Orchid

Για ένα ένστικτο ζεις, για τη στιγμή εκείνη που μόλις δεις το έτερο ήμισυ θα το καταλάβεις από τα μάτια κι όχι από την «πλατεία» της. Από τη νότα εκείνη που θα σε κάνει να χαμογελάσεις σα σχολιαρόπαιδο, σα να κερνάς το αμόρε της Γ' Δημοτικού γαριδάκια. Από τη νότα εκείνη που θα σε συγκινήσει και θα κάνει περήφανο το ISO Iommi ©, γιατί ας μη γελιόμαστε...

...όταν ακούς Sabbath, ανατριχιάζεις ακόμα. Πόσο μάλλον, δε, όταν αυνανίζεσαι με το "Vol. 4" και να σου πω κάτι; Μισή ντροπή δική σου, μισή δική μου. Τι κι αν οι Sheavy με το "The Electric Sleep" του 1998 σε έπεισαν πως είναι τα παιδιά τους. Αυτούς εδώ μην τους λογίσεις ως εγγόνια, γιατί θα κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο και καλά θα κάνεις να αναθεωρήσεις. Το "Capricorn" των Orchid είναι το "Vol. 5" των Black Sabbath και το δικό τους "Vol. 1", αν και με το περασμένο τους καταπληκτικό EP κατάφεραν να αποπλανήσουν λάτρεις και λάτρεις του είδους, ταυτόχρονα όμως έκαναν και τη διαφορά. Γιατί να σου πω κάτι; Πόσους κλώνους του Ozzy έχεις ακούσει και να τους έχεις ευχαριστηθεί; Έναν, κι αυτός είναι ο Steve Hennessey...

...οπότε ξαφνιάσου καθώς ο Theo Mindell μας παρουσιάζει τη δική του εκδοχή και καλά κάνει. Είναι το κρυμμένο doomstera-άκι του Jon Oliva κι όποιος έχει ωτοασπίδες στα αυτιά, να πάει να γραφτεί στη νεολαία του Ρήγα. Πάει καιρός πολύς από την τελευταία φορά που υπήρξε τέτοια χιονοστιβάδα από Σαββατιανές μελωδίες και ποτέ άλλοτε ο Bill Ward δεν αναζήτησε το νηφάλιο λογικό του αντίβαρο. Το "Capricorn" είναι κλασικό, όχι στο άκουσμα, αλλά στον εθισμό. Η αξία του δε φαίνεται μόνο στην παραγωγή που παραπέμπει στα '70s, ούτε στην αρμόζουσα ατμόσφαιρα. Οι συνθέσεις είναι εκείνες που την ώρα που είσαι έτοιμος  να σιγοτραγουδήσεις κάποια αντίστοιχη των «Ευλόγησον», σκοντάφτεις και τρως τα μούτρα σου. Είναι μια ωδή στα riff που θαρρείς πως τα έχεις ξανακούσει και στοιχηματίζεις τα πάντα όλα σου, αλλά...

...του κάκου. Δεν είναι τα «χαμένα riff» του Iommi. Είναι η ευλογία που τα πότισε κι έσταξε στο προσκέφαλο του Mark Thomas Baker κι αβίαστα, ίσως κι αντανακλαστικά τοποθέτησε τα δάχτυλά του στις χορδές της κιθάρας, προκειμένου να ακουστούν οι θεσπέσιες τούτες μελωδίες. Μη στενοχωριέσαι που Black Sabbath δεν πρόκειται να υπάρξουν ποτέ ξανά όπως τότε, παραδέξου όμως ότι ο Lionel Messi είναι ό,τι κοντινότερο κυκλοφόρησε τη μπάλα όπως ο Diego και χαρούμενος πια θα συνειδητοποιήσεις  γιατί ο Edson Arantes do Nascimento ψάχνει ακόμα τον Pelé του...

Highlight - Βάρα μου το ντέφι: "Masters Of It All"
Highlight - Καν' το όπως ο Geezer: "Capricorn"
Highlight - Επίκληση στους Πατέρες: "Electric Father"
Highlight - Απόλυτη αλλαγή: "He Who Walks Alone" (04:01)
Highlight - Λίγο πριν το βούρκωμα: "He Who Walks Alone" (04:24 – 05:30)
Highlight - Καν' το όπως ο Ward: "Black Funeral" (0:22 - 0:42)
Highlight - Riff από το πουθενά: "Electric Father" (05:29)