Predatory Void

Seven Keys To The Discomfort Of Being

Century Media Records (2023)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 21/04/2023
Με μέλη από κορυφαίες μπάντες του extreme metal underground, οι Βέλγοι post-black metallers συνθέτουν ένα εφιαλτικό ντεμπούτο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η ανακοίνωση του project των Predatory Void έφερε χαμόγελα. Με νυν και πρώην μέλη από Oathbreaker, Amenra, Aborted, Carnation και Cross Bringer, το σχήμα προμηνυόταν πως θα κατακλυζόταν από μαύρη πίσσα. Η είδηση δε, πως το ολοκληρωμένο του ντεμπούτο, "Seven Keys To The Discomfort Of Being", θα παρουσιαστεί ολόκληρο στην κεντρική σκηνή του Roadburn Festival σε λίγες ημέρες, προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς, ως γνωστόν, δεν παίζουμε με αυτά. Ευτυχώς, οι ακροάσεις δεν διέψευσαν το προαίσθημά μας.

Ευθύς εξαρχής καθίσταται σαφές πως οι Predatory Void, ως παιδί του κιθαρίστα Lennart Bossu, θα κινούνταν στην πηχτή, λασπώδη ακρότητα των Oathbreaker και Amenra. Οι πρώτες ακροάσεις, συνηγορούν μεν αυτής της υπόθεσης, με έναν αστερίσκο. Όπως και στην περίπτωση των Wiegedood, που θεωρώ συναφή, το νέο τέκνο της Church Of Ra διαθέτει μια black metal, δική του προσωπικότητα. Ακούγοντας το "Endless Return To The Kingdom Of Sleep", που καταφέρνει να συνοψίσει ολόκληρο τον σύγχρονο, ακραίο, μοντέρνο black/death metal ήχο σε ένα κολασμένο αποτέλεσμα, γίνεται αντιληπτό πως η ακρότητα των Predatory Void δεν θα συγγενέψει τόσο εύκολα με τη μήτρα που την γέννησε.

Σε 43 λεπτά, οι επτά συνθέσεις του δίσκου, πέραν του ότι, όντως, αποτελούν εύφημο μνεία στο άβολο σκότος της ανθρώπινης ύπαρξης, φανερώνουν και το βάθος τους. Το εναρκτήριο "Grovel", θα φέρει κατά νου λίγο από Portrayal Of Guilt σε συνδυασμό με πρώιμους Oathbreaker, αλλά όσο προχωράει ο δίσκος, τόσο ξεδιπλώνει την δική του, αυτόνομη, προσωπικότητα. Συγκεκριμένα, οι τρεις συνθέσεις που κλείνουν το άλμπουμ, είναι μια ωδή στην κρισιμότητα και την αποτελεσματικότητα του ακραίου metal.

Ο τυφώνας του "The Well Within" φανερώνει μια βρώμικη και άμεση προσέγγιση στις δυσαρμονίες, με φωνητικά που τεμαχίζουν την ατμόσφαιρα. Οι ερμηνείες της Lina R είναι συγκλονιστικές, με μια νεκρική χροιά αλλά μια μανιακή ορμή που την καθιστά κινητική, και δένουν άψογα με τις διαρκείς θεματικές εναλλαγές. Πράγματι, παρά το γεγονός πως το "Seven Keys To The Discomfort Of Being" θεματικά δανείζεται αρκετά στοιχεία από το post-black metal, δεν αναλώνεται σε μια εκτεταμένη χρήση κιθαριστικών θεμάτων και leads ως χαλί για τη δημιουργία εντάσεων. Αντιθέτως, επιτίθεται με τρομερά βίαια σημεία, ενώ παράλληλα, όπως συμβαίνει στο προαναφερθέν κομμάτι, αφήνει χώρο σε doom/post/sludge μέρη να ανασάνουν και να δημιουργήσουν μια εφιαλτική ατμόσφαιρα, αξιοποιώντας μέχρι και τη χρήση καθαρών φωνητικών.

Τραγούδια όπως το "Shedding Weathered Skin" φανερώνουν εντονότερα αυτή την πτυχή, με την πιο αμερικανική τους προσέγγιση. Ειδικά το μεσαίο μέρος του κομματιού, ορθώνει ένα πελώριο doom/death ανάστημα, το οποίο, μπορεί στα χαρτιά να φαίνεται παράταιρο, αλλά στην πραγματικότητα δένει άψογα με την αισθητική του άλμπουμ, παρέχοντας του επιπλέον επίπεδα ποιότητας και συνθετικής προσέγγισης. Μέχρι να καταλήξει σε ένα άνευ προηγουμένου ξέσπασμα Το ντεμπούτο των Predatory Void, αποτελεί ένα εξέχον απόσταγμα έμπνευσης, φιλτραρίσματος, άποψης ηχητικής και συνθετικής, αλλά και στην παραγωγή, με κάθε του στιγμή να είναι προσεκτικά μελετημένη.

Η ροή του "Seven Keys To The Discomfort Of Being", με το εκπληκτικό εξώφυλλο, θα αποτελούσε ήδη σημείο αναφοράς και χωρίς το καταληκτικό "Funerary Vision". Το, σχεδόν δεκάλεπτο, έπος που κλείνει το δίσκο, βάζει, απλά και ξεδιάντροπα, υποψηφιότητα για την (ακραία) σύνθεση της χρονιάς. Με όλο το βάρος της ύπαρξης, αλλά και της ατμόσφαιρας που είχε δημιουργήσει μέχρι εκείνο το σημείο ο δίσκος, να συνθλίβονται πάνω στα ουρλιαχτά, τα αρπίσματα, και το μεθοδικό drumming, διαθέτει σε κάθε έκφανση της φολιδωτής ηχητικής του μορφής, όλα τα στοιχεία της μπάντας στο έπακρο. Το φινάλε του ντεμπούτου των Predatory Void, είναι ικανό από μόνο του να μετατρέψει ένα εξαιρετικό δίσκο σε εκπληκτικό. Ναι, περί τέτοιας σύνθεσης πρόκειται.

Οι Predatory Void κατέθεσαν το ντεμπούτο της χρονιάς στο extreme metal μέχρι στιγμής, ξεπερνώντας τις προσδοκίες μου. Μπορεί ανά σημεία, η ηχητική προσέγγιση να παρουσιάζει μια ομοιομορφία, ή μια μικρή επανάληψη στις τεχνοτροπίες, με τα αποτελέσματα να ποικίλουν ελαφρώς, αλλά το "Seven Keys To The Discomfort Of Being" είναι ένα συνταρακτικό άλμπουμ, που απευθύνεται σε όσα άτομα αναζητούν κάτι ανανεωτικό στον ακραίο ήχο, και όχι αυστηρά τα ακροατήρια των μπαντών των μελών του. Κοινώς, 013, σου ερχόμαστε με μεγάλες προσδοκίες, με το άλμπουμ να κυκλοφορεί παγκοσμίως την ώρα που θα κάνει πρεμιέρα ζωντανά, για να δούμε αν εξαντλήσαμε την αυστηρότητά μας, αδίκως.

Spotify

  • SHARE
  • TWEET