Lower Dens

Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του, λένε... Στην προκειμένη περίπτωση, καν' το! Οι Lower Dens είναι ευθείς μαζί μας, τόσο με το πολύχρωμο εξώφυλλο του νέου τους άλμπουμ όσο και με τον ίδιο τον τίτλο. Μας προϊδεάζουν για κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει, κάτι λιγότερο σκοτεινό και πιο ελπιδοφόρο. Από την πρώτη ακρόαση καταλαβαίνεις πως όλα τα παραπάνω ισχύουν και το πιο θετικό από όλα είναι πως η αλλαγή όχι μόνο είναι καλοδεχούμενη αλλά έρχεται και δένει απόλυτα με τα μέλη της μπάντας.

Η εξέλιξη στον ήχο τους έρχεται σαν φυσική συνέχεια ύστερα από την ενασχόλησή τους με τη ζοφερή πλευρά των πραγμάτων. Η ατμόσφαιρα είναι καθαρτική και αυτό γίνεται αισθητό στο σύνολο του δίσκου. Η παρουσία των industrial και krautrock στοιχείων δεν είναι τόσο ισχυρή όσο στους δύο προηγούμενους, αλλά αυτή τη φορά οι Lower Dens έχουν στοχεύσει σε έναν πιο λιτό '80s ήχο. Το rhythm section της μπάντας ακούγεται πιο δεμένο και ακριβές από ποτέ, ενώ η φωνή της Janna Hunter τo πλαισιώνει με ζεστασιά και συναίσθημα.

Στο "Escape From Evil" θα ακούσεις μια ευρεία γκάμα κομματιών. Indie Pop, synth based κομμάτια και μπαλάντες συνυπάρχουν ειρηνικά στον δίσκο και καταφέρνουν να περάσουν το ίδιο μήνυμα, περισσότερο με την ατμόσφαιρα που αποπνέουν παρά με τη βοήθεια των στίχων τους.

Το "Sucker's Shangri-La" ανοίγει με τον καλύτερο τρόπο τον δίσκο. Απόλυτα ταιριαστό με το γενικότερο feeling, περικλείει όλα τα καινούργια στοιχεία που συναντάμε στο "Escape From Evil". Mid tempo ρυθμός, ονειρεμένη μελωδία και αιθέρια φωνητικά σε ταξιδεύουν στο νέο σύμπαν των Lower Dens. Συνέχεια με το "Ondine", το οποίο αποτελεί και το δεύτερο single του δίσκου. Μετάβαση σε πιο αργό ρυθμό, γλυκόπικρο mood και σπαρακτική ερμηνεία από την Hunter. Ακολουθεί το πρώτο single "To Die In L.A." για να ανεβάσουν ταχύτητα με το πιο pop κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ. Εκπληκτικό δείγμα δουλειάς, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι το συγκεκριμένο ύφος αποτελούσε ανεξερεύνητη περιοχή για την μπάντα μέχρι πρότινος. Στη συνέχεια "Quo Vadis" ή αλλιώς «Πού πηγαίνεις;», όπου ο τίτλος υποδηλώνει και το υπαρξιακό περιεχόμενο των στίχων. Όλα τα όργανα ακούγονται μπροστά, όλοι οι ήχοι είναι άρτια δεμένοι μεταξύ τους, ενώ τα φωνητικά έρχονται και δένουν αρμονικά μαζί τους.

Από το σχετικά μονότονο "Your Heart Is Still Beating" περνάμε σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του δίσκου, το "Electric Current". Ο συνδυασμός του στακάτο στα synth με τις πινελιές της κιθάρας να συμπληρώνουν σε καίρια σημεία είναι εξαιρετικός, ενώ η φωνή της Hunter για ακόμη μια φορά δίνει ουσία στο όλο αποτέλεσμα. Επόμενη στάση το αργόσυρτο και ψυχεδελικό "I Am The Earth", το οποίο κορυφώνεται με ένα εκπληκτικό σόλο της ηλεκτρικής. Το συμπαθητικό "Non Grata" δεν εντυπωσιάζει, αλλά κρατάει σταθερά το ενδιαφέρον για τα επόμενα δύο κομμάτια που ολοκληρώνουν τον δίσκο. Η εισαγωγή του "Company" σου φέρνει στο μυαλό το αγαπημένο "Brains" από τον προηγούμενο δίσκο τους, όμως σε ποιοτικό επίπεδο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το τελευταίο, καθώς η ενέργεια του, ο γρήγορος ρυθμός και το υπέροχο ρεφρέν το καθιστούν ως ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ. Τέλος, αφήνοντας τα λατινικά στην άκρη και πιάνοντας τα γαλλικά, το "Société Anonyme" κλείνει τον δίσκο με pop διάθεση, στα χνάρια που άφησε πίσω του το "To Die In L.A.".

Στο "Escape From Evil" οι Lower Dens απομακρύνονται από το ασπρόμαυρο και δοκιμάζουν το έγχρωμο. Όταν η ανάγκη ενός καλλιτέχνη να εξελιχθεί είναι πηγαία σημαίνει ένα πράγμα... έμπνευση. Έμπνευση η οποία για να εκφραστεί και να  εκτελεστεί χρειάζεται κάτι διαφορετικό. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας μάς προσφέρει τον πιο άμεσο και ουσιώδη δίσκο τους μέχρι σήμερα.