Portrait

Πώς θα σας φαινόταν αν οι Mercyful Fate κυκλοφορούσαν φέτος ένα νέο δίσκο; Τι; Δεν τους ξέρετε; Ε, καλά δεν πειράζει. Όσοι από εσάς λοιπόν δεν είχατε την τύχη να τους γνωρίσετε μουσικά, αν ανατρέξετε σε παλιές εγκυκλοπαίδειες θα ανακαλύψετε ότι αναφέρομαι σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές και αποκρυφιστικές μπάντες που γέννησε το heavy metal τη δεκαετία του 1980. Από την άλλη, όσοι τους ξέρετε θα χαρείτε, γιατί θα βρείτε ένα group που είναι σίγουρα ένας από τους σπόρους του King Diamond και της παρέας του.

Το όνομα αυτών Portrait. Γιατί έχουν σχέση με τους προαναφερθέντες; Ακούγοντας τους θα καταλάβετε πόσο δίκιο έχω. Τρία χρόνια πριν, με την ομότιτλη παρθενική δουλειά τους, μας έδωσαν ένα δυνατό χαστούκι, φωνάζοντας ότι υπάρχουν ακόμα κάποιοι που παίζουν μουσική σεβόμενοι το παρελθόν. Φέτος το χαστούκι έγινε γροθιές που σε χτυπούν ανελέητα. Απόδειξη του πόσο μεγάλη αίσθηση έκανε το πρώτο άλμπουμ τους, πια ανήκουν στην οικογένεια της Metal Blade, γνωστή για τη στέγη που προσέφερε σε πάρα πολλά metal μεγαθήρια. Η πρώτη προσπάθεια είχε ακριβώς την ίδια αισθητική. Με τη νέα δουλειά κάνουν ένα παραπάνω βήμα, όχι προς ένα νέο και καινούργιο μουσικό ύφος, αλλά διατηρώντας το παλιό και εμπλουτίζοντας το με πιο ώριμες συνθέσεις. Ίσως αυτά που διαβάζετε να είναι άκρως αντιφατικά, αλλά είναι πλήρως αληθή. Οι Portrait με τη δεύτερη προσπάθεια τους, με τον αινιγματικό τίτλο "Crimen Laesae Majestatis Divinae", θέτουν πιο γέρα τις βάσεις για να μείνουν στο πάνθεον της metal μουσικής. Βασιζόμενοι πάνω στις συνθετικές και ηχητικές γραμμές των Mercyful Fate, δημιούργησαν ένα δίσκο που ίσως να ζήλευαν και οι ίδιοι. Επτά συνθέσεις, που βαδίζουν σε αποκρυφιστικά μαύρα μονοπάτια, μεταδίδουν έναν ανυπέρβλητο «τρόμο» στην ακρόαση τους με την όλη ατμόσφαιρα που προκύπτει στο πέρας τους.

Διανθισμένες με απίστευτες μελωδίες, που σου καρφώνονται μονομιάς στο μυαλό και δε σε αφήνουν σε ησυχία, έχουν ως βασικό στοιχείο την ταχύτητα και την τραχύτητα. Η εγρήγορση των αισθήσεων αλλά και των κινήσεων που προκύπτουν μετά την ακρόαση δίνουν την εντύπωση ότι ο Βασιλιάς Διαμάντης και η συμμορία του είναι εδώ να σου διηγηθούν άλλη μια αποκρουστική ιστορία τους. Ο νέος τραγουδιστής της μπάντας, Per Karlsson, έχει φέρει μια νέα πνοή στο συγκρότημα και με τον ψυχιατρικά λυσσασμένο τρόπο που τραγουδάει σε «καθοδηγεί» σε μέρη που ίσως δε θα ήθελες να πας. Ανά στιγμές αυτό που ακούς ίσως σου προκαλέσει σπασμούς ικανοποίησης, αφού σου λείπει ένα τέτοιο μουσικό αποτέλεσμα. Έχεις συνηθίσει μέχρι στιγμής σε ένα retro πισωγύρισμα από πολλούς. Οι Portrait θα σου προσφέρουν κομμάτια που ηχούν τόσο φρέσκα, παρόλο που «ακουμπούν» τα τιμημένα '80s. Δε θα ακούσεις τραγούδια που δε θα σου θυμίσουν κάτι. Άλλωστε, από τα ηχεία είναι σαφής η επιρροή που τους έχουν ασκήσει οι Mercyful Fate. Αν θα σου αρέσουν θα είναι επειδή δεν κοπιάρουν, αλλά αναπαράγουν μέσα από το δικό τους πρίσμα το μεγάλο αυτό συγκρότημα. Μικρό μόνο αρνητικό του δίσκου είναι οι κάπως μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις. Οι έξι εκ των επτά διαρκούν πάνω από έξι λεπτά, κάτι που ίσως κάποιους τους κουράσειμ αν και θα είναι απειροελάχιστοι αυτοί, μιας και τα λεπτά κυλούν σα γάργαρο νερό.     

Οι Portrait είναι από τους λίγους τώρα πια που το standing ovation είναι ό,τι τους πρέπει. Αυτό που θέλουν είναι να έχεις πολλές ελεύθερες ώρες, να ακούς ανελλιπώς το δίσκο και να έχεις δύναμη και αντοχή στα χέρια, έτσι ώστε να μη σταματάς να τους χειροκροτάς. Το "Crimen Laesae Majestatis Divinae" έχει πάρει επάξια μέχρι στιγμής μία θέση στη δεκαπεντάδα μου για τα καλύτερα του έτους.