Karnak Seti

Αποφασίζεις να διακόψεις το Lie To Me μετά το έβδομο σερί επεισόδιο και να αφιερώσεις λίγο χρόνο σε κάτι Πορτογάλους με ένα μυστήριο όνομα αιγυπτιακής προέλευσης. Φτιάχνεις έναν ακόμη καφέ, αυτή τη φορά σε official διαστάσεις αμερικάνικου μιλκ-σέικ, και βάζεις το "In Harmonic Entropy" να παίζει. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά ξέρεις ότι δεν θα υπάρξει καμία ασάφεια στην κατηγοριοποίηση. Με μοντέρνο / μελωδικό deathάκι έχεις να κάνεις, ανώδυνο πλην ευχάριστο σαν άκουσμα, αλλά και τόσο τυποποιημένο που σε κάνει να ψάχνεις για την έγκριση ISO 9001 πάνω στο CD.

Η χρήση των ηλεκτρονικών αλλά και η γενική ηχητική κατεύθυνση της μπάντας παραπέμπουν άμεσα στις πιο πρόσφατες δουλειές των Mercenary, ενώ αναπόφευκτα οι επόμενες συγκρίσεις θα γίνουν με τους In Flames της μετα-"Reroute To Remain" περιόδου, αλλά και με το φουτουριστικό κλίμα των Scar Symmetry. Η έμφαση δίνεται στα υπερ-πιασάρικα lead που καλύπτουν και οδηγούν τα πάντα, χωρίς ωστόσο το αποτέλεσμα να καταλήγει γλυκερό. Το επιθετικό riffing και το ανάλογο rhythm section ενίοτε στρέφονται προς το metalcore των As I Lay Dying και Darkest Hour, με τα "Loss" και "Stranded By Existence" να φλερτάρουν εκτενέστερα με τα παραπάνω συγκροτήματα, ενώ και ο τραγουδιστής υιοθετεί μία παρόμοια αμερικάνικη νοοτροπία.

Κομμάτια σαν το "Only Red Mist Descends", το "Golden Age Of Downfalls" ή το επιβλητικό οκτάλεπτο "Collateral Dreams" που κλείνει τον δίσκο, συγκεντρώνουν πολλά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ισορροπώντας ανάμεσα στις δύο κύριες ζώνες των επιρροών και κατατάσσονται δικαιωματικά στην πλευρά των θετικών του "In Harmonic Entropy". Ουσιαστικά, βέβαια, δύσκολα θα βρει κανείς κάτι να προσάψει σε ολόκληρο το άλμπουμ, αφού οι Karnak Seti και άρτιοι εκτελεστικά είναι και ενδιαφέρουσες συνθετικές απόψεις προβάλλουν.

Εντούτοις, εκεί που η προσπάθεια κρίνεται ανεπαρκής είναι στην έλλειψη αυθεντικότητας που εν τέλει την (κακο)χαρακτηρίζει. Οι συνθέσεις μπορεί να στέκονται όλες σε ικανοποιητικό επίπεδο, μεμονωμένα, όμως σε συλλογικό πλαίσιο η εικόνα τους παρουσιάζει πρόβλημα υπερβολικής ομοιογένειας, με συνέπεια την σταδιακή μείωση του ενδιαφέροντος. Ένα ακόμη μειονέκτημα βρίσκεται στο γεγονός ότι, μετά το πέρας των 48 λεπτών του, ο δίσκος αφήνει πίσω του μία αίσθηση σύγχυσης, πλήρωσης, ή ακόμα και κούρασης, όμως τίποτα που θα σε κάνει να επιστρέψεις σ’ αυτόν. Στις πρώτες ενδεικτικές ακροάσεις υπήρχε και η αναγνώριση του καλογραμμένου / καλοπαιγμένου υλικού, ωστόσο κι αυτή σιγά-σιγά τείνει να εξασθενίσει.

Μ' αυτά και μ' αυτά, κάμποσες επαναλήψεις και μισό γαλόνι καφέ αργότερα, αισθάνεσαι σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Η δεύτερη δουλειά των Karnak Seti πολύ δύσκολα θα συνταράξει τον κόσμο σου, ακόμη κι αν ανήκεις στους θερμότερους υποστηρικτές της σκηνής. Τουλάχιστον τους έδωσες μια ευκαιρία που, εδώ που τα λέμε, την άξιζαν. Κατά τ' άλλα, μπορείς να συνεχίσεις το Lie To Me από κει που το άφησες.