Midwinter

Λίγα λόγια και καλά: Οι Γερμανοί από το Düsseldorf με τη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά επιχειρούν να φύγουν μια και καλή από τους underground κύκλους που τους περιορίζουν στα σύνορα της πατρίδας τους και να γίνουν γνωστοί σε περισσότερο κόσμο. Και γιατί όχι άλλωστε, το αξίζουν και με το παραπάνω.

Έχοντας ως βάση τους το black metal και τις διάφορες εκφάνσεις του (dark, majestic, atmospheric, symphonic), εμπλουτίζουν τη μουσική τους με αρκετά heavy / folk στοιχεία και δημιουργούν ένα άλμπουμ με πολλαπλούς αποδέκτες. Θα το γουστάρουν πρωτίστως οι blackάδες, ακολούθως οι pagan / folk metallers και τέλος οι heavypowerάδες. Δεκατρείς συνθέσεις (intro+outro), που συνδυάζουν όλα τα παραπάνω είδη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με τη διακριτική χρήση πλήκτρων και με μια παραγωγή αντάξια μεγάλων συγκροτημάτων και παραγωγών.

Ναι, ακούγοντας τους το μυαλό κάνει συνειρμούς με πολλές άλλες μπάντες, αλλά με μια μεγάλη διαφορά: Πολύ λίγα συγκροτήματα ακούγονται σαν τους Midwinter κι ακόμη λιγότερα καταφέρνουν να μην ακούγονται γελοία. Αρκετές οι καλές στιγμές του άλμπουμ, με προεξέχουσες τα "Bleeding Black Fire", "Where Steel Is Born" (μες στην επικούρα), "Dragonrock", "Of Trolls And Thurs". Για το τέλος άφησα τη διασκευή στο "Pet Semetary" των... καταλάβατε ποιων. Όχι δεν είναι ιερόσυλοι, απλά η άγνοια κινδύνου από τη μία και η αυτοπεποίθηση τους από την άλλη το διασκεύασαν πραγματικά σε έναν black / epic / rock 'n' roll ύμνο.

Τα σέβη μου κύριοι...