Dark Nightmare

Διασχίζοντας τα μπουντρούμια του εγχώριου underground heavy metal, το όνομα των Dark Nightmare από τα τιμημένα χώματα των Γρεβενών είναι από τα πρώτα που συναντά κανείς. Σε μια πορεία μακριά από τους έντονους προβολείς της δημοσιότητας, αλλά με σταθερό γνώμονα την τιμιότητα και την αγάπη για τις πιο επικές εκφάνσεις της σκληρής μουσικής, οι Γρεβενιώτες metallers έφθασαν φέτος αισίως στο τέταρτο άλμπουμ τους, η σημειολογία του οποίου το κατατάσσει ως το σημαντικότερο της πορείας τους αυτές τις δύο δεκαετίες.

Δυστυχώς, ο ανωτέρω χαρακτηρισμός δεν αφορά αποκλειστικά το υλικό του νέου άλμπουμ, αλλά συνδέεται με τον πρόσφατο, αδόκητο χαμό του Γιώργου Καραγιάννη, τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα του οποίου έντυναν τις μουσικές της μπάντας από την αρχή της πορείας της. Ως εκ τούτου, το "Beyond The Realms Of Sorrow" αποτέλεσε την τελευταία δουλειά που είδε να υλοποιείται και να κυκλοφορεί, συμμετέχοντας στη δημιουργία της κατά τη διάρκεια της άνισης μάχης του με τον καρκίνο.

Το άλμπουμ στέκεται εξαιρετικά, πάντως, όπως και να το προσεγγίσει κανείς. Επικολυρικό heavy metal, γεμάτο συναίσθημα και προοπτικές, το "Beyond The Realms Of Sorrow" φαντάζει ως το πλέον ολοκληρωμένο πόνημα της μπάντας. Μπορεί οι εποχές των θρυλικών δρακολιμνών να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά η εξέλιξη και η εν γένει δημιουργικότητα του σχήματος έχει φθάσει πλέον σε ένα επίπεδο που μπορεί να κολακεύει την έτσι κι αλλιώς ποιοτική πρώτη ύλη έμπνευσης που διαθέτει ανά τα χρόνια.

Οι ερμηνείες του Παπαδημητρίου έχουν αλλάξει πλέον επίπεδο, όντας πιο σίγουρες και με μελωδικές γραμμές που κολλάνε στο μυαλό, την ίδια στιγμή που το εύρος επιρροών της μπάντας εκτείνεται από το μελωδικό heavy/power και φτάνει μέχρι το συντριπτικό επικό doom, όπως σαφώς υποδηλώνουν συνθέσεις όπως το "Fighting In The Flow Of Time" και το καταληκτικό "Old Man Tales In The Woods".

Ποικιλόμορφο και εμφατικό, το τέταρτο άλμπουμ των Dark Nightmare αποτελεί έναν από ψυχής αποχαιρετισμό αλλά και μια από τις πιο σημαντικές εγχώριες metal δουλειές για το 2022. Άλλωστε, η πραγματική μουσική πρώτα βιώνεται κι ακολούθως ακούγεται και τα όσα έχουν προσφέρει οι Dark Nightmare μέχρι σήμερα είναι αρκούντως ξεχωριστά ώστε να εστιάσει κανείς σε ασήμαντες τεχνικές λεπτομέρειες (όπως πχ τον ήχο των τυμπάνων που προσωπικά με βρήκε διστακτικό στις πρώτες ακροάσεις), χάνοντας την ουσία. Up to the Pindos mountains/ Above the woods of the evil valley/Into the cold and the mist. Τώρα και για πάντα.

YouTube