Make Them Suffer

How To Survive A Funeral

Rise (2020)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 02/12/2020
Βαρύ, σύγχρονο, φορτισμένο core
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Όταν είχαν πρωτοεμφανιστεί στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, οι Make Them Suffer έμοιαζαν να κάθονται ακριβώς κάτω από την ταμπέλα του deathcore. Το ντεμπούτο τους σε καμία των περιπτώσεων δεν έκανε φασαρία σε επίπεδα Suicide Silence ή "Count Your Blessings" (Bring Me The Horizon ντε). Ήταν όμως μια δουλειά που στάθηκε με άνεση πάνω από τον μέσο όρο σε έναν χώρο που από πολύ νωρίς αρκέστηκε σε μανιέρες. Ήδη από τότε, ανάμεσα στα θαμμένα κουρδίσματα και τα αισθητική για pits, η ικανότητά τους να ισορροπούν ανάμεσα σε σκληράδα και μελωδία ξεχώριζε.

Από πολλές απόψεις, το "Old Souls" έμοιαζε με το λογικό δεύτερο βήμα. Μεγαλύτερος ήχος μεν, ακολουθώντας τη δοκιμασμένη συνταγή δε. Κι εκεί που όλα έδειχναν να προχωράνε σε μια καλοσχεδιασμένη ευθεία γραμμή, η σύνθεση του σχήματος άλλαξε κατά τα 3/5 και το "Worlds Apart" έσκασε σαν πολυώνυμο από το πουθενά. Το death- συνθετικό έκανε κάμποσα βήματα πίσω. Τα γρυλίσματα του Sean Harmanis καθάρισαν αισθητά. Οι κιθάρες του Nick McLernon ακολούθησαν. Οι δομές άρχισαν να αφήνουν περισσότερο χώρο για ανάσες και djent κοψίματα. Τα breakdowns έμειναν ως σημείο αναφοράς.

Στην τέταρτη ολοκληρωμένη δουλειά της, η παρέα από την Αυστραλία συνεχίζει από εκεί που είχε σταματήσει τρία χρόνια πίσω. Οι περιστασιακές κλεφτές ματιές δεν απουσιάζουν· το σύνολο ωστόσο τείνει πολύ περισσότερο προς το τίμιο metalcore των zeroes παρά σε οτιδήποτε άλλο. Το μπάσιμο είναι θαρρείς βγαλμένο από τις χρυσές σελίδες των Bleeding Through. Τα αρπίσματα του "Step One", τα blast beats του "Falling Ashes", τα εθιστικά ρυθμικά του "Bones". Το σύνολο έχει έναν, με την καλύτερη δυνατή έννοια κι ελλείψει πιο ταιριαστού όρου, παλιακό αέρα που δεν συναντάται συχνά πλέον στο είδος.

Το δυνατό χαρτί του άλμπουμ είναι η αναπάντεχη φρεσκάδα που βγάζουν τα ίδια του τα τραγούδια. Η προσεγμένη παραγωγή, οι μικροί πειραματισμοί, οι αναφορές στο παρελθόν, ελάχιστη σημασία θα είχαν αν δεν υπήρχε το υλικό για να στηριχθούν. Ο τρόπος που το "Drown With Me" πηγαίνει από heavy κουπλέ σε πιασάρικο ρεφραίν και πίσω για σπάσιμο είναι άξιος θαυμασμού. Η Booka Nile είναι ο άσσος στο μανίκι. Τα πλήκτρα και τα φωνητικά της δεν είναι γαρνιτούρα, αλλά αναπόσπαστο μέρος του ήχου. Το "Erase Me" έχει κάθε λόγο να γίνει νέο σημείο αναφοράς για τη μπάντα, με το "Soul Decay" να ακολουθεί από κοντά.

Το "How To Survive A Funeral" φέρνει το παλαιάς κοπής metalcore στο σήμερα. Δεν καινοτομεί, ούτε έχει το ειδικό βάρος για να βάλει τους Make Them Suffer στην πρώτη γραμμή του μοντέρνου metal κόσμου. Αυτό που κάνει, όμως, το κάνει με απόλυτη επιτυχία και χωρίς φτήνιες. Είναι ειλικρινές και καλογραμμένο, γεμάτο συναίσθημα και γκριζοκόκκινα χρώματα, όπως αυτά στο εξώφυλλο. Η αλλαγή από το Deftones-ικό "The Attendant" στις παράξενες φωτεινές αναλαμπές του "That's Just Life" έρχεται σαν ιδανικό σβήσιμο, και την ίδια στιγμή σαν τέλεια σύνοψη του πόσο μακριά έχει φτάσει το σχήμα.

  • SHARE
  • TWEET