Onslaught

VI

AFM (2013)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 18/09/2013
Πιθανότατα η καλύτερη δουλειά των Βρετανών από την επανασύνδεσή τους και μετά
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ναι, πρόκειται για τους ίδιους Onslaught, εκείνους τους Άγγλους που έβγαλαν τρεις ιστορικούς για το thrash δίσκους στο δεύτερο μισό των 80s. Και όχι, η εκ νέου ενεργοποίησή τους το 2005 δεν έκανε τον κόσμο του metal να παραμιλάει, με τα "Killing Peace" και "Sounds Of Violence" να μην διατηρούν ιδιαίτερα γερούς δεσμούς με το παρελθόν τους. Κοινώς, η τωρινή τους ταυτότητα βρίσκει την καταλληλότερη περιγραφή της στο δόγμα «Exodus κι άγιος ο Θεός», ακολουθώντας κατά πόδας την αμερικανοκρατία του σύγχρονου thrash.

Γεγονός που -δυστυχώς- ισχύει είναι ότι, αν αφαιρεθείς για λίγο, δεν είσαι σίγουρος αν ακούς Onslaught ή Exodus (ή Heathen ή Mortal Sin ή ώρες-ώρες Testament ή ακόμη και πρόσφατους Destruction), κι αυτό σίγουρα δεν το λες και προτέρημα. Ακολούθως, οι Slayer ενισχύουν με την παρουσία τους την αμερικανική επιρροή, ενώ κάποιες παραπομπές σε Annihilator συμπληρώνουν το παζλ, προσθέτοντας μια πρέζα speed στο μείγμα.

Προσπερνώντας το αρνητικότερο -κατά τη γνώμη μου- στοιχείο του άλμπουμ, που δεν είναι άλλο από την συγκεχυμένη μορφή που έχει η προσωπικότητα του "VI", συνεχίζω με τα θετικά του. Καταρχήν, δύσκολα καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για μπάντα με δισκογραφικό ντεμπούτο από το μακρινό 1985. Ο δίσκος διαθέτει τις απαραίτητες ποσότητες νεύρου, έντασης και φρεσκάδας που χρειάζονται οι κυκλοφορίες του είδους για να μην δίνουν την αίσθηση του παρωχημένου. Μπορώ να πω μάλιστα ότι στη συγκεκριμένη κατηγορία ακούγονται πιο προσαρμοσμένοι στο παρόν από πολλές άλλες μπάντες της ηλικίας τους.

Κατόπιν, περνάμε στις συνθέσεις του "VI", οι οποίες στέκονται σε πολύ καλό επίπεδο. Όλες τους καλοδουλεμένες, σε μοντέρνο ύφος αλλά και με αίσθηση «παλαιότητας» σε σημεία, ακούγονται ευχάριστα σαν μονάδες και σχετικά αβίαστα ως σύνολο. Ανάμεσα στα οχτώ κομμάτια του δίσκου, ξεχώρισα το "Chaos Is King" που σε τσιτώνει με το καλημέρα, το «επικό» "Children Of The Sand" με τις ανατολίτικες κλίμακες που φέρνει αμυδρά στο μυαλό τους Grip Inc., το speedαριστό "Cruci-Fiction" με το πελώριο groove στο βασικό του riff και τους thrash κολοσσούς "Slaughterize" και "Enemy Of My Enemy".

Συμπερασματικά, θεωρώ ότι ο έκτος δίσκος των παλαιμάχων Onslaught υπερτερεί τόσο του προκατόχου του όσο και του "Killing Peace", λόγω της διευρυμένης του ποικιλίας σε ρυθμούς και διαθέσεις, της συνοχής που έρχεται ως αποτέλεσμα της μαζεμένης του διάρκειας και των κολασμένων επιδόσεων της μπάντας, με ηγέτη τον χαρισματικό Nige Rockett και μπροστάρη τον ξανανιωμένο Sy Keeler. Τι κι αν η ταυτότητα της μπάντας είναι δυσδιάκριτη και το ύφος του άλμπουμ δεν ξεφεύγει του τετριμμένου; Το "VI" είναι μία δουλειά που ξεχειλίζει από επιθετική, καλογραμμένη και κυρίως αληθινά οργισμένη μουσική, όπως δηλαδή οφείλει να είναι το σωστό thrash.
AUDIO
  • SHARE
  • TWEET