Death SS

Οι Death SS είναι ένα από τα πιο σημαντικά group της Ιταλίας με στίχους και image που αντικατοπτρίζουν τη μεγάλη απήχηση των αποκρυφιστικών τεχνών στη γειτονική χώρα. Ο Steve Sylvester άρχισε το horror σχήμα του το 1977 και έκτοτε αν και με πολλές παύσεις μας προσφέρει εξαιρετικούς δίσκους και ακόμα καλύτερες live εμφανίσεις. Για να μην πλατειάσουμε όμως, μιας και η ιστορία των Death SS έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον, θα παρουσιάσουμε το πρόσφατο "Rock 'N' Roll Armageddon" δίνοντας ένα μελλοντικό ραντεβού για μια βαθύτερη ανάλυση του τρομακτικού κόσμου των Ιταλών.

Η κριτική μας θα στηριχτεί στο promo της High Roller Records η οποία θα επανεκδώσει το δίσκο στα μέσα του καλοκαιριού. Το "Rock 'N' Roll Armageddon" είχε κυκλοφορήσει πέρυσι το Σεπτέμβριο απ’τη Lucifer Rising (εταιρία του τραγουδιστή Sylvester) αλλά φαίνεται ότι η προώθηση εκτός Ιταλίας ήταν ελάχιστη. Έτσι δε το πήραν πολλοί είδηση. Μια αντίστροφη όψη των προ internet εποχών; Τότε που δεν υπήρχε η παραμικρή πληροφορία και ακόμα ιταλικά fanzine δεν γνώριζαν αν το group είχε βγάλει κάτι στα τέλη του '70 ή αρχές του '80; Ενώ τώρα με την πληθώρα ειδήσεων δε μένει σχεδόν τίποτα αποτυπωμένο στη μνήμη; Τέλος πάντων αφήνουμε τις φιλοσοφικές παρλαπίπες και στηρίζουμε με θέρμη την κίνηση μιας και ο δίσκος έχει δυνατά πράγματα μέσα. Συνεπώς πρέπει να προωθηθεί όπως του αρμόζει και αξίζει.

Οι Death SS μετά εκείνο το εκπληκτικό "Panic" έχουν προσθέσει πιο μοντέρνα στοιχεία στον ήχο τους. Πιο Industrial με πιο βαριές και βαρβάτες παραγωγές. Το "Rock 'N' Roll Armageddon" θα συνεχίσει σε αυτό το στυλ αν και τα πρώτα έξι τραγούδια του είναι αρκετά διαφορετικά. Το ομότιτλο είναι ένα είδος rock anthem, το “Hellish Knights” έχει ένα εξαιρετικό refrain ενώ η δυάδα "Creature Of The Night" και "Madness Of Love" είναι τα απόλυτα highlight. Το πρώτο έχει ένα χορευτικό ρυθμό σκέτο κόλλημα ενώ το δεύτερο είναι μια τέλεια goth ballad. Τον δίσκο τον αγοράζετε και μόνο για αυτά. Απλά ακούστε τα και λικνιστείτε ελεύθερα.

Εν συνεχεία θα συναντήσουμε το "Promised Land" με έντονο το Marilyn Manson στοιχείο. Από κει και πέρα ο δίσκος θα πάρει, συνθετικά μια πιο industrial μορφή. Χαρακτηριστικά τα "The Fourth Reich" ή οι επανεκτελέσεις των "Zombie Massacre" και "Witches’ Dance". Μπορεί και φίλος των Rammstein να βρει πράγματα εδώ. Γενικά οι Death SS προσαρμόζουν τα πάντα στο άρμα τους. Ακόμα και οι φυσαρμόνικες που επιστρατεύονται στο "Your Life Is Now" ή η αμερικάνικη αίσθηση του "The Glory Of The Hawk" κολλάνε με το ύφος τους.

Μελανό σημείο θα λέγαμε πως βρίσκεται στον ήχο. Όχι για τα industrial κομμάτια αφού εκεί δένει απόλυτα αλλά σε τραγούδια σαν το ομώνυμο. Τα υπερβολικά πλαστικά τύμπανα δε του προσδίνουν τη συναυλιακή αίσθηση που θα το αποθέωνε. Ιδιαίτερα στο σημείο όπου ακούγονται μόνα τους η αντίθεση είναι μεγάλη. Ακόμα και οι κιθάρες είναι πολύ θαμμένες ενώ έχουν πολύ καλό παίξιμο. Θα μπορούσανε να δίνανε ξεχωριστή οπτική σε κάθε τραγούδι και ανάλογο ήχο ενώ έτσι φαίνεται ότι όλα ομογενοποιήθηκαν. Αλλά είναι τέτοιο το song-writing του δίσκου που το ξελασπώνει πανεύκολα. Πάντως και τι δε θα δίναμε για μια πιο disco εκδοχή του "Creature Of The Night". Το δε solo του θα τονιζόταν παραπάνω ενώ θα γινόταν το απόλυτο hit για χορό μέχρι πρωίας.