Oh, Rain

Θυμάστε την Elisha Cuthbert στο "The Girl Next Door". Δεν είναι ερώτηση. Όμορφα, χαίρομαι που είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Φέρτε για λίγο την εικόνα στο μυαλό σας. Προσθέστε μία φράντζα, ένα ψαλιδισμένο 'emo's not dead' μπλουζάκι, μία γενναία δόση eyeliner και διχτυωτά γάντια (χωρίς δάχτυλα, προφανώς). Βάλτε το αποτέλεσμα εκεί που βρίσκεται ο υπότιτλος. Κάκιστο, το ξέρω. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, μία ψύχραιμη ανάλυση πάντα θα χάνει από ένα καλοστημένο δόλωμα.

Όχι, φίλες και φίλοι. Το "Awful Things" δεν είναι ένα χαμένο διαμαντάκι από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, ούτε μία κυκλοφορία που ακολουθεί τυφλά την εμπορική αναβίωση εκείνης της σκηνής. Αναμφίβολα, δεν θα δυσκολευτείτε να βρείτε στην πρότασή του στοιχεία από το τότε. Πώς θα μπορούσε να ισχύει κάτι διαφορετικό; Η σφραγίδα της εποχής έχει μπει και δεν σβήνει. Στη μουσική, στην τέχνη γενικότερα και πολύ, πολύ όμως, περισσότερο στις ψυχές όσων τη βίωσαν από πρώτο χέρι.

Τα κάδρα ξεχειλίζουν συναίσθημα, χωρίς να φορτώνουν υπερβολικά ούτε στιγμή. Οι αποχρώσεις ξεχωρίζουν άκοπα πίσω από τη φορτισμένη θαμπάδα. Τα ρυθμικά τραβάνε σταθερά προς τα πάνω. Οι γραμμές και τα στιχουργικά αυστηρά προς τα κάτω. Η παραγωγή ανασαίνει με έναν απόλυτα οργανικό τρόπο. Ο συνδυασμός punk rock παιξιμάτων με εναλλακτική αισθητική ακούγεται άμεσος, ειλικρινής και ευφυής σε υπερθετικό βαθμό. Αυτή η ευφυΐα, αν ρωτάτε εμένα, είναι η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά.

Δεν χρειάζεται πολλαπλές αναγνώσεις ή θεωρητικό υπόβαθρο για να γίνει σαφές ότι οι Oh, Rain κινούνται σε έναν χώρο που αγαπούν. Ξέρουν πότε να πειράξουν τους άγραφους κανόνες, πού να ρίξουν φως και πώς να παραμείνουν κουλ ενώ κλείνουν μάτι στους ήρωες τους. Εσύ εκεί πίσω που μετά από μισή ακρόαση του ομώνυμου και του "Fake Nice" επιμένεις να κοιτάζεις στραβωμένος, κάνε μας τη χάρη. Ρίξε μια ματιά στα ονόματα των συντελεστών, κατάλαβε και μετά πες ότι δεν καταλαβαίνεις.