Neal Morse

Σε συνέντευξη που είχαμε κάνει με τον Steve Morse, τον κιθαρίστα των Deep Purple, προσπαθώντας να εξηγήσει τον δημιουργικό οίστρο του Neal Morse είχε πει το εξής: «Να ξέρεις πως μιάμιση μέρα με τον Neal είναι σα να γράφεις ενάμιση χρόνο με οποιονδήποτε άλλον. Πραγματικά ο ρυθμός με τον οποίο του έρχονταν οι ιδέες είναι ασταμάτητος. Αν το να γράφεις με άλλους είναι σα να πίνεις νερό από το ποτήρι, με το Neal είναι σα να πας να πιεις από πυροσβεστικό κρουνό!». Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει καλύτερα το ταλέντο αυτού του ανθρώπου, το οποίο «ευθύνεται» για την κυκλοφορία ενός ακόμα προσωπικού άλμπουμ, υπό τον τίτλο "Songs From November".

Ο τίτλος μιλάει από μόνος του. Πρόκειται για τραγούδια που ο Neal Morse συνέθεσε και ηχογράφησε τον περασμένο Νοέμβριο, για κανέναν άλλο λόγο πέραν του ότι απλά... μπορούσε. Δεν είμαι σίγουρος αν ο σκοπός του ήταν να κυκλοφορήσουν επίσημα αυτά τα τραγούδια, καθώς αφενός κινούνται σε μια διαφορετική κατεύθυνση από τα progressive έπη για τα οποία είναι γνωστός και αφετέρου γιατί πρέπει να γράφει συνεχώς τέτοιου είδους τραγούδια και να τα διοχετεύει σε διάφορες συλλογές κατά καιρούς, μέσω του Inner Circle των οπαδών του. Ομολογώ πως παρόλο που είμαι μεγάλος οπαδός του, από ένα σημείο και μετά είναι δύσκολο ακόμα και για μένα να παρακολουθήσω τα όσα συνεχώς κάνει αυτός ο άνθρωπος.

Εν πάση περιπτώσει, η Inside Out κυκλοφορεί το άλμπουμ αυτό, του οποίου η ηχητική κατεύθυνση δεν θα πρέπει να ξενίσει ιδιαίτερα όσους γνωρίζουν κάτι παραπάνω αναφορικά με την καριέρα και τις μουσικές προτιμήσεις του Neal Morse. Σε παρόμοιο ύφος έχει κυκλοφορήσει δύο προσωπικά άλμπουμ, τα "Neal Morse" και "It's Not Too Late" όταν ακόμα βρισκόταν στις τάξεις Spock's Beard και διοχέτευε αυτού του είδους τις απλές συνθέσεις στην προσωπική του καριέρα, ενώ ακόμα και οι πιο πολύπλοκες prog μουσικές που γράφει έχουν τέτοια στοιχεία και μέσα στα επικά άλμπουμ του υπάρχουν σχεδόν πάντα τέτοιες συνθέσεις.

Κάπως έτσι, το πολύ ωραίο funky "Whatever Days" με το σαξόφωνο που ανοίγει το άλμπουμ ακούγεται ως φυσιολογική Morse σύνθεση, ενώ ακόμα περισσότερο στα νερά του είναι η εκπληκτική μπαλάντα "Long Shot An Arrow" που θα μπορούσε πολύ εύκολα να βρίσκεται στο "Testimony" φερ' ειπείν. Όπως θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιο από τα prog άλμπουμ του το εξαιρετικό "My Time Of Dying" ένα από τα λίγα πιο «σκοτεινά» θεματολογικά τραγούδια του άλμπουμ, το οποίο συνολικά έχει πολύ πιο ανάλαφρο χαρακτήρα.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν διάφορα καλούδια για τους φίλους του Neal. Για παράδειγμα, τα gospel στοιχεία του "Heaven Smiled" κολλάνε φανταστικά και είναι ενδεικτικά των ατελείωτων συστατικών που έχει στη φαρέτρα της τραγουδοποιίας του αυτός ο μουσικός (αν και η μελωδία τους δανείζεται κάτι από το "You Never Give My Your Money" των The Beatles). Όπως, επίσης, δεν είναι μυστικό πως και η country μουσική περνάει από το DNA του, κάτι που μπορεί κάποιος να διακρίνει στο ωραιότατο "Flowers In A Vase", ενώ από το μυαλό μου δεν μπορεί να βγει η ιδέα ότι τραγούδια σαν το "Songs For The Free" και το "Wear The Chains" έχουν αυτό το US στοιχείο στις μελωδίες τους που θα μπορούσε να τις καθιστά συνθέσεις του πρόσφατου Bon Jovi - πιο εμπνευσμένες σίγουρα.

Το "Songs For November" είναι σε γενικές γραμμές ένα χαλαρό άλμπουμ, που συνιστάται για easy listening στιγμές, γεμάτο ωραίες μελωδίες με τη σφραγίδα ενός τεράστιου μουσικού, διαθέτοντας κάποιες εξαιρετικές συνθέσεις, κάποιες απλά καλές, αλλά και κάποιες αδιάφορες. Σε όσους δεν είναι πλήρως εξοικειωμένοι με το σύνολο του μουσικού background του Morse, ίσως ακουστεί  διαφορετικό από τις συνήθεις μουσικές περιπέτειες του, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο μακριά από τα δομικά στοιχεία της μουσικής του ταυτότητας.

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με το μεγαλείο των κανονικών prog δουλειών του, όμως περιέχει pop rock τραγούδια με ιδέες και μελωδίες που η πλειονότητα των μουσικών εκεί έξω θα παρακαλούσε να γράψει σε ένα έτος (ή σε μια ολόκληρη καριέρα). Για τον Morse ήταν απλώς ένας συνηθισμένος Νοέμβριος...