Gong

Ο τελευταίος άνθρωπος που θα είχε αντίρρηση για την κυκλοφορία του δίσκου αυτού είναι και ο μόνος που θα είχε δικαίωμα να φέρει τέτοια αντίρρηση. Ο θάνατος του ιδρυτή και πνευματικού ηγέτη των Gong, Daevid Allen, δεν φαίνεται να είναι ικανός να σταματήσει την πορεία του συγκροτήματος που έτσι κι αλλιώς στην ιστορία του πέρασε πολλές φάσεις σε κάποιες από τις οποίες ο Allen απουσίαζε εντελώς. Δεν θα πρέπει να εντυπωσιάζει κανέναν, λοιπόν, το γεγονός ότι η τελευταία μορφή του συγκροτήματος αποφασίζει να συνεχίσει και χωρίς αυτόν, έστω κι αν κάτι παραπάνω από απλώς το πνεύμα του είναι παρόν στον δίσκο αυτόν.

Η συμμετοχή του Allen στα φωνητικά δύο τραγουδιών και στις συνθέσεις τριών εξασφαλίζει τη σύνδεση με το παρελθόν, αλλά αυτό δεν είναι το μόνο. Κάποιοι παλιοί γνώριμοι έχουν προσκαλεστεί να συνεισφέρουν με το δικό τους χαρακτηριστικό παίξιμο. Ο Steve Hillage στην κιθάρα και ο Didier Malherbe στο duduk φέρνουν κάτι από τις χρυσές ημέρες των Gong. Όχι ότι δηλαδή οι υπόλοιποι το είχαν ανάγκη, αφού ο δίσκος βρίθει έμπνευσης από την αρχή έως το τέλος. Ειδικά στις δύο μεγάλης διάρκειας συνθέσεις, τα "Rejoice!" και "The Unspeakable Stands Revealed" το πνεύμα των Gong της σκηνής του Canterbury είναι κυρίαρχο και προφανώς μας δίνει και τις καλύτερες στιγμές του συνόλου. Ακόμα κι εκεί, όμως, που έχουν μία διαφορετική ηχητική προσέγγιση, ακροβατώντας ανάμεσα σε ψυχεδέλεια και progressive, δεν ξεφεύγουν από την ταυτότητα που διαμόρφωσαν με το εξαιρετικό προηγούμενο πόνημά τους "I See You" του 2014 εξασφαλίζοντας τη συνέχεια και τη δίκαιη χρήση του ονόματος Gong.

Η ισορροπία στη συμμετοχή όλων των μελών δεν φαίνεται μόνο στο γεγονός ότι όλοι μαζί μοιράζονται τα συνθετικά credits αλλά και ηχητικά είναι δύσκολο να προσδώσεις πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποιον έναντι άλλου. Κι αν ξέρουμε ότι ο Kavus Torabi (φωνή - κιθάρα) από τους Knifeworld ήδη έχει την ικανότητα να ηγείται, μήπως δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τον Dave Sturt (μπάσο-φωνή) των Jade Warrior που φαίνεται να έχει και τη γενική επιστασία του αποτελέσματος;

Όπως όλα τα σπουδαία έργα Τέχνης αφήνουν πίσω τους μία κληρονομιά, έτσι και οι Gong ακόμα και με τον Allen αλλά και την Gilli Smyth να μας έχουν αφήσει, δείχνουν ότι οι ιδέες τις οποίες όχι μόνο δημιούργησαν, αλλά και τόσο πιστά υπηρέτησαν σε όλη τη ζωή τους, μπορούν να διατηρηθούν από άξιους συνεχιστές. Όταν μάλιστα αυτοί ήταν και επιλεγμένοι από το ίδιο το χέρι του Allen γιατί και να μη χρησιμοποιούν το όνομα που συμβολίζει όλα αυτά; Το "Rejoice! I’m Dead!", όσο περίεργο κι αν φαίνεται, μπορεί να είναι όχι ένα τέλος ή ένας αποχαιρετισμός, αλλά μία νέα αρχή.