά διαφορετική πτυχή του παιξίματος του Henshall, καθώς οι μελωδίες του μου έφεραν στο νου τους Biffy Clyro να παίζουν prog και εν τέλει ολοκληρώνει όμορφα τα 48 λεπτά της πολύ αξιόλογης πρώτης προσωπικής δουλειάς του Richard Henshall.

Το όλο εγχείρημα, πέραν της έμπνευσης και της τεχνικής αρτιότητας που το χαρακτηρίζει, αποπνέει μια ειλικρίνεια και αμεσότητα

Το όλο (αυτοχρηματοδοτούμενο) εγχείρημα, πέραν της έμπνευσης και της τεχνικής αρτιότητας που το χαρακτηρίζει, αποπνέει μια ειλικρίνεια και αμεσότητα, υπό την έννοια ότι μοιάζει ως προϊόν της ανάγκης για έκφραση και δημιουργία, παρά κάποιου είδους εμπορικό προϊόν. Έτσι, μπορείτε να το ακούσετε ελεύθερα ολόκληρο στο youtube, ανεβασμένο από τον ίδιο τον Henshall ή και να στηρίξετε έμπρακτα αν το κρίνετε σκόπιμο. Σε κάθε περίπτωση, οι μυημένοι στον progressive metal χώρο δεν θα δυσκολευτούν να αναγνωρίσουν μια από τις πιο δυνατές κυκλοφορίες της χρονιάς στο "Cocoon".