Cuir

Album

Offside / Rockstar (2021)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 17/03/2021
Μια μάσκα, ένα synth, και μια ξαναμμένη κιθάρα συνθέτουν την πιο ένοχη synth-punk απόλαυση των ημερών
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Υπό το ψευδώνυμο Cuir, o Doug, τραγουδιστής των σχημάτων Sordid Ship και Coupe Gorge, ξεσπαθώνει παίζοντας άκρως απολαυστικό synth-punk. Σε αντίθεση με τις άλλες μπάντες που κινούνται σε πιο hardcore πεδία, ο ιδιαίτερα ενεργός Γάλλος, ενδίδει στην μελωδία και σε απροκάλυπτα απολαυστικούς ρυθμούς χωρίς παράλληλα να αποτινάσσεται το ιδιαίτερο νεύρο που τον χαρακτηρίζει. Η πρώτη του ολοκληρωμένη προσπάθεια, ονοματισμένη "Album", ξεδιπλώνει ένα synth-punk διαφορετικής φύσεως από ό,τι μπορεί κανείς/καμία να έχει συνηθίσει.

Ο Cuir δεν βάζει τα synths σε πρώτο πλάνο, ούτε τα αξιοποιεί προς όφελος δημιουργίας σκοτεινών και δυσοίωνων ατμοσφαιρών. Οι ακροάσεις, αποκαλύπτουν μια προσέγγιση, η οποία, κρατώντας τον hardcore τσαμπουκά, τοποθετεί στην εμπροσθοφυλακή την πιο rock 'n' roll πλευρά του punk, ιδιαίτερα αυτή που χρωστάει τα μέγιστα στους Ramones. Τα synths, χρωματίζουν τις συνθέσεις με τρόπο όπου συχνά επιδίδονται σε διαξιφισμούς με τα κιθαριστικά leads, ενώ ακόμη και όταν βρίσκονται στην πρωτοκαθεδρία, εμπνέουν έναν street punk αέρα, ο οποίος συνοψίζεται και από την πιο oi! και χύμα προσέγγιση των φωνητικών.

Το αποτέλεσμα, για το οποίο ήμουν θετικά προκατειλημμένος μιας και ο δίσκος υπέπεσε στην αντίληψή μου ύστερα από πρόταση ατόμου που σπάνια πέφτει έξω, δικαιώνει τον Γάλλο. Στα κάτι λιγότερο από 20 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ, δεν κάνει σχεδόν πουθενά κοιλιά. Οι συνθέσεις, όλες (πλην μίας) διάρκειας κάτω από δύο λεπτά, διατηρούν τόσο μια ομοιόμορφη ενέργεια, όσο και μικρές συνθετικές παραλλαγές, ώστε, ηχώντας ολοκληρωμένες, να διαθέτουν, παρά τους γαλλικούς στίχους, την ικανότητα να μείνουν απευθείας στη μνήμη. Σε αντίθεση δε με την περσινή "Single Demo" συλλογή με τις πρώτες του ηχογραφήσεις, για την οποία έμπιστες πηγές υποστηρίζουν πως υπερτερεί στα σημεία, η ενέργεια που εκλύεται στο "Album" είναι πιο ισορροπημένη, με την παραγωγή να είναι συγκριτικά καθαρότερη.

Οι ενορχηστρώσεις και η εκφορά των φωνητικών, δημιουργούν μια ευθεία ηχητική επίθεση η οποία δεν αποκλίνει στιγμή από το «δόγμα» του δημιουργού. Το εναρκτήριο "Maniac" είναι η ιδανική πρόσκληση στον κόσμο του Γάλλου, ενώ οι μελωδίες πάσης φύσεως του "Cagoule Rose" φέρνουν ένα ελαφρύ post-punk αέρα. Το "Schlag" κοιτάει προς το UK82 χωρίς όμως να απομακρύνεται από την κοινή synth-punk συνιστώσα του άλμπουμ. Ο τρόπος δε που ενσωματώνει στο δεύτερο μισό του τα leads, είναι απολαυστικός. Στα "Cut Cut" και "Skilfek" ο Γάλλος παραδίδει μερικές από τις πιο επιθετικές του συνθέσεις, για να έρθει στη συνέχεια το "Luxure Objectif", το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του άλμπουμ, και να αποτελέσει την πιο πληθωρική στιγμή του δίσκου, όπου δεν ξεδιπλώνεται μόνο η δυναμική του ηχητικού cocktail του Cuir, αλλά και οι περεταίρω προοπτικές της.

Το "L' Album" αποτελεί εξαιτίας της ποιότητας και της όχι και τόσο προβλέψιμης οπτικής του πάνω στο synth-punk, μια ιδανική ευκαιρία για να μυθεί κανείς/καμία στον κόσμο του Cuir, και του γαλλικού underground γενικότερα. Αν υπάρχει δε, μια και μόνο στιγμή όπου, αισθητικά, ηχητικά και στιχουργικά το αποτέλεσμα χτυπάει κόκκινο, είναι το "Dégâts". Παρά το γεγονός πως ο Cuir δεν παίρνει ποτέ τον εαυτό του ιδιαίτερα στα σοβαρά, φροντίζει στην πρώτη του ολοκληρωμένη προσπάθεια να παραδώσει εξαιρετικές συνθέσεις και να κερδίσει, με εκνευριστική άνεση, κάθε ακρόαση, προσφέροντας, με γνώριμα και δοκιμασμένα εργαλεία, ένα ανανεωτικό αποτέλεσμα.

Youtube
Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET