Khthoniik Cerviiks

Æequiizoiikum

Iron Bonehead (2020)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 11/09/2020
Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας τρομακτικής εξωγήινης ανακάλυψης
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πριν λίγο καιρό, είχα αναφερθεί στην τάση του σύγχρονου death metal να εμπνέεται αισθητικά από την επιστημονική φαντασία και συγκεκριμένα το διάστημα. Σίγουρα, όπως και η πλειοψηφία των σημείων αναφοράς του ιδιώματος σήμερα, οι απαρχές αυτής της τάσης δεν είναι τωρινές αλλά κρατούν δεκαετίες πίσω. Αν αναζητούσα και την επιρροή του ύφους αυτού πάνω στο death metal, θα κατέφευγα στην πιο αλλόκοτη και ιδιαίτερη μπάντα που έβγαλε ο σκληρός ήχος, τους εξωγήινους Voivod.

Οι Γερμανοί Khthoniik Cerviiks παίζουν ένα, πιθανώς μοναδικό, στυλ black/death metal που προσκυνάει την κλασική περίοδο των Καναδών. Το προ πενταετίας ντεμπούτο τους, "SeroLogiikal Scars (Vortex Of Dementia)" με είχε βρει εντυπωσιασμένο από το ιδιαίτερο και δύστροπο ύφος τους, ειδικά σε μια περίοδο που οι Vektor μεσουρανούσαν σε αυτό το ύφος, και πριν οι Blood Incantation κυκλοφορήσουν το πολυσυζητημένο τους ντεμπούτο. Η συνέχεια, βρήκε τους περίεργους αυτούς τύπους, να κυκλοφορούν ένα ενδιαφέρον split με τους Howls Of Ebb δύο χρόνια αργότερα, οι οποίοι δυστυχώς έχουν πάψει να υφίστανται.

Η δεύτερη λοιπόν δουλειά των Khthoniik Cerviiks, "Æequiizoiikum", ήρθε να οριστικοποιήσει το χάος που συντελείται στα κεφάλια των δημιουργών του. Δεν είναι μόνο οι θεματικές και η όλη αισθητική, από τα ονόματα κομματιών μέχρι το εξώφυλλο και τους στίχους, ούτε απλά η εξαιρετική τεχνική κατάρτιση της μπάντας που τη διαφοροποιεί. Σίγουρα, η πρώτη ανάγνωση, όπως και ακρόαση, θα τοποθετήσει τον επίδοξο αναζητητή στο μάτι ενός παρανοϊκού κυκλώνα. Το black/death metal είναι παρόν, όπως και κλασικότροπες μελωδίες, όπως όμως είναι και avant εναλλαγές και post περάσματα, ειδικά στα τσιτώματα μελωδιών. Κάπως όμως, το αποτέλεσμα, όσο προχωράει η εμπειρία, παραμένει σπηλαϊκό, αποκρουστικό death metal.

Οι Γερμανοί διαθέτουν μια πολύ ισχυρή ταυτότητα, της οποίας το αποτύπωμα, λαμβάνοντας υπόψη και τον χρόνο που μεσολάβησε κατά τη σύνθεση, πλέον αποκαλύπτεται και στον πιο δύσπιστο. Αν μπορούσα να την οπτικοποιήσω, θα ήταν, σε ελεύθερη απόδοση, ένα τύπου Alien πλάσμα, το οποίο, ζει αποκομμένο από τη δική μας πραγματικότητα, σε μια άλλη διάσταση. Αν το παρενοχλήσεις, θα εξαπολύσει τον κοσμικό τρόμο. Αυτό, είναι το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του "Æequiizoiikum", η ικανότητά του ακόμη και σε μακροσκελή έπη όπως το ομότιτλο, να εγκλωβίζει τον ακροατή σε μια μετάλλαξη των αισθήσεων.

Οι ακροάσεις, σταδιακά αποκαλύπτουν τη διάθεση των Khthoniik Cerviiks να συνθέσουν ένα δίσκο που δεν βασίζεται σε κομμάτια, αλλά στη ζωντανή εμπειρία. Τα εναρκτήρια και καταληκτικά δίλεπτα αποσπάσματα, είναι σημεία εισόδου και εξόδου. Το "Odyssey 3000" είναι όσο ακαριαίο όσο ένα αστρικό ταξίδι, ενώ η παραπλανητική, αλλά εντυπωσιακή, υφέρπουσα μελαγχολία του "Δt (Recite The Kriitiikal Maess)" αποτελεί την κορυφαία στιγμή του δίσκου, καθώς και το σημείο καμπής του. Ευτυχώς, η ρυθμική (αν)ακολουθία του "Para - Dog - Son - Demagorgon)" φανερώνει την εξέλιξη της μπάντας, η οποία, στις λεπτομέρειες, ενώ ξεπερνά τον εαυτό της, δεν κόβει το νήμα της αλλαγής τάξης μεγέθους στον χώρο της.

Όπως αποκάλυψαν και οι ίδιοι, θεματικά, ντύνουν τον προαναφερθέντα κοσμικό τρόμο με δύο παραμέτρους. Η πρώτη, και πιο ενδιαφέρουσα, είναι το περίφημο σύνδρομο του Cotard, ενώ η δεύτερη, αυτή της μελλοντικής τεχνοκρατικής ύπνωσης των μαζών από φαντασιακούς δικτάτορες. Πρωτότυπο; Μάλλον όχι. Οι ιδέες αυτές, λειτουργούν κινηματογραφικά, και ακόμη και αν κάποιος δεν εντρυφήσει σε αυτές, η αύρα των συνθέσεων είναι ικανή, για 41 λεπτά να τον αποκόψει από την πραγματικότητα, πάντα με ευθύνη του.

Το "Æequiizoiikum" είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες ακραίες κυκλοφορίες της χρονιάς, διαφοροποιημένο και ταυτόχρονα προσεγμένο μέχρι σπιθαμής, όσο και αν αφήνει μια πιο «χύμα» αίσθηση. Οι Khthoniik Cerviiks, βρίσκονται στα πρόθυρα μιας μεγάλης ανακάλυψης, η οποία δεν κρύβεται σε κάποια obscure επιρροή, ή αποκρουστική στιχουργική θεματική. Είναι, πιστεύω, θέμα χρόνου, οι Γερμανοί να θελήσουν να αφοσιωθούν ακέραια στη συγγραφή ενός τρομακτικού έπους. Αυτή η αίσθηση, είναι που με κρατά από το να μείνω για πάντα στον πυρήνα του "Æequiizoiikum". Ίσως επειδή η εμπειρία του μπορεί να αναζητά αυτό ακριβώς, να ενδώσει ο ακροατής στην παράνοια.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET