Hail The Sun

Ομολογώ πως όσο μισητό και -πλέον- στάσιμο είναι σαν είδος το swancore (δηλαδή το μείγμα metalcore, post-hardcore, prog) τόσο ασκεί μια περίεργη έλξη επάνω μου. Όταν πρωτοάκουσα Dance Gavin Dance κόλλησα απευθείας και κάτι παρόμοιο συνέβη όταν πρωτοέβαλα να ακούσω και το καινούργιο, έκτο, album των Καλιφορνέζων Hail The Sun. Πιό κοντά στο screamo και post-hardcore παρά στο melodeath, οι Hail The Sun βασίζονται πολύ στα μελωδικά τους riff και την ενδιαφέρουσα high-pitched φωνή του τραγουδιστή (και ενίοτε drummer) Donovan Melero.

Ο ίδιος ο Donovan σε μια στιγμή ειλικρίνειας και αυτοκριτικής ("60-Minute Session Blocks") μας λέει ότι μάλλον θα τραγουδάει πάντα τα ίδια που τραγουδούσε πάντα γιατί δεν μπορεί να ξεφύγει από τις εμπειρίες του που τον έχουν διαμορφώσει. Και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αγαπητέ Donovan γιατί η επανάληψη μας κάνει καλύτερους. Και σίγουρα οι Hail The Sun με κάθε album φαίνεται να ωριμάζουν ολοένα και περισσότερο, πιστοί στο είδος τους και με μπόλικες τεχνικές και καλλιτεχνικές ικανότητες και ιδιαιτερότητες. Το album βρίθει συνοχής και όμορφων συνθέσεων. Στο "Tunnel Vision Alibi" καταλαβαίνεις από την αρχή τί θα ακολουθήσει και πόσο ενδιαφέρον θα είναι. Δυναμικό και πολυεπίπεδο όσο πρέπει για να μην κουράζει και βγάζει έναν όμορφο συναισθηματισμό. Δεν είναι σύμπτωση που ο Kris Crummett είναι και ο παραγωγός των Dance Gavin Dance αφού το "Mind Read" ακούγεται σαν να βγήκε από το ίδιο καλούπι. Γρήγοροι ρυθμοί και όμορφη μετάβαση στο punk-ίζον "Chunker". Και στα δώδεκα κομμάτια του δεν θα βρείτε fillers αλλά μόνο δυναμικές και τεχνικά ανεβασμένες αλλά στα όρια του prog συνθέσεις που κάποιες απλά θα περάσουν όμορφα αλλά άλλες θα μείνουν για καιρό στο replay. Άρεσε πολύ το "I Saw Your Hanging" με την αντισυμβατικότητα του, το rollercoaster συναισθημάτων και το ξεσηκωτικό chorus. To anti-church "Tithe" καυτηριάζει έξυπνα τις πρακτικές της εκκλησίας όταν αυτή λειτουργεί σαν μπίζνα και μας κάνει να σηκώσουμε το δεξί μας φρύδι με τη thrash εισαγωγή του και τους στίχους του (‘Zion is their torture chamber’). Η ατμόσφαιρα μετά τη καταιγίδα καθαρίζει με το "Feeble Words" (τι όμορφη φωνή έχει ο Donovan) και το "Little Song" με τη funk εισαγωγή του και το όμορφο μπάσο μας κερδίζει ξανά.

Από την αρχή μέχρι το "Under The Floor" (που αφηγείται την εμπειρία από την οπτική μεριά ενός θύματος του serial killer John Wayne Gacy), το "Divine Inner Tension" ξεχειλίζει από συναίσθημα κυρίως και μια υπέροχη συνοχή που κάνει την ακρόαση εύκολη και ο ακροατής περνάει πολύ όμορφα. Σίγουρα δεν είναι ένα είδος πολύ δημοφιλές αλλά μελωδικά και τεχνικά θα βρείς πολλά στοιχεία που κάνουν το album μια πολύ δυνατή κυκλοφορία και σίγουρα μια από τις καλύτερες των HTS.