Resurgency

Οφείλω να ξεκαθαρίσω εξαρχής πως το death metal δεν είναι από τα είδη που βρίσκονται σε προτεραιότητα στις προσωπικές μου προτιμήσεις, αν και η τριβή μου με το ιδίωμα έχει υπάρξει επαρκής με τα χρόνια. Έτσι, παρόλο που προσπαθώ να κρατώ μια επαφή με τις νέες κυκλοφορίες του είδους, συνήθως ελάχιστες είναι εκείνες που μου τραβούν πραγματικά την προσοχή.

Μια τέτοια περίπτωση έχουν υπάρξει και οι Έλληνες Resurgency, το ντεμπούτο των οποίων, πριν πέντε χρόνια, ήταν από τις ελάχιστες death metal δουλειές εκείνης της χρονιάς που είχα απολαύσει. Φέτος, κι έχοντας δύο σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση τους, με τον Πάνο Σπανό (Exarsis, ex-Suicidal Angels) και τον Γιώργο Τράκα (Mass Infection) να γεμίζουν τις διαθέσιμες θέσεις του κιθαρίστα και του ντράμερ της μπάντας αντίστοιχα, επιστρέφουν με τη δεύτερη κυκλοφορία τους, το κτηνώδες "No Worlds... Nor Gods Beyond".

Το τρομερό riffing, η σφιχτοδεμένη παραγωγή (με σαφή βελτίωση σε σχέση με τον πρώτο δίσκο) και οι brutal φωνητικές ερμηνείες που δεν χάνουν σε βαρβαρότητα, παραμένοντας όμως κατανοητές στην εκφορά των στίχων είναι μονάχα μερικά από τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν το δυστοπικό ηχητικό πλαίσιο του δίσκου, δημιουργώντας έναν αφιλόξενο, απρόσιτο κόσμο.

Σίγουρα, η μπάντα έχει κάνει αρκετά βήματα μπροστά σε ό,τι αφορά το συνθετικό της υπόβαθρο, με τις εννέα συνθέσεις που περιέχονται στο άλμπουμ να είναι καταιγιστικές και ιδιαίτερα δουλεμένες, ενώ η συνεισφορά του νέου ντράμερ είναι καταλυτική στις συνολικές δυναμικές τους. Κατά τα λοιπά, ο δίσκος θα μπορούσε να προέρχεται από το πρώτο μισό των '90s πολύ εύκολα, αφού οι αδυσώπητες early Deicide αναφορές του, συγχρόνως με τη διάχυτη Morbid Angel παράνοια και τα κάργα Slayer-ικά ανά στιγμές solo δίνουν την εντύπωση μιας μπάντας που έχει ξεπηδήσει από τα χρυσά χρόνια του ιδιώματος.

Άξιο αναφοράς είναι και το καθόλα χαοτικό εξώφυλλο του άλμπουμ, η επιμέλεια του οποίου ανήκει στον Raul Gonzalez, καλλιτέχνη με σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό του (ενδεικτικά, έχει συνεργαστεί με Morbus Chron, Master, October 31, Horrendous κ.ά.), το οποίο, παρά την έντονη χρήση φωτεινών χρωμάτων, εναρμονίζεται πλήρως με το περιεχόμενο του δίσκου, αποπνέοντας μια «αρρώστια» μέσα από την αφηρημένη φύση του.

Συνολικά, λοιπόν, το νέο πόνημα των Resurgency αποτελεί μια ακόμη επιβεβαίωση πως η εγχώρια extreme metal σκηνή (και, συγκεκριμένα, το death metal παρακλάδι της) βρίσκεται σταθερά στο κορυφαίο επίπεδο, με το "No Worlds... Nor Gods Beyond" να ανήκει εύκολα στις ποιοτικότερες δουλειές του είδους τους για φέτος. Κι αναλογιζόμενοι πως βρισκόμαστε ακόμη στα μισά της χρονιάς, με ήδη σημαντικές κυκλοφορίες να έχουν ξεπροβάλει σε ανάλογο ύφος, αυτό σημαίνει πολλά για το ποιόν του.