Laura Agnusdei

Η Ιταλίδα Laura Agnusdei, εμφανίστηκε στο προσκήνιο το 2017, με το EP της "Nights/Lights" δηλώνοντας ευθύς εξαρχής το καλλιτεχνικό της όραμα. Η σαξοφωνίστρια και συνθέτρια, βασισμένη στις avant-garde jazz ρίζες και σπουδές της, επιχειρεί να συνδυάσει την αυτοσχεδιαστική μουσική με ηλεκτρονικά στοιχεία, αλλά και με ηλεκτρακουστικές επιρροές. Στο νέο της δίσκο, ονόματι "Flowers Are Blooming In Antarctica", επιχειρεί μέσω της μουσικής της πρότασης να ξεδιπλώσει τις οικολογικές της ανησυχίες, συνθέτοντας ένα ολιστικά πολιτικό έργο (δεδομένου και του label μέσω του οποίου κυκλοφόρησε), το οποίο όμως δεν παραμερίζει το καλλιτεχνικό του έρεισμα.

Η μουσική του δίσκου διαρκεί συνολικά 44 λεπτά και διαμοιράζεται σε οκτώ συνθέσεις, κινούμενη σε πειραματικά μεν, ιδιαίτερα αρμονικά δε, χωρία. Η Laura Agnusdei, δεν προσπαθεί να αφηγηθεί μια σπονδυλωτή ιστορία, ούτε όμως και να λειτουργήσει αποσπασματικά ή συνειρμικά. Ο συγκερασμός πιο παραδοσιακής με μοντέρνα προσέγγιση για την Laura, με τρόπο όπου οι πρωταρχικές διεργασίες της avant-jazz μπλέκονται με ηλεκτρονικά ‘90s πεδία αλά Autechre, Fennesz ή φυσικά την Ανταρκτική του Vangelis, όπως στο εμβληματικό σχεδόν δίλεπτο "Are We Dinos?", αποπνέει μια αίσθηση διαχρονικότητας, η οποία συνδυάζεται άψογα με τις θεματικές του άλμπουμ.

Εμπνευσμένη από ριζοσπαστικά οικολογικά κινήματα, αλλά και αυτό ενάντια στην παγκοσμιοποίηση ή την ριζοσπαστική επιστημονική φαντασία των ‘70s, η Agnusdei μπλέκει έντονα μελωδίκά ή και spiritual περάσματα αλά Alice Coltrane ή Pharoah Sanders, με έντονα tribal και φουτουριστικά ηχοχρώματα. Τα στοιβαρά κρουστά του "The Drowned World", ή η μεταστροφή του μελωδικού "Oasi Bar" σε ένα χορευτικό όργιο γύρω από την πυρά, τοποθετούν μεν το σαξόφωνο της Agnusdei στο επίκεντρο, αλλά στην πραγματικότητα προσεγγίζουν πολύπλευρα μια σχέση αναλογικού με ψηφιακού, οργανικού με μηχανιστικό. Το οκτάλεπτο "P.P.R.N." είναι η πιο κοντινή προσέγγιση του δίσκου σε αποκωδικοποίηση της μιας μουσικής γλώσσας σε άλλη με διατήρηση του νοήματος, φέρνοντας κατά νου τον Herbie Hancock με τις funk πινελιές του. Τα πνευστά που καθοδηγούν τα samples και τις πολυεπίπεδες αναφορές του "Solvay Beach", επαναφέρουν την ρυθμικότητα στο προσκήνιο, προσφέροντας και νότες αισιοδοξίας.

Πέραν όμως μιας ουσιώδους αισθητικής πρότασης, το "Flowers Are Blooming In Antarctica", δεν είναι ένα καθαρά ακτιβιστικό έργο. Η Laura Agnusdei τιμάει την φαντασία και την πνευματικότητα, αφήνοντας τη μαγεία του αφηρημένου να ταξιδέψει, εξάπτοντας τις αισθήσεις στις ακροάσεις, λειτουργώντας ως σπίθα που εξάπτει παρά ως νερό που ποτίζει. Το πνευματικό, σχεδόν σαμανιστικό φινάλε του άλμπουμ με το "Emperor Penguin Lullaby", εσωτερικεύει την αισιοδοξία της αλλαγής, διοχετεύοντας την σε νου και αισθήσεις. Από το εξώφυλλο του δίσκου μέχρι το συνοδευτικό λεύκωμα του Danielle Castellano της κολλεκτίβας Ufficio Misteri, οι εικόνες είναι πανταχού παρούσες.

Από τα πρώτα βήματα της ζωής μέχρι τις τελευταίες ανάσες της καταστροφής, από τα φλεγόμενα δάση μέχρι τους μολυσμένους ωκεανούς και από την παραίτηση μέχρι την ελπίδα ενός ανθού, το "Flowers Are Blooming In Antarctica" φαντάζεται μια νέα πραγματικότητα. Ο εκοφουτουρισμός του δίσκου, που προσωπικά τον εκλαμβάνω και ως ένα solarpunk έργο σύγχρονης μουσικής, το κίνημα "Extinction Rebellion" που έχει τις σκιές του στο έργο, και o «μινιμαλισμός του τέταρτου κόσμου» όπως η ίδια δήλωσε σε συνέντευξή της, συνθέτουν ένα έργο, περίπλοκο μεν, αλλά και ευθύ ως προς την εικονοπλαστική του δύναμη.

Στην πιο απαιτητική στιγμή της πορείας της μέχρι σήμερα, η Laura Agnusdei παραδίδει ένα πολυεπίπεδο μανιφέστο που δεν φοβάται να προσεγγίσει θετικά ένα ζοφερό ζήτημα. Το σαξόφωνό και κυρίως η συνθετική της αντίληψη, δίχως να χάνονται σε υπερβάσεις ή επαναλαμβανόμενα, ανακυκλώσιμα ρυθμικά μοτίβα, ομαλοποιούν μια υπέροχη σύζευξη. Οι πάγοι λιώνουν, τα σύνορα καταρρίπτονται, λουλούδια φυτρώνουν όμως και σε γκρίζες πλαγιές και τσιμέντα. Και ένα τέτοιο, φανταχτερό και προσιτό, είναι αυτός ο μικρός underground θρίαμβος.

Bandcamp
Spotify