Headhunter

Το όνομα Schmier σας λέει κάτι; Σε κάποιους σίγουρα ναι και σε κάποιους άλλους όχι...Για όσους γνωρίζουν, ο εν λόγω κύριος είναι ο επί χρόνια ηγέτης και frontman των Destruction, μια από τις μεγαλύτερες thrash μπάντες που έχει αναδείξει η metal μουσική. Όταν κάποια στιγμή στις αρχές των '90s το συγκρότημα ήταν σε μια αφασία, αποφάσισε -μαζί με τους Schmuddel στην κιθάρα (Talon) και Jorg Michael στα drums (Stratovarius, Saxon, Running Wild, Grave Digger, Rage, Mekong Delta)- να ιδρύσει τους Headhunter, ίσως για να μη χάσει την επαφή του με τη μουσική. Στο διάστημα 1990-1994 κυκλοφόρησε τα "Parody Of Life" (1990), "A Bizarre Gardening Accident" (1992) και "Rebirth" (1994). Μάλιστα όταν κυκλοφόρησε η πρώτη δουλειά υπήρχε μια μεγάλη μυστικοπάθεια με το αν συμμετέχει ή όχι στο group, αφού το όνομα του ήταν εμφανώς καλυμμένο.

Το συγκρότημα κατάφερε να κάνει αρκετό ντόρο γύρω από το όνομα του και έτσι μετά τη διάλυση του το 1994 οι fans των Destruction αλλά και της αυθεντικής σύνθεσης του group πίεζαν να επανακυκλοφορήσουν τα τρία albums, αλλά ίσως να έβγαινε και κάτι νέο. Έτσι μετά και την επανέκδοση σε cd των προαναφερθέντων albums, το εν λόγω project αποφάσισε φέτος να ξαναμπεί στο studio και έτσι η τέταρτη δουλειά του, "Parasite Of Society", είναι πια γεγονός.

Όλα αυτά τα χρόνια η εμπειρία που έχουν οι τρεις μουσικοί που απαρτίζουν το συγκρότημα, όντας μεγάλη, τους έχει βοηθήσει έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα δίσκο εφάμιλλο του ονόματος τους. Τα 9 καινούρια κομμάτια ακροβατούν ανάμεσα στο σύγχρονο thrash αλλά και το power metal. Τα κομμάτια ως επί το πλείστον είναι γρήγορα, αλλά υπάρχουν και τα αργά σημεία τα οποία είναι λίγα. Οι ηχητικές ομοιότητες που υπάρχουν με τα τελευταία albums των Destruction είναι αρκετά λογικές. Όλο το album έχει in your face κομμάτια που καθηλώνουν τον ακροατή από το πρώτο λεπτό. Θεωρώ πολύ δύσκολο να ακούσει κάποιος το πρώτο κομμάτι και να μη θέλει να ακούσει και τα υπόλοιπα. Ίσως αυτό είναι ακόμα ένα συστατικό που κάνει έναν μουσικό μεγάλο, αφού ξέρει πώς να κρατάει τον ακροατή σε μια εγρήγορση.

Εκτός των νέων συνθέσεων, οι Headhunter επέλεξαν να κάνουν και δυο διασκευές: Το "18 And Life" των Skid Row και το "Rapid Fire" των Judas Priest. Έμεινα έκπληκτος καταρχήν από την επιλογή διασκευής του κομματιού των Skid Row, αφού βάσει των δουλειών όλων με τις κύριες μπάντες τους δε θα πήγαινε το μυαλό κάποιου ότι θα διασκεύαζαν τέτοιου ύφους κομμάτι. Ας είναι όμως, γιατί ο καλλιτέχνης έχει δικαίωμα στα πάντα. Για το κομμάτι των Priest τα σχόλια περιττεύουν, αφού και μόνο το ότι είναι ένα all time classic metal τραγούδι τα λέει όλα. Ευτυχώς και οι δυο διασκευές έχουν αποδοθεί με ωραίο τρόπο και έτσι συνδυάζονται καλά με το τελικό αποτέλεσμα.

Όλο το album έχει ωραίες μελωδίες αλλά και riffs που σου κολλάνε στο μυαλό και που σίγουρα θα ευχαριστήσουν τον metal οπαδό. Ένα από τα θετικά του album είναι και η απόδοση των μελών. Ο Schmier τραγουδάει λίγο πιο μεστά και καθαρά σε σχέση με τους Destruction αλλά και στους άλλους δύο φαίνεται το«πόσο κατέχουν το άθλημα». Η παραγωγή του δίσκου για άλλη μια φορά έχει βοηθήσει πολύ, αφού όλες οι συνθέσεις ηχούν στιβαρές και ογκώδεις.

Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον των Headhunter στο προσκήνιο και αν το "Parasite Of Society" θα είναι μια one off studio δουλειά ή θα συνεχίσουν ως συγκρότημα. Αυτό που ξέρω είναι ότι το album είναι ένα πολύ καλό μίγμα μουσικής και τσαμπουκά, κάτι που λείπει από τις μέρες μας, με όλους αυτούς τους τυχάρπαστους που κραυγάζουν νομίζοντας ότι παράγουν μουσική. Τουλάχιστον οι Headhunter απέδειξαν ότι μπορεί κάποιος να σε καθηλώσει και χωρίς αλαλαγμούς και βαριά riffs.