Dave Lombardo

Η πληροφορία θέλει τον Mike Patton να πιέζει τον Dave Lombardo να κυκλοφορήσει ένα προσωπικό άλμπουμ εδώ και 25 χρόνια (!), ήταν όμως η περίοδος της πανδημίας που έκανε, και σε αυτή την περίπτωση, την θεωρία πράξη. Το ερώτημα στην περίπτωση του Lombardo ήταν το εξής: πως θα ακουγόταν η πρώτη solo δουλειά ενός μουσικού-θρύλου που είναι στην κορυφή εδώ και σαράντα χρόνια και θεωρούμε όλοι πως γνωρίζουμε καλά; Ποια θα ήταν η προσωπική του καλλιτεχνική άποψη;

Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα ότι ο Lombardo θα αναδείκνυε το κουβανέζικο στοιχείο της καταγωγής του κι ότι θα αφιερωνόταν σε ασκήσεις ύφους πάνω σε latin και afro-Cuban τεχνοτροπίες, πατώντας πάνω στην αναμφισβήτητη κληρονομιά του Tito Puente. Λοιπόν, έσφαλα. Διότι ναι μεν τέτοια στοιχεία υπάρχουν διάσπαρτα μέσα στο "Rites Of Percussion", δεν είναι όμως επ ουδενί κυρίαρχα και δεν αποτελούν δημιουργική προτεραιότητα. Εξάλλου, στο συγκεκριμένο άλμπουμ ο Lombardo χρησιμοποιεί ένα τεράστιο «οπλοστάσιο» κρουστών οργάνων απ' όλο τον κόσμο - Ασία, Αφρική, Νότια Αμερική - και δεν δείχνει την διάθεση να φτιάξει μια δουλειά που απλώς θα επιδεικνύει τις επιρροές και τις γεωγραφικές καταβολές του.

Αντίθετα, η ορμή πίσω από το "Rites Of Percussion" είναι καθαρά δημιουργική και ο Lombardo λειτουργεί ξεκάθαρα σαν συνθέτης. Οικοδομεί κάθε ένα από τα 13 track του άλμπουμ σαν να επιθυμεί να αφηγηθεί μια ιστορία μέσα από τους ήχους των κρουστών. Χτίζει υπέροχες εναλλαγές ανάμεσα στους μυριάδες ήχους που μπορούν να παράγουν όλα αυτά τα όργανα, από συχνότητες βαθιές και ογκώδεις, μέχρι τα πιο υψίσυχνα συρσίματα, από τύμπανα μεγάλα μέχρι το τυπικό drum kit, κρόταλα και κύμβαλα. Ο Lombardo δεν παίζει απλά αλλά, σαν σκηνοθέτης, τοποθετεί όλους αυτούς τους ήχους μέχρι να πετύχει την απαιτούμενη διάθεση.

Και, χωρίς αμφιβολία, το mood της μουσικής είναι τελετουργικό και σκοτεινό. Το "Rites of Percussion" δεν αποσκοπεί στο να επιδείξει την τεχνική του, αυτήν εξάλλου την γνωρίζουμε καλά σαν ακροατές. Σαν συλλογή τραγουδιών, αισθάνομαι ότι περισσότερο ενδιαφέρεται να αναδείξει την πνευματικότητα των τυμπάνων, τον υπερβατικό, μαγικό και άυλο τους χαρακτήρα. Από αυτή την άποψη, ο ίδιος ο τίτλος του άλμπουμ μου φαινόταν generic όταν ανακοινώθηκε. Η ακρόαση του όμως δικαιολογεί απόλυτα την φράση Κρουστές Τελετές.

Ας περιμένεις λοιπόν μια δουλειά που δεν απευθύνεται αυστηρά μόνο σε ντράμερ- αν και αυτοί θα βρουν πολλά σημεία να εμπνευστούν και να θαυμάσουν. Το "Rites Of Percussion" είναι δυναμικό, διονυσιακό, σε στιγμές οργιαστικό. Η πολύ ήπια χρήση κάποιων οργάνων (κυρίως πιάνο και samples) προσθέτει σε κάποια σημεία ένα ελαφρύ αρμονικό υπόβαθρο που αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμο, η ρίζα των συνθέσεων όμως είναι ρυθμική και προμελετημένη. Οι αυτοσχεδιασμοί γίνονται περισσότερο αισθητοί στο εναρκτήριο "Initiatory Madness". Υπάρχουν στιγμές σχεδόν soundtrack-ικές ("Interfearium", "Journey Of The Host") και άλλες που αισθάνεσαι ότι από στιγμή σε στιγμή θα ξεπεταχτούν thrash metal κιθάρες ("Warpath", "Animismo"). Εγώ διατηρώ μια ιδιαίτερη αδυναμία στο "Separation From The Sacred" όπου το θρυλικό διπέταλο συναντά εκπληκτικές δυναμικές και το καθόλα εσωτερικό "Inner Sanctum".

Υποβοηθούμενο από μια θαυμάσια, οργανική παραγωγή που αφήνει τα πάντα να ανασαίνουν, το "Rites Of Percussion" συνιστά τελικά μια αυτόνομη και τολμηρή πρόταση από τον δημιουργό Dave Lombardo. Ένας πολύ ενδιαφέρων και διαφορετικός ηχητικός κόσμος σε περιμένει, σε μία δουλειά που τελικά έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος απ' ότι αναλογεί σε ένα «ντραμιστικό άλμπουμ». Ακόμα κι αν αποτελέσει την μόνη solo δουλειά του Dave Lombardo, είναι αρκετή για να αφήσει πίσω ένα πολύ ιδιαίτερο και ξεκάθαρο μουσικό αποτύπωμα.

Bandcamp