Prisma Circus

Οι Prisma Circus επιβαίνουν στο άρμα της stoner ψυχεδελικής ρόκ που είναι προσκολλημένη μεν στα '70s αλλά είναι και αρκετά metal friendly ώστε να αντλεί ακροατές και από τα σκληρότερα ιδιώματα και αρκετά bluesy ώστε να μη χάσει τους παλιοροκάδες. Κάτι σαν τους Graveyard σε αδρές γραμμές. Στον πρώτο αυτόν ολοκληρωμένο δίσκο τους προσπαθούν να ξεχωρίσουν από τη μάζα των συγκροτημάτων και το καταφέρνουν αλλά, πλήρως, μόνο για μία στιγμή.

Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου που πραγματικά τους δίνει αξία παραπάνω από πολλά συγκροτήματα του ίδιου ύφους είναι το, με την Hendrix-ια λογική όπως δεν κρύβει και ο τίτλος του, "Born In A Red House". Εδώ όλα τα άστρα ευθυγραμμίζονται και ο βρώμικος, τσαμπουκαλεμένος ήχος της κιθάρας βρίσκει τον πραγματικό του εαυτό γεμάτος ουσία, μελωδία και τόσο χάσιμο όσο χρειάζεται. Αυτό πραγματικά είναι ένα ξεχωριστό τραγούδι.

Κατά τα άλλα το "Reminiscences" δεν έχει τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο από τα καλά συγκροτήματα του είδους. Τα riff, οι γρήγοροι funky ρυθμοί, τα αδίστακτα solo, το τραγουδιστό αλλά και στεντόρειο μπάσο, τα drums που βγαίνουν μπροστά για να διεκδικήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο, οι ακουστικές κιθάρες εκεί που πρέπει, οι blues επιρροές, όλα είναι παρόντα όπως ακριβώς τα θέλουμε. Στο σύνολο, λοιπόν, ο δίσκος είναι σαφώς άνω του μέσου όρου και αν η Μούσα επισκεφτεί μερικές φορές περισσότερο τους Prisma Circus ή τέλος πάντων επενδύσουν με κάποιο τρόπο περισσότερο στα σημεία που τους αναδεικνύουν, την επόμενη φορά τα αποτελέσματα θα είναι ακόμα καλύτερα.