Dragonland

Οφείλω να ομολογήσω οτι δεν είμαι ούτε φανατικός οπαδός των Dragonland αλλά και ότι με διακατέχει μια γενικότερη καχυποψία για όσους προσπαθούν να μιμηθούν κάποιο μεγάλο group. Και είναι αλήθεια ότι οι Dragonland στα δύο προηγούμενα album τους ("The Battle Of The Ivory Pains" και "Holy War") αποτελούσαν μια σχετικά καλή απομίμηση των Stratovarius. Η καινούρια, τρίτη, κυκλοφορία τους με τον τίτλο "Starfall" είναι ικανή, όμως, να κερδίσει ακόμα κι έναν δύσκολο ακροατή σαν και μένα.

Το "Starfall", λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο από την στιγμή εκείνη που ένα group αποκτά ταυτότητα και μουσική άποψη. Το album, ασφαλώς, κινείται σε progressive power γραμμές όπως και τα προηγούμενα αλλά σίγουρα έχει να δώσει πολλά περισσότερα στον ακροατή. Από την αρχή και το "As Madness Took Me" γίνεται αντιληπτό ότι μιλάμε για μια πολύ προσεγμένη δουλειά, σημάδι ωριμότητας για το group. Τα riffs του δίσκου είναι πολύ έντονα καθ' όλη την διάρκειά του αλλά ταυτόχρονα εμπορικά χωρίς όμως να υποβαθμίζουν την πολυπλοκότητα των συνθέσεων.

Ο δίσκος είναι πλημμυρισμένος από πολύ ωραίες μελωδίες που αναδεικνύει άλλωστε και η αρκετά καλή παραγωγή του. Ο πετυχημένος πειραματισμός των Dragonland, σήμα κατατεθέν της progressive άλλωστε, γίνεται εμφανής σε κομμάτια όπως το "The Book of Shadows", το εντεκάλεπτο κομμάτι που αποτελείται από τρία διαφορετικά μέρη στο οποίο διακρίνουμε την ένωση των ανατολίτικων μελωδιών με την ενέργεια και τη δυναμικότητα του power metal, πλαισιωμένα από γυναικεία φωνητικά που σε ταξιδεύουν. Ο Jonas Heidgert (φωνητικά) αν και αποτελεί θετικό σημάδι αναφοράς στο "Starfall" δεν παύει να θυμίζει Timo Kotipelto (Stratovarius).

Σε γενικές γραμμές έχουμε μια πολύ καλή νέα κυκλοφορία, η οποία τυγχάνει να είναι και η καλύτερη δουλειά ως σήμερα των Dragonland και που στο μέλλον σίγουρα θα αποτελεί σημείο αναφοράς και μέτρο σύγκρισης για το ίδιο το group και όχι μόνο.