Mortem

Έχοντας ένα μόνο demo, το οποίο όμως κυκλοφόρησε πριν 20 χρόνια, οι Mortem έχουν το δικό τους κεφάλαιο στην μυθολογία του νορβηγικού black metal. Με τον θρυλικό αείμνηστο  Euronymous των Mayhem ως καθοδηγητή και τον εξίσου μακαρίτη, Dead, σε ρόλο γραφίστα, οι Mortem κυκλοφόρησαν σε μια κασέτα το περίφημο  demo διάρκειας δεκατριών λεπτών, το οποίο έμεινε στην ιστορία για πολλούς λάθος, αλλά και σωστούς λόγους.

Οι μουσικές διαφορές του Sverd και του τραγουδιάρη Marius Vold (που έχει πει και ένα γεια από τους Thorns) και το νεαρό της ηλικίας τους δυστυχώς δεν άφησαν τους Mortem να στεριώσουν και έτσι μετουσιώθηκαν σε Arcturus, με τον Sverd μόνο του στο τιμόνι. Στη συνέχεια όμως και μετά την παντόφλα που έφαγε ο Sverd να χαλαρώσει τα πολλά-πολλά με τους Arcturus και να κάτσει σπίτι κοντέψαμε να χάσουμε τα ίχνη του. Ύστερα από μια μεγάλη περίοδο  νηνεμίας όμως τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν.

H ατμοσφαιρική και συμφωνική πλευρά υπερισχύει, αλλά τα blast beat του Hellhammer και ο ξεραμένος λαιμός του Marius, βρωμάνε νορβηγικό black metal από μακριά

Οι Arcturus, έτσι και αλλιώς,  ως βασικό όχημα έκφρασης του Sverd  έχουν πλέον κάποιους περιορισμούς ως προς την ακρότητα της μουσικής κατεύθυνσης που μπορούν να πάρουν. Κάπως έτσι -στο πολύ περίπου- οι Mortem βγήκαν από το συρτάρι της λήθης και κυκλοφορούν τον πρώτο δίσκο τους με ένα all-star line-up. Διατηρώντας την σύνδεση με τους Mayhem ο πανταχού παρόν Hellhammer κάθεται πίσω από τα τύμπανα, ενώ ο Tor Stavenes από τους 1349 ανέλαβε το μπάσο.

Η φυσικότητα όμως αυτής της προσέγγισης είναι που κάνει το “Ravnsvart“ να έχει επίκαιρο ενδιαφέρον, καθώς δεν ακούγεται βεβιασμένα και εξαναγκαστικά νοσταλγικό.

Οι Mortem μέσα από μια παραγωγή η οποία μας παραπέμπει στην καρδιά των 90s, τοποθετούνται ηχητικά κυρίως κοντά στους Dimmu Borgir του “Enthrone Darkness Triumphant”, αλλά και τους  Covenant του “Nexus Polaris” και τους Emperor του “In The Nightside Eclipse". Με λίγα λόγια η ατμοσφαιρική και συμφωνική πλευρά υπερισχύει λίγο, αλλά τα blast beat του Hellhammer και ο ξεραμένος λαιμός του Marius, βρωμάνε νορβηγικό black metal από μακριά.

Βάζοντας ως παρονομαστή τους Bathory, τα πλήκτρα του Sverd ταυτόχρονα δίνουν μια μεγαλοπρεπή και ψυχρή αίσθηση, χωρίς την κιτσαρία και την γυαλάδα της παρωδίας ενός πολυφορεμένου majestic black metal.

Η φυσικότητα όμως αυτής της προσέγγισης είναι που κάνει το “Ravnsvart“ να έχει επίκαιρο ενδιαφέρον, καθώς δεν ακούγεται βεβιασμένα και εξαναγκαστικά νοσταλγικό. Δεν ξέρω αν θα αποκτήσει και αυτός ο δίσκος μυθικό status και δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ μεταχρονολογημένα κλασικός γιατί δεν κυκλοφόρησε «εκείνη την εποχή», αλλά σίγουρα το “Ravnsvart“ θα μπορούσε να σταθεί στο ύψος του τότε και μπορεί και σήμερα.