Jel

Το "Soft Money" από την πρώτη του ακρόαση δίνει την αίσθηση ενός πολύχρωμου κολάζ, μιας οριακής σύμπλευσης "ανυπάκουων" ήχων, που μόνο στα χέρια μιας μεγαλοφυίας θα μπορούσαν να τιθασεύσουν και να λειτουργήσουν, καταλήγοντας σε ελκυστικό αποτέλεσμα.

Πρωταγωνιστές σε αυτό τον απρόσμενο δίσκο είναι ο πολυπράγμων παραγωγός / rapper Jel, η ενδοσκοπική, σπάνιας ιδιοσυγκρασίας, ματιά του και ένα παροπλισμένο sampler (SP 1200) που έκανε θραύση την χρυσή εποχή της έκρηξης του hip-hop στους δρόμους των ghettos της "μαύρης" Αμερικής, αλλά που σύντομα αντικαταστήθηκε από τους ήχους της νέας τεχνολογίας. Πάνω στην απλότητα των δυνατοτήτων του SP 1200, ο Jel συναντά τους ήρωες του από την προαναφερθείσα εποχή (Μarley Marl, Mantronix), δανείζεται τη φιλοσοφία των δρόμων της, αλλά και την groove ατμόσφαιρα της. Μένει, όμως, ως εκεί και έτσι το "Soft Money" δε μπορεί να δει τον εαυτό του να φιγουράρει κάτω από την τυπική ταμπέλα hip hop - όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω το "Soft Money" δε θα μπορούσε να αντικρύσει το εξώφυλλο του κάτω από καμία ταμπέλα.

Πάνω στο έντονο πολιτικοκοινωνικό περιεχόμενο των στίχων του, άλλοτε εκφρασμένο με αιθέρια φωνητικά -ενδεικτική της πολυσυλλεκτικότητας του δίσκου η guest συμμετοχή της Stephanie Bohm- και άλλοτε υπό την εκφραστική αμεσότητα του ραπαρίσματος, ο Jel με έντεχνο τρόπο μεταλλάσσει το ηχητικό τοπίο μετατρέποντας τις ατμοσφαιρικές λούπες του hip hop σε άγριους distorted ήχους που παραπέμπουν, χωρίς να έχουν κάτι να ζηλέψουν, στη συνεχώς εξελισσόμενη post rock των ημερών μας.

Καθώς ο δίσκος εξελίσσεται, προσθέτοντας στη ροή του μερικά funky ιδιώματα, οι ψίθυροι περί επαναστατικής διαφοροποίησης από τον σύγχρονο τρόπο καπιταλιστικής ζωής και υλιστικής προδιάθεσης -ποτέ οι παλαιάς κοπής hip-hoppers δε μάσησαν τα λόγια τους σε τέτοιου είδους ζητήματα- μετατρέπονται σε μανιασμένες καταγγελίες και ολοκληρωμένες συνθέσεις. Μια νέα γενιά βετεράνων πολέμου -προερχόμενη από το Ιράκ αυτή τη φορά- παλεύει να αντιμετωπίσει την ψυχολογική της κατάρρευση, προερχόμενη από έναν ακόμη ανούσιο πόλεμο μεγάλων συμφερόντων και ο Jel δε μπορεί να μη στρέψει το αντιπολεμικό βλ-αίμα- του και τους εκκωφαντικούς του ήχους προς την τραγική αυτή κατεύθυνση. Ο κατάλογος των καταγγελιών είναι μεγάλος και η μουσική συνεχίζει να εξελίσσεται, να διαφοροποιείται, να χαμηλώνει τους τόνους και να ξεσπάει άκομψα, να συνεχίζει και πάνω από όλα να μη χάνει με τίποτα την επαφή με αυτό το αδυσώπητο groove που, με τη βοήθεια των ήχων σκονισμένου βινυλίου, δίνει μια παλαιομοδίτικη αίσθηση σε αυτή την πρωτοποριακή κυκλοφορία.

Κάποιοι από εσάς ενδεχομένως να σκέφτονται πως όλα τα παραπάνω δεν είναι δυνατόν να συνδυαστούν ή απλά όταν, καταχρηστικά, συνδυάζονται οι ακροατές δε μπορούν να ξεκολλήσουν από το νου τους την αηδιαστική, όντως, φράση ..."μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...". Στην περίπτωση του "Soft Money" όμως απλώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ευεργετική εξαίρεση που εκτός από το να επιβεβαιώνει τον κανόνα, συνδυάζει σε ιδανική δοσολογία την πρωτοπορία με την ουσιαστική κατάθεση μουσικής, και όχι μόνο, άποψης από την πλευρά του δημιουργού της.