Marduk

Viktoria

Century Media (2018)
Από τον Γιάννη Δούκα, 02/07/2018
Καλός δίσκος αλλά όχι σαν το "Frontschwein"
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η έλευση του Mortuus πριν από 14 χρόνια έφερε μια μαύρη πνοή και παρέσυρε τους Marduk  σε πιο ψηλές κορφές. Από όποια οπτική και αν δούμε την προγενέστερη δισκογραφική πορεία τους, τα νέα φωνητικά έκαναν πιο πειστική και πιο επικίνδυνη τη μουσική τους. Αν συνυπολογιστούν και οι πολλές επιρροές από Funeral Mist που παρεισφρήσανε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θεωρώ ότι μόνο καλό έκανε στους Σουηδούς.  Μια διαβολική ανανέωση χωρίς όμως να χαθεί ο μίτος επαφής με το παρελθόν.

Το "Viktoria" λοιπόν θα συνεχίσει στο πολεμικό μονοπάτι του "Frontschwein" αν και διαφέρει σε αρκετά σημεία από αυτό. Ένα που φαίνεται εξαρχής είναι η απλότητα που το διαπνέει. Μικρό σε διάρκεια, τα τραγούδια δεν έχουν πολλές πληροφορίες μέσα, η δε αισθητική του είναι όσο λιγότερα τόσο καλύτερα. Παράδειγμα ξεκάθαρο το εναρκτήριο "Werwolf" το οποίο μοιάζει σαν punk εκδοχή των Marduk. Παρόλο λοιπόν που εκ πρώτης όψεως σου φαίνεται ότι ακούς κάτι για το οποίο δε πολύ μάτωσαν στο studio το τραγούδι είναι σαν τσιμπούρι που δεν ξεκολλάει από πάνω σου. Και παράδοξο ή μη δε το βαριέσαι το άτιμο! Οι σειρήνες με τις δίκασες στην αρχή σε βουτούν σ’ένα μαύρο πολεμικό κλίμα ενώ η αλλαγή χρόνων στο ρεφρέν τα σπάει.

Ο δίσκος συνεχίζει, όχι ίσως σε τόσο υψηλό επίπεδο αλλά σίγουρα με δυνατές στιγμές. Το drumming και το βασικό θέμα στο "June 44" θα σας προσελκύσουν το ενδιαφέρον, κλασσικά riff του Morgan θα ακουστούν στο "Narva" και στο "The Last Fallen" ενώ το γεγονός ότι οι γενικά φρενήρεις ταχύτητες πέφτουν στα "Tiger I" και "Silent Night" (πολύ Danzig, όπως και σε παλαιότερους δίσκους) δίνουν ανάσες και πιο βάθος στο δίσκο. Πάντως, ίσως και λόγω της καθαρής παραγωγής, ειδικά μιλώντας για αυτά τα δύο τραγούδια νιώθεις ότι κάτι τους λείπει. Σαν κάτι να ξεχάστηκε και να μην έχει ολοκληρωθεί. Τονίζεται όμως ότι δεν είναι χάλια, ο βασικές ιδέες είναι ικανοποιητικότατες (ειδικά στο "Tiger I").

Εάν πάρεις το "Viktoria" και το αντιπαραθέσεις με το "Frontschwein" ή το "Rom 5:12" σίγουρα χάνει. Πιθανότατα να χάνει και από οιοδήποτε μετά Mortuus δίσκο. Ας πούμε ότι εν συγκρίσει με τον προκάτοχό του ο οποίος είχε πιο βρώμικο ήχο και πιο στέρεες και συναισθηματικά φορτισμένες συνθέσεις η διαφορά κάνει βρόντο. Εδώ πάντως θα κλείσει και ότι αρνητικό θα μπορούσαμε να πούμε για το "Viktoria" αφού από τη μια ο drummer Fredrik Widigs τα ισοπεδώνει όλα ο δε Mortuus χωρίς να ξεσαλώνει σε καθηλώνει και σε τοποθετεί μέσα σε φλογισμένα και μπαρουτοκαπνισμένα πολεμικά πεδία. Στάχτη και πτώματα παντού. Θλίψη και οδύνη. Μπορεί προσωπικά να τσινάω όταν βλέπω πολεμικούς στίχους στο black metal αφού μου λείπει η παρουσία έστω και καρτουνίστικη του εξαποδώ αλλά κολλάει στο τρόμο που μεταφέρει. Και το  που μπορεί να φτάσει το καπίστρι που βάζουν οι άνθρωποι στη γκλάβα τους και σε τι συνέπειες οδηγούμαστε από αυτό. Αυτό μου μεταφέρει το "Viktoria". Δίχως να είναι το highlight στη δισκογραφία τους, είναι δεμένο στις ράγες που έχουν φτιάξει τόσα χρόνια οι Marduk με αρκετές καλά πράγματα μέσα. Αναμένοντας και τη νεκρώσιμη ομίχλη η οποία δείχνει ιδιαίτερα σκοτεινή αναμφίβολα!

  • SHARE
  • TWEET