Me And My Kites

Οι Σουηδοί (έλα που δεν το περίμενες) Me And My Kites είναι ένα συγκρότημα που δικαιούται να επανεκδώσει τους δίσκους του κι ας είναι μόλις τριών ετών ο παλιότερος και περσινός ο δεύτερος. Τους αξίζει να ακουστούν σε ένα ευρύτερο κοινό και η ελπίδα είναι ότι η ελληνική Sound Effect που ανέλαβε το έργο θα το καταφέρει. Όχι γιατί φέρνουν κάτι το νέο στη μουσική σκηνή, το ακριβώς αντίθετο στην πραγματικότητα, φέρνουν κάτι το πολύ παλιό.

Σαν να αδιαφορούν για το τι συνέβη τα τελευταία 45 χρόνια στη μουσική, επαναφέρουν έναν folk prog/psych ήχο που έχουν προφανώς μελετήσει καλά. «Προφανώς» γιατί το όνομά τους το «δανείστηκαν» από ένα τραγούδι των '70s underground θρύλων του είδους Fucshia (συμπτωματικά, επίσης, επανεκδομένων από ελληνική εταιρία, την Anazitisi αυτήν τη φορά). To "Like A Dream Back Τhen" είναι το ντεμπούτο τους και έχει όλη την ονειρική διάθεση που κάποιος θα περίμενε από την περιγραφή και μόνο του είδους. Ο ήχος τους συνολικά είναι ξεκάθαρα βρετανικός και τις περισσότερες φορές pop με την έννοια του Syd Barrett ή του Kevin Ayers. Το γεγονός ότι εδώ πρόκειται μάλλον για κολεκτίβα, παρά για συγκρότημα με τη συνηθισμένη έννοια, τους επιτρέπει να αντλούν από ένα εύρος μουσικών οργάνων (πάνω από δέκα μουσικοί πλαισιώνουν τον ιθύνοντα νου David Svedmyr), κυρίως ακουστικών, να απλώνουν τις ενορχηστρώσεις και να δοκιμάζουν διαφορετικό ύφος από τραγούδι σε τραγούδι. Το μόνο, αλλά όχι και αμελητέο, που τους κοστίζει είναι ότι επενδύουν περισσότερο στον ήχο ενώ συνθετικά δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν.

Και ενώ το "Like A Dream Back Then" ήταν το πρώτο που έκανε αρκετούς να τους προσέξουν, το "Is It Real Or Is It Made?" έρχεται ως συνολικά πολύ πιο ολοκληρωμένη δουλειά και αυτό που αποδεικνύει καλύτερα την αξία τους. Τα πράγματα εδώ φαίνεται να είναι πολύ πιο καθορισμένα. Οι μουσικοί που συμμετέχουν είναι περιορισμένοι δίνοντας έτσι την αίσθηση καλύτερα δεμένου συγκροτήματος και η μουσική κατεύθυνση είναι πιο ξεκάθαρη με αποτέλεσμα η όλη δουλειά να προκύπτει περισσότερο συνεκτική. Ξεκινώντας από το "Psykjuntan" τα γυναικεία φωνητικά είναι πιο κυρίαρχα, και αρχικά παρουσιάζονται σαν μία πιο acid εκδοχή των Lee Hazelwood και Nancy Sinatra που τους πάει πολύ. Γενικά, η Lisa Isaksson στην αρχή αλλά και στα καλύτερα τραγούδια του δίσκου φαίνεται να έχει πάρει τα κλειδιά του συγκροτήματος και είναι και αυτό μία ειδοποιός διαφορά συγκριτικά με το ντεμπούτο αφού η ερμηνεία της όχι μόνο είναι εξαιρετική αλλά και προσδίδει προσωπικότητα στους Me And My Kites, αυτό ακριβώς τους έλειπε. Προσθέστε στην εξίσωση και την παρουσία καλύτερων συνθέσεων με λιγότερα ίσως prog και ψυχεδελικά στοιχεία αλλά ουσιαστικότερη δομή και αντιλαμβάνεται κανείς πώς οι λεπτομέρειες μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά. Ε, και για όποιον ήθελε να τους ακούσει και να ξεφεύγουν λίγο, το κάνουν όπως θα έπρεπε στο δεκάλεπτο magnum opus που κλείνει και τον δίσκο.

Με το "Like A Dream Back Then" βρήκαν τον ήχο τους, με το "Is It Real Or Is it Made?" ενέδωσαν στη γοητεία της γυναικείας φωνής και απέδειξαν ότι είναι ικανοί και στη σύνθεση. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η επανακυκλοφορία των δύο αυτών πρώτων CD έρχεται στην κατάλληλη ώρα για να προλάβουμε να τους ακούσουμε για πρώτη φορά πριν την επόμενη δουλειά τους. Αν η μέχρι τώρα πορεία τους είναι ενδεικτική και ο τρόπος που εξελίσσονται προοιωνίζει το μέλλον θα πρέπει να είναι ακόμα καλύτερη.