Cosmic Putrefaction

The Horizons Towards Which Splendour Withers

I, Voidhanger (2020)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 29/07/2020
Αστρικό death metal που ηχεί εξαιρετικά συμπαγές και καθόλου επιτηδευμένο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Ιταλός Gabriele Gramaglia (The Clearing Path, Summit), αποφάσισε πέρσι να δημιουργήσει ένα solo project υπό το όνομα των Cosmic Putrefaction. Με το ντεμπούτο τους, "At The Threshold Of The Greatest Chasm" να δείχνει τις προθέσεις και το όραμα υπό το οποίο συνθέτει με το εν λόγω σχήμα, κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό τον δεύτερο δίσκο του, ονόματι "The Horizons Towards Which Splendour Withers".

Αυτή τη φορά, σε αντίθεση με το ντεμπούτο, ο G.G. ανέλαβε εξ’ ολοκλήρου και όλα τα φωνητικά του δίσκου. Στο προαναφερθέν ντεμπούτο, ο Brendan Sloan των τρομερών Convulsing, είχε φροντίσει να συνεισφέρει στη συγκεκριμένη θέση, δίνοντας έτσι μια ιδιαίτερη ώθηση στους underground κύκλους για τους Cosmic Putrefaction. Αυτή τη φορά όμως, το death metal σχήμα του πολυπράγμονα Ιταλού, καθοδηγείται πλήρως από τις δυνατότητές του και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει.

Το death metal, φροντίζει κάθε χρόνο που περνάει να αποδεικνύει πως τα όρια του δεν είναι τόσο προκαθορισμένα και ασφυκτικά όσο φάνταζαν λίγα χρόνια μετά τις ένδοξες μέρες του. Πιο συγκεκριμένα, ειδικά στο θεματικό κομμάτι, που οι επιλογές της εκάστοτε μπάντας φάνταζαν ιδιαίτερα ασφυκτικές, η λεγόμενη sci-fi τάση έχει αρχίσει να διαδίδεται και να γίνεται θερμά αποδεκτή από μια νέα γενιά μουσικών, πολλά χρόνια μετά τους Nocturnus και τους Demilich. Φυσικά αυτές οι μπάντες, εξακολουθούν να επηρεάζουν γενιές επίδοξων απογόνων.

Οι Cosmic Putrefaction, είναι μια τέτοια περίπτωση, αν και ελαφρώς ιδιάζουσα. Παρά το ότι το concept του δίσκου εμφανώς δίνει βάση σε μια φανταστική περιπλάνηση στο διάστημα, συμπεριλαμβάνοντας αρκετές αποκρυφιστικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις, η μουσική δεν ενδίδει σε ένα εξίσου αχαλίνωτο όργιο. Ηχητικά, η μπάντα ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στο tech death metal και το παλαιομοδίτικο. Με συνολική διάρκεια 34 λεπτών, το "The Horizons Towards Which Splendour Withers", παρουσιάζει ένα άκρως ενδιαφέρον αποτέλεσμα, συμπαγές, ευκολοάκουστο αλλά και με αξιοσημείωτο βάθος.

Η θέληση του G.G. να συνθέτει μικρής διάρκειας τραγούδια σε αυτό το στυλ, που συμπληρώνουν το συνολικό αποτέλεσμα λειτουργώντας ως επιμέρους κεφάλαια, τον ωθεί σε μια φαινομενική ηχητική ομογενοποίηση των έξι συνθέσεων. Όμως, κάθε ακρόαση, αναδεικνύει τις επιμέρους ιδιαιτερότητες των κομματιών. Έτσι, ο δίσκος φαντάζει ως ένα είδος death metal soundtrack, μιας και η ατμόσφαιρα είναι άλλοτε, έντονη, άλλοτε ονειρική, ενώ ανά στιγμές ενδίδει στη βαρβαρότητα του εξαίσιου riffing.

Κάθε στοιχείο που εισέρχεται στον πυρήνα των τραγουδιών, εκτός του death metal, δένει εξαιρετικά με το διαστημικό κλίμα, ενώ τα απαλά synths και δεύτερα φωνητικά επιτρέπουν ακόμη και στις ήρεμες στιγμές να αναδεικνύονται. Επειδή όμως το "The Horizons Towards Which Splendour Withers" παραμένει ένας death metal δίσκος, το σημαντικότερο στοιχείο του είναι η ποιότητα της κιθαριστικής δουλειάς. Ελέγχοντας πλήρως την τεχνική δεινότητα των δομών, οι Cosmic Putrefaction κερδίζουν το στοίχημα με την ιδιαιτερότητα των ρυθμών τους, τα breaks, τις γέφυρες και τον τρόπο που η σουηδική σχολή συναντά ανά στιγμές το blackened death metal.

Φυσικά, καμία από όλες αυτές τις λεπτομέρειες δεν υπερβαίνει τον χώρο που της αναλογεί, αφήνοντας μάλιστα μια αίσθηση πως υπάρχουν σημαντικά περιθώρια βελτίωσης. Εν τέλει, οι Cosmic Putrefaction κυκλοφόρησαν έναν από τους πιο ιδιαίτερους και ποιοτικούς death metal δίσκους της χρονιάς, βρίσκοντας μια θέση αποδοχής στις καρδιές κάθε επίδοξου death metal οπαδού που θα ενδώσει στο δεύτερο τους πόνημα.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET