Marillion

Μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια ανελλιπούς δισκογραφικής παρουσίας, αλλαγών, επαναπροσδιορισμού στον ήχο και εν τέλει μια επιλογή που οδηγεί σε μοναχική πορεία στον μουσικό χάρτη, χωρίς πιέσεις από δισκογραφικές, αλλά και χωρίς την απαραίτητη διαφήμιση για να καθιερωθούν όπως τους αξίζουν, οι μεγάλοι Marillion επιστρέφουν με ένα ακόμα άλμπουμ-έκπληξη. Και χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τις μετά-"Marbles" δουλειές τους, το ολόφρεσκο "Sounds That Can't Be Made" πραγματικά είναι ένα άλμπουμ που αποδεικνύει την μεγαλοφυή και ιδιαίτερη υπόσταση των Άγγλων πρωτοπόρων του προοδευτικού ήχου. Και ας αποτελεί την 17η δουλειά τους...

Και αν αναφέρουμε το "Marbles" ως το αναντίρρητο αριστούργημα της Hogarth περιόδου των Marillion και ένα εκ των σύγχρονων ακρογωνιαίων λίθων του progressive rock, αυτό γίνεται για να αναδειχθεί η σπουδαιότητα ενός συγκροτήματος, το οποίο πορεύεται προς την καλλιτεχνική ολοκλήρωση με ειλικρίνεια, μαεστρία και σπουδαίο συνθετικό οίστρο. Το "Sounds That Can't Be Made" είναι ακριβώς αυτή η φιλόδοξη προσπάθεια ενός συγκροτήματος που αρνείται να συμβιβαστεί και από την πρώτη κιόλας ακρόαση κερδίζει τον ακροατή-οπαδό. Με ένα σχεδόν 18άλεπτο κομμάτι για εισαγωγή στο άλμπουμ, οι διαθέσεις τους γίνονται σαφείς και το επικό στοιχείο αναδιαμορφώνεται με τους δικούς τους κανόνες. Το "Gaza", όπως εύκολα διακρίνεται από τον τίτλο του, ασχολείται με εξαιρετικά ευαίσθητη θεματολογία και το συγκρότημα προσφέρει μια δραματουργία στους ρυθμούς, οι οποίοι εναλλάσσονται με στιγμές έντασης, αλλά και μελωδικής κορύφωσης. Εξαιρετικό δείγμα, και η συνέχεια είναι εξίσου εντυπωσιακή και περιπετειώδης. Η γλυκύτητα στις μελωδικές γραμμές, η ζεστασιά της φωνής του Hogarth και οι μοναδικές κιθαριστικές πινελιές του Rothery είναι πάλι μερικά από τα στοιχεία που μετατρέπουν την ιδιαιτερότητα των Marillion σε μοναδικό φαινόμενο. Από το ομώνυμο κομμάτι και τα παιχνιδίσματα των πλήκτρων, μέχρι το "Power", το οποίο χτίζεται σταδιακά μέσα από ήρεμους, χαλαρούς και ταξιδιάρικους ήχους και εξελίσσεται σε μια εκπληκτική σύνθεση που ο Rothery δημιουργεί εκρήξεις συναισθημάτων.

Και στο "Sounds That Can't Be Made" οι Marillion καταφέρνουν κυρίως λόγω του Rothery και των ερμηνειών του Hogarth να απογειωθούν σε ένα ταξίδι που οδηγεί σε περιπέτεια και ανεξερεύνητα μονοπάτια ακόμα και για ένα τόσο επιδραστικό συγκρότημα. Με το "Montreal", για παράδειγμα, ένα 13άλεπτο κομμάτι, οι ονειρικές εικόνες που δημιουργούν τα πλήκτρα και τα ατμοσφαιρικά τους περάσματα δημιουργούν συνειρμούς με τις πρώιμες πειραματικές διαθέσεις των Pink Floyd. Στο ομώνυμο κομμάτι κυριαρχεί η απλότητα, ενώ στο "The Sky Above The Rain" η κινηματογραφική αισθητική. Συνολικά, οι Marillion προσφέρουν ένα εξαιρετικό δείγμα της τωρινής τους δημιουργικότητας με ένα άλμπουμ που ενδεχομένως να συγκαταλέγεται στις κορυφαίες στιγμές της δεύτερης περιόδου και αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες progressive rock κυκλοφορίες μιας χρονιάς που έχει να προσφέρει εκπληκτικής ποιότητας δίσκους στο συγκεκριμένο πεδίο. Στον μοναχικό δρόμο που ακολουθούν οι Marillion, μακριά από επιταγές της μόδας και εμπορικές φανφάρες, η τέχνη τους κρατεί μια σταθερά υψηλή ποιότητα και οι γνώστες των πεπραγμένων τους καλούνται να τους ακολουθήσουν ξανά σε ένα ταξίδι σε ήχους που τελικά μόνο αυτοί δημιουργούν.