Maule

Η περίοδος αυτή είναι ακόμα συνυφασμένη με ευχές: καλή χρονιά, καλές γιορτές, καλά μυαλά, καλά να πάθεις κτλ. Μετά από ένα άκρως ικανοποιητικό 2021 στο κλασικό metal, όπου μεγάλοι, καινούργιοι και άγνωστοι γέμισαν τα ηχεία μας με ήχους και ιδέες, η ευχή που βγαίνει αβίαστα είναι μακάρι η χρονιά να ξεκινήσει με αξιομνημόνευτο τρόπο. Το γεγονός ότι οι Maule έρχονται από τον Καναδά, ισούται με εκπλήρωση της ευχής.

Τα κουκιά είναι μετρημένα όσον αφορά το τί περιμένεις να ακούσεις από μια τέτοια μπάντα. Το NWBHM, συνώνυμο του κλασικού metal, παραμένει μία τεράστια δεξαμενή άντλησης ιδεών για πολλά συγκροτήματα και δε λέει να στερέψει. Εκεί λοιπόν (και όχι μόνο) βουτάνε οι Καναδοί , με το ντεμπούτο τους να πείθει από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Ευτύχημα και το γεγονός ότι η χροιά που φέρνει σε Bruce εξαντλείται στην πρώτη σύνθεση. Σα να έχουμε γεμίσει από κλώνους του και οι αντοχές εξαντλούνται. Τα φωνητικά λοιπόν του Jacob Weel πατάνε έντονα σε thrash χωράφια, ομοίως και το riffing.

Δεν απέχει πολύ από τις διδαχές του Bay Area και αυτός ο συνδυασμός θεωρώ ότι αποτελεί το μεγάλο πλεονέκτημά τους. Δύσκολα αντιστέκεσαι σε δισολίες τύπου Thin Lizzy πχ από τη μια και σε πρώιμους Megadeth ρυθμούς από την άλλη. Και στο ενδιάμεσο να νιώθεις όλη τη δυναμική και ένταση που μια φορά κι έναν καιρό είχαμε την τύχη να ακούμε από τους Omen. Τα μετρημένα κουκιά που λέγαμε, είναι όσα ακριβώς περιμέναμε και λίγα παραπάνω. Κουβαλάνε όλες τις αρετές αυτής της μουσικής και για να έχουν ολοκληρωμένη πρόταση, πράττουν ανάλογα και στιχουργικά: Robert E. Howard, J.R.R. Tolkien, H.P. Lovecraft. Έχω την υποψία πως το Evil Eye δε μιλάει για ξεμάτιασμα, αλλά είναι αυτό από Mordor μεριά.

Ο δίσκος τραγουδιέται στην ολότητά του, ούτε λόγος για filler. Μόνο για τα πιο αγαπημένα θα υπάρξει διαμάχη και απόψε θα ταχθώ με τον King of the Dead του Dwimorberg και τη ρεφρενάρα του: “The way is shut made by the dead, the dead do not suffer living to pass, the way is shut now you must die“. Ή μήπως να ασπαστώ τα “satanic steeds” του επιλόγου, που ξεκινάει με μαρσάρισμα μηχανής αλλά δεν είναι κάποια συνηθισμένη γελοιότητα, παρά είναι το πιο βαρύ τραγούδι του δίσκου; Τέτοια διλήμματα προσφέρουν οι Maule και το ρίσκο μιας κυκλοφορίας τόσο νωρίς στη χρονιά, θα εκτιμηθεί ανάλογα και τώρα και στο τέλος της.

Bandcamp