Dark Affliction

Το όνομά της, άγνωστο στους περισσότερους εξ ημών. Όχι όμως και το μοντέλο διαχείρισης θλίψης/πένθους που υπέδειξε μια φορά κι έναν καιρό, όπου κυριαρχούν πέντε στάδια και έγινε καθολικά αποδεκτό, με την ισχύ του δυνατή έως και σήμερα. Άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, και εν τέλει αποδοχή. Επακριβώς (συν το intro) οι τίτλοι των συνθέσεων και του δίσκου, το επίσημο δηλαδή ντεμπούτο των εγχώριων blacksters.

Ιδιαίτερα περιγραφικό και το εξώφυλλο, αποδίδει εύστοχα τα συγκεκριμένα πέντα στάδια που λίγο έως πολύ έχουμε βιώσει οι περισσότεροι, έστω και εν αγνοία μας. Καθαρτική εμπειρία και διαδικασία, το δίχως άλλο, φαντάζομαι κοντινή και πρόσφατη για τους συντελεστές του δίσκου. Σχετικά με αυτούς, πρόκειται για μπάντα ανδρός ενός, την προσπάθεια του οποίου υποστηρίζουν άψογα πέντε ακόμα άτομα, έτσι, ώστε να ευθυγραμμιστούν τα στάδια μαζί τους.

Ψάχνοντας το μουσικό τους πυρήνα, αυτός εντοπίζεται κάπου στον ευρωπαϊκό βορρά και φέρει χρώμα μαύρο και σποραδικά depressive όπως θα αναμενόταν λόγω της θεματικής του δίσκου. Αυτή είναι η μισή αλήθεια, η άλλη μισή έγκειται στα υπόλοιπα στρώματα που συνθέτουν την ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς. Ως τέτοια την αντιλαμβάνομαι, καθώς ασκεί γητειά μεγάλη και φέρει ανάλογες ιδιαιτερότητες που δεν αποδεικνύονται παράταιρες.

Καλή ώρα σαν το Hate, με έναν ανεπαίσθητο Wayfarer (έ-έ-έρχονται) αέρα, το οποίο φθάνει σε μία κλιμάκωση επικών διαστάσεων. Να το ακούσετε. Μπόλικα τα κοψίματα και οι εναλλαγές ρυθμών, το μπάσο οριοθετεί τα περισσότερα εξ αυτών και θα λατρέψετε τον τρόπο του. Ακουστική κιθάρα, πιάνο και βιολί συνοδεύουν τις κραυγές του Παναγιώτη και το σχεδόν αρχαϊκής κοπής riffing του, παρουσία ενίοτε γυναικείων φωνητικών. Να, σαν το Depression, που παρ’ όλη την αναμενόμενη μαυρίλα του, ξεσπά στο τέλος. Να το ακούσετε και αυτό.

Δε θέλω να κάνω spoiler όλον το δίσκο, θα βρείτε ακόμα περισσότερες ομορφιές και στις υπόλοιπες συνθέσεις του, έτερων ιδιωμάτων και κλιμάκων (εξίσου πωρωτικών) που ενισχύουν την ακρόαση και ουσιαστικά αποτελούν τα εξώτερα στρώματα μιας συναρπαστικής δημιουργίας. Θυμήθηκα τους Human Serpent ανά διαστήματα, και αυτό μόνο ως καλό το γράφω. Να τον ακούστε τον δίσκο, ακόμα κι αν μερικοί παραπονεθούν για τη μικρή διάρκειά του. Προσωπικά τη βρήκα ιδανική.

Bandcamp