Corrupted

Mushikeras

Self Released (2023)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 24/10/2023
Μουσική που τρυπώνει κάτω από το δέρμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ένα πιάνο παίζει αργά και θρηνητικά, σχεδόν σαν να βρίσκεσαι σε δίσκο των Bohren & der Club Of Gore, ενώ μια βραχνή θηλυκή φωνή ξεκινάει να σου τραγουδάει στα γιαπωνέζικα για τους αινιγματικούς mushikeras - τους ανθρώπους που δρουν παρασιτικά, επιθυμώντας να σε καταβάλλουν και βλάψουν. Σταδιακά, η βαριά κιθάρα θα κάνει την είσοδο της σε γνήσιο drone/sludge τόνο και τα πράγματα θα αρχίσουν να μπαίνουν στην θέση τους.

Ναι, αυτοί είναι οι θρυλικοί Ιάπωνες Corrupted, ένα γκρουπ που υφίσταται από το 1994 και έχει γεννήσει, κατά κοινή ομολογία, μερικά από τα πιο ακραία και άρρωστα doom/sludge έργα. Θρυλικοί επίσης και για το ασυμβίβαστο τους attitude, με ούτε μία φωτογραφία και ούτε μία συνέντευξη στο ενεργητικό τους μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια. Οι Corrupted, όποιοι κι αν είναι, μιλάνε μόνο με την μουσική τους, μέσα σε ένα χλωμό τοπίο από θραύσματα πληροφοριών.

Αυτό το EP έρχεται να σπάσει μια εκτεταμένη σιωπή - 12 χρόνια έχουν περάσει από το τελευταίο τους full length - ενώ και η αλλαγή των μελών και των συσχετισμών μέσα στην μπάντα, μοιάζουν να αφήνουν το στίγμα τους. Αυτό το 27λεπτο track μας λέει πολλά για τους «νέους» Corrupted. Μας λέει ότι είναι κάπως πιο μελωδικοί και αρκετά πιο καλλιτεχνικοί και μας λέει ότι η Rie Lambdoll (φωνή και μπάσο) κρατάει στα χέρια της τα ηνία της νέας αυτής αισθητικής, όπου το μυστήριο κι ένα σχεδόν παιχνιδιάρικο σκοτάδι έρχονται να εμπλουτίσουν το τελετουργικό βάρος του ήχου τους.

Αφήνοντας πίσω την ισπανική γλώσσα, το "Mushikeras" ξεδιπλώνεται σαν ένα γνήσιο ιαπωνικό παραμύθι τρόμου. Κάπου στα μισά, τα συναισθήματα ξεχύνονται μέσα από την ανθρώπινη φωνή - ποιος εξάλλου μπορεί με σιγουριά να ξεχωρίσει την χαρά από την παραφροσύνη, τον πόνο από την έκσταση; Η σύνθεση σιγά σιγά βαραίνει, αργά, οριστικά, αμετάκλητα. Παρά το γεγονός πως μέχρι το τέλος έχει παραμείνει σε βασανιστικά χαμηλά bpm, τα doom riffs έχουν κάνει την εμφάνιση τους και σκορπούν παντού δηλητήριο, ενώ το δαιμονικό τριημητόνιο της μελωδίας του «ρεφρέν» κολλάει στο μυαλό, σαν ηχώ.

Το "Mushikeras" δεν σε κερδίζει επειδή είναι όμορφο ή εντυπωσιακό. Τρυπώνει κάτω από το δέρμα σου, αφού πρώτα σε έχει υποβάλλει και σε έχει αιχμαλωτίσει. Η γεύση του είναι πικρή, έχοντας όμως και κάτι το ηδονικό. Κάτι προστάζει να πέσουν οι άμυνες, να κοιμηθεί η λογική και να πάψουν οι αιτιάσεις και οι αφηγήσεις. Μόνο το βίωμα αξίζει να ξεπροβάλλει. Αυτή η σύνθεση έχει μόνο ένα ελάττωμα: είναι υπερβολικά σύντομη. Η φαντασία μου οργιάζει με το τι θα μπορούσε να συμβεί, αν υπήρχε ακόμα ένα δεκάλεπτο να μας οδηγήσει σε μια βέβαια κάθαρση!

Ακόμα κι έτσι, το "Mushikeras" φαντάζει σαν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές προτάσεις, για όσους αρέσκονται σε αυτά τα ανορίοτα και ακραία, από άποψη δομής και τεχνοτροπίας, ηχητικά τοπία. Θα το βάλω δίπλα στην σημαντική επιστροφή των Khanate, ως εξαιρετικό δείγμα τελετουργικού drone/doom και θα ευχηθώ πως αυτό εδώ δεν αποτελεί παρά το προμήνυμα ενός επερχόμενου full length. Δεν ήξερα πόσο πολύ είχα ανάγκη την παρασιτική τέχνη των Corrupted. Μην στοιχηματίσεις για το αντίθετο, πριν την γευτείς.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET