Diuna

Πρόκειται για τους Diuna μια ανερχόμενη μπάντα από την Πολωνία η οποία έκανε την εμφάνισή της το 2017 με τον παρορμητικό τίτλο "The Very Best Of The Golden Hits". Διαθέτουν τα συνηθισμένα υλικά που περιμένουμε από ένα stoner συγκρότημα αλλά κάνουν ενδιαφέροντες ελιγμούς με αποτέλεσμα και ο ακροατής να μην βαριέται σ’ ένα ανούσιο riff μέχρι να μπούμε στην ουσία του τραγουδιού ενώ παράλληλα μεταφέρουν τη συναυλιακή διάθεση στον δίσκο τους.

Το νέο δημιούργημα λοιπόν της παρέας των τεσσάρων από την Πολωνία χαρακτηρίζεται από θόρυβο, κιτς εξώφυλλο, βρωμιά και ελάχιστες στιγμές σιωπής ομορφιάς και αρμονίας όπως στο "Jarmark Cudów" το οποίο διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία στην κιθάρα και στον ρυθμό των τυμπάνων που αγαπάμε να ακούμε σ’ ένα stoner rock τραγούδι. Η μικρή έκπληξη έρχεται από το "Optymistyczna Celebracja", το οποίο εισάγει μέσω των synthesizers ένα δίλεπτο στιγμιότυπου ηλεκτρονικής rock και pop ατμόσφαιρας σπάζοντας τη μονοτονία ανάμεσα στα κομμάτια. Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται και στον υπόλοιπο δίσκο θέλοντας να μας πείσουν πως φέρνουν κάτι καινούργιο σ’ αυτήν τη σκηνή. Εν μέρει το πετυχαίνουν με κομμάτια όπως το "Lion's Coś" χωρίς να παραλείπονται οι επιρροές από Graveyard και φυσικά Kyuss οι οποίες όμως, δεν επικρατούν σε ενοχλητικό βαθμό. Η ακρόαση γίνεται ακόμα καλύτερη φτάνοντας στο "Ryba z Bagnetem" όπου η μπάντα αποφασίζει μέσα στην τρέλα της να εμπλουτίσει τις συνθέσεις της με πιο noise rock και metal ρυθμούς παραπέμποντάς μας στην ενέργεια των Beastwars. Με φωνητικές κραυγές ο Kostek μαζί με την παρέα του επιδίδονται σε κιθαριστικά σόλα, φέρνουν σκοτεινές βαριές μελωδίες στ’ αυτιά μας και σφυρηλατούν τον ήχο τους σε ακραίο σημείο. Στο τέλος της ακρόασης το μόνο σίγουρο είναι πως θα θες να δεις αυτούς τους τύπους να ουρλιάζουν στα πολωνικά σε live.

Πλέον είναι σπάνιο να βρεις stoner συγκρότημα που να μην ακολουθεί την πεπατημένη και να λειτουργεί με πιο πειραματικό τρόπο όπως άλλωστε προστάζει η εποχή μας. Είναι ενθαρρυντικό να ανακαλύπτεις συγκροτήματα τα οποία πηγαίνουν ψάχνοντας στο να βρουν τι τους αρέσει στον ήχο του stoner είδους και να προσθέτουν μικρές πινελιές και από άλλα είδη μη γνωρίζοντας που θα οδηγήσει όλο αυτό. Μέχρι λοιπόν να βρούμε την επόμενη μεγάλη μπάντα σ’ αυτήν τη σκηνή ας αρκεστούμε σε τραγούδια όπως το "Pan Jezus Idzie Do Wojska", που μπερδεύουν στοιχεία από heavy hard rock, ψυχεδέλειες και φωνητικά από κάποια sludje μπάντα που μπορεί να πέτυχεις στο live μιας κατάληψης. Λάσπη, θόρυβος και άναρχες μελωδίες από το "Golem" μέχρι να μας προσελκύσει κάτι άλλο στη stoner σκηνή.