Cloakroom

Αν κάτι με αφήνει παγερά αδιάφορο στη μουσική αυτό είναι όταν οι καλλιτέχνες προσπαθούν υπερβολικά να εντυπωσιάσουν τους ακροατές με παραγωγές και συνθέσεις που γίνονται επιτηδευμένα καθαρά για αυτόν τον λόγο. Αυτό δεν το έκαναν ποτέ οι Cloakroom. Όταν άκουσα πρώτη φορά τους Αμερικάνους θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου ότι αυτή η μπάντα ίσως να είναι και ο ορισμός αυτού που λέμε «τίμια» με όλα τα καλά και τα κακά που ο όρος επιφέρει. Όταν λοιπόν μου συστήθηκαν οι εν λόγω κύριοι μέσω του πολύ όμορφου "Time Well" το 2017 πραγματικά ένιωσα σαν να βρήκα μια μπάντα που αντάξια πήρε μία θέση στην playlist μου.

Το τρίο από την άλλη πλευρά του ατλαντικού έκανε το μουσικό του ντεμπούτο το 2015 με το "Further out" το οποίο και αυτό δεν μου πέρασε απαρατήρητο και σίγουρα το άκουγα με πολύ ευχαρίστηση. Στο "Dissolution Wave" η ίδια ευχαρίστηση παρέμεινε και μπορώ να πω ότι η τελευταία κυκλοφορία των Αμερικάνων είναι και η πιο προσεγμένη. Στα οχτώ κομμάτια που μας παρουσιάζουν οι ίδιοι, παρατηρώ μία συνοχή συναισθημάτων τα οποία είναι βέβαιο ότι θα κατακλύσουν τους λάτρεις του είδους.

Και εδώ τίθενται τα ερωτήματα: ποιοι είναι αυτοί οι λάτρεις και ποιο είναι αυτό το είδος τέλος πάντων?

Από επιρροές οι Cloakroom πάνε καλά, πολύ καλά. Λίγο (αρκετό μάλλον) shoegaze, λίγο post-rock, με λίγο sludge attitude όποτε θέλουν να βαρύνουν την ατμόσφαιρα. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τους βάλω σε μία μόνο κατηγορία. Σίγουρα κομμάτια όπως το "Dottie-back Thrush" και "Lost Meaning" είναι σαφώς σύμφωνα με αρκετές post παρακαταθήκες ενώ κομμάτια όπως το ομώνυμο "Dissolution Wave" και "Dissembler" μάλλον βρίσκει τους Cloakroom να κοιτάζουν έντονα τα παπούτσια τους (κοινώς shoegaze). Σε αυτό το σημείο θα αναφερθώ στον προβληματισμό που με έβαλε η παρούσα κυκλοφορία άμεση απόρροια της συνειδητοποίησης που έκανα από το πρώτο κιόλας κομμάτι του "Dissolution Wave". Ναι, ακούγοντας τους Αμερικάνους και καλή παραγωγή βρίσκω, και από πλευράς σύνθεσης εγώ έμεινα πολύ ικανοποιημένος αλλά αυτό είναι και το πρόβλημα, ότι μόνο το αφοσιωμένο και «εκπαιδευμένο» κοινό σε τέτοιου είδους ακούσματα θα ξανακούσει το "Dissolution Wave". Νομίζω, ότι οι Cloakroom δεν θα είναι η μπάντα που θα κάνει κάποιον να ασχοληθεί με το shoegaze ή το post-rock αν δεν είναι ήδη λάτρης του συγκεκριμένου ήχου, ούτε βέβαια κι εγώ ο ίδιος θα το πρότεινα σε κάποιον όχι ακόμα μυημένο σε αυτά τα ηχοχρώματα.

Σίγουρα δεν χρειάζεται όλες οι κυκλοφορίες να είναι εμβληματικές ή να σου αλλάξουν τη ζωή (βλ. "The Hawk is Howling" ή πολύ απλά όλη η δισκογραφία Slowdive) και πραγματικά αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν και άβολο για όλους μας. Αυτό που έχω να πω είναι ότι το "Dissolution Wave" κατατάσσεται στην κατηγορία «αν σου αρέσει ήδη ο ήχος αυτός θα το εκτιμήσεις, αλλιώς καλύτερα να προσπεράσεις». Αυτό κατ΄επέκταση ισχύει και για την ίδια τη μπάντα η οποία ομολογουμένως έβγαλε μία πολύ καλή δουλειά χωρίς όμως να θέλει να κάνει το κάτι παραπάνω για να καταφέρει να προσελκύσει νέους ακροατές.

Μέσα λοιπόν από τις πολύ όμορφες κιθάρες, τις πολύ ταιριαστές φωνητικές γραμμές και την άρτια παραγωγή, προσωπικά καταλαβαίνω ότι οι Cloakroom συνεχίζουν να κάνουν αυτό που κάνουν καλύτερα και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Όσοι πιστοί στις διδαχές των My Bloody Valentine, Slowdive και True Widow προσέλθετε.

Spotify
Bandcamp