Evoken

Το funeral doom είναι από τα πιο παρεξηγημένα παρακλάδια της ακραίας μουσικής. Η βαθιά ακραία σοκαριστική του φύση, από τη μία απωθεί ένα μεγάλο μέρος των οπαδών του doom, ενώ από την άλλη έχει καταφέρει και έχει συσπειρώσει έναν πυρήνα από φανατικούς, που βρίσκουν πρωτόγνωρα συναρπαστική αυτή την ακρότητα. Κατά κύριο λόγο, το funeral doom είναι «love or hate» περίπτωση, δηλαδή.

Οι Evoken είναι από τα συγκροτήματα που έκαναν το μεγάλο μπαμ μέσα στα 00s, με μια σειρά εξαιρετικών δίσκων [όπως τα "Quietus" (2001) και "Antithesis Of Light" (2005)] και επάξια πλέον συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα ονόματα του funeral doom. Η μουσική τους, όμως, σπάει τα στενά στεγανά του ιδιώματος γιατί ένω έχουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που αντιπροσωπεύουν μια funeral doom μπάντα, όπως τα θρηνητικά πλήκτρα, τους σοκαριστικά βραδυκίνητους ρυθμούς και τα βαθιά growls που έρχονται από το background και ακούγονται σαν ψαλμωδίες, τελικά καταφέρνουν και ακούγονται πολύ πιο επιθετικοί, πηγαίνοντας κόντρα στην παθητική φύση του funeral, εναγκαλίζοντας το death metal με τσιμεντένια καθαρόαιμα death riffs που παίζονται στη μισή ταχύτητα και με ατμόσφαιρες αποκρουστικές και ψυχοπλακωτικές που διογκώνουν την ένταση και τον πόνο.

Στο "Atra Mors" οι Evoken, δεν ξεφεύγουν και πολύ από αυτό που μας έχουν συνηθίσει, αλλά είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτη η συνέπειά τους με την κορυφή. Στον έκτο τους δίσκο -και πέντε χρόνια μετά το τελευταίο τους πόνημα, το εξαιρετικό "A Caress Of The Void" (2007)- η έμπνευση παραμένει σε ύψιστα επίπεδα. Το σκοτάδι, ο πόνος και το μίσος, έχουν κυρίαρχο ρόλο και αποδομούνται σε οκτώ κομμάτια που αν εξαιρέσουμε δύο εμβόλιμα ακουστικά δίλεπτα ιντερλούδια, τότε έχουμε έξι ογκόλιθους γύρω στα δέκα λεπτά ο καθενάς. Οι μεγάλες διάρκειες είναι χαρακτηριστικές και σχεδόν αναγκαστικές για αυτή τη μουσική και κατ’ επέκταση και για τους Evoken. Τα κομμάτια χτίζονται ευλαβικά πάνω σε θανατερούς ρυθμούς και οι μεγάλες διάρκειες εξυπηρετούν  την κατανυκτική φύση της μουσικής τους.

Κεντρικό ρόλο στο "Atra Mors" έχει ο drummer, Vince Verkay, που με το πρωτόγονο τελετουργικό του παίξιμο οδηγεί τις συνθέσεις. Υπάρχουν σημεία που τα μεθοδικά του kicks προκαλούν ανατριχίλες, ενώ σε άλλα σημεία που η ένταση αυξάνεται, κάνει μερικά ασύλληπτα γεμίσματα. Οι κιθάρες είναι επίσης φανταστικές και δίνουν το στίγμα σε κάθε εναλλαγή θέματος, όπως όταν απλώνονται και ενίοτε θυμίζουν Deathspell Omega ή όταν μετουσιώνονται σε στιβαρά αργόσυρτα riffs θυμίζοντας τους πατέρες του funeral doom, Thergothon. Τα πλήκτρα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής τους και προκαλούν τρόμο, σβήνοντας κάθε αχτίδα φωτός στην ήδη θεόπηχτη ατμόσφαιρα.

Το εναρκτήριο ομότιτλο κομμάτι είναι ίσως ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει οι Evoken και στα δώδεκα λεπτά που διαρκεί εξερευνεί κάθε σκοτεινή πτυχή της μουσικής. Από εκεί και πέρα, κάθε κομμάτι του άλμπουμ αποτελεί ένα ταξίδι προς το άγνωστο και όσο κυλάει ο δίσκος τόσο πιο κοντά στην άβυσσο έρχεται ο ακροατής. Σε αυτό το ταξίδι θα θυμηθούμε τους πρώιμους Anathema (το "Descent Into Chaotic Dream" θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στο "Silent Enigma"), τους Disembowelement, τους Esoteric, τους Thergothon, τους Mournful Congregation, ακόμα και τους Deathspell Omega όπως προανέφερα, που όλες αυτές οι επιρροές μαζί δημιουργούν ένα μοναδικό, σκοτεινό αραβούργημα.

Το "Atra Mors" δεν ξέρω αν είναι καλύτερο ή όχι από τα "Quietus" και "Antithesis Of Light" (μάλλον όχι), αλλά η ουσία είναι ότι και αυτό είναι μια ξεχωριστή εμπειρία που κάθε οπαδός της μπάντας αλλά και του funeral/death doom, επιβάλλεται να βιώσει.