Jesus On Extasy

Τραγικό όνομα, κάκιστο εξώφυλλο, τυπικοί τίτλοι. Όταν έπιασα στα χέρια μου το "Holy Beauty" των πρωτοεμφανιζόμενων Jesus On Extasy δε μπορώ να πω ότι είχα την καλύτερη πρώτη εντύπωση. Αλλά το σηματάκι της Sony/BMG στο οπισθόφυλλο με έκανε να σκεφτώ πως σίγουρα το παρόν δισκάκι δε θα είναι άλλη μια κυκλοφορία «της σειράς». Και δεν έπεσα έξω. Χωρίς όμως αυτό να είναι και απαραίτητα καλό.

Οι Jesus On Extasy λοιπόν παίζουν ένα μείγμα ebm με industrial, που είναι τίγκα στο drum machine και τα djκίστικα εφέ, κι έχουν έναν τραγουδιστή του οποίου η φωνή μοιάζει τόσο πολύ με του Marilyn Manson που έπρεπε να ψάξω στο διαδίκτυο αναλυτικά τη σύνθεση της μπάντας για να βεβαιωθώ ότι δεν είναι ο ίδιος ο Manson. Για να υπογράψουν με παρακλάδι της Sony το μόνο βέβαιο είναι ότι έστω κάποια ψήγματα ταλέντου τα έχουν.

Όταν ψάχνονται περισσότερο στη μαυρίλα της ebm σκηνής και προτάσσουν τις μελωδικές επαναλαμβανόμενες κιθάρες για να στηρίξουν το χορευτικό beat που τις συνοδεύει, παράγουν μουσική η οποία άνετα θα μπορεί να σας ανεβάσει σε ένα club που παίζει μουσική του ιδιώματος. Επίσης σε φάσεις ενδοσκόπησης γράφουν κομμάτια που είτε θυμίζουν Manson, είτε κάτι από την "One Second / Host" περίοδο των Paradise Lost. Καθόλου άσχημα λοιπόν.

Από την άλλη όμως δε μπορώ να παραγνωρίσω το γεγονός ότι όταν προσπαθούν να γράψουν πιο εμπορική μουσική, όπως είθισται όταν υπογράφεις για μια πολυεθνική, καταλήγουν σα «φτωχοί συγγενείς» του Κοργιαλά, με ότι και αν αυτό συνεπάγεται.

Το "Holy Beauty" εν αρχή το παρεξήγησα και στην πορεία το εκτίμησα. Κάνοντας skip τρία-τέσσερα κομμάτια του, είναι άκρως ενδιαφέρον, ειδικά για τους οπαδούς τις ebm σκηνής. Ακούστε το και κρίνετε οι ίδιοι. Pas mal, pas mal...