Circle II Circle

Reign Of Darkness

earMusic (2015)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 13/10/2015
Δισκογραφική επιστροφή σε κατάλληλο timing, συμπαθητική μεν, αλλά με συγκεκριμένο ταβάνι
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ο Zachary Stevens έχει περίοπτη θέση μεταξύ των καλύτερων φωνών που έχει παρουσιάσει η heavy metal μουσική και δεν είναι καθόλου λίγες αυτές. Επίσης, έχει σπουδαίο και αδιαμφισβήτητο ρόλο συνολικά στην ιστορία των Savatage, συνεισφέροντας στο χτίσιμο του μύθου γύρω από το όνομα της μπάντας. Ως εκ τούτου, αξίζει να του δίνουμε λίγη παραπάνω προσοχή όταν παρουσιάζει μια νέα δουλειά.

Οι Circle II Circle, το προσωπικό του όχημα στην μετά-Savatage εποχή, πέραν του ότι έχουν προσφέρει τον καλύτερο post-Savatage δίσκο με το ντεμπούτο τους "Watching In Silence", μέσα από σκαμπανεβάσματα έχουν παρουσιάσει και κάποιες ακόμα αξιόλογες κυκλοφορίες, όπως π.χ. το "Burden Of Truth" του 2006. Επιστρέφοντας με την έβδομη στουντιακή δουλειά τους, το timing δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο, καθώς συνδυάζεται με τα απόνερα του reunion των Savatage, της επιστροφής του Stevens στις τάξεις τους και την όλη φιλολογίας που αναπτύσσεται γύρω από το θέμα.

Στο "Reign Of Darkness" ο Stevens και οι υπόλοιποι μουσικοί που τον πλαισιώνουν ακούγονται «αγριεμένοι», προσφέροντας ίσως τον πιο σκληρό / επιθετικό δίσκο που έχουν κυκλοφορήσει ως σήμερα. Οι κιθάρες και το drumming είναι ξεκάθαρα metal σε παίξιμο και τον ήχο, με τα πλήκτρα να προσπαθούν να εξισορροπήσουν την κατάσταση σε κάποιες συνθέσεις. Κι εκεί που έχεις την αίσθηση πως πρόκειται για ένα τυπικό metal άλμπουμ, υπάρχει η φωνή του Zachary που απευθείας δημιουργεί άλλου είδους συνειρμούς και συνδέσεις, φέρνοντας μια ιδιαίτερη οικειότητα στην ακρόαση. Για να το πω απλά, ανάγει το τελικό αποτέλεσμα από αδιάφορο σε συμπαθητικό. Αλλά ως εκεί.

Η instrumental εισαγωγή του "Over-Underture" είναι όσο πιο Savatage θα μπορούσε να παρουσιαστεί, ενώ τα "Victim Of The Night" και "Untold Dreams" είναι μάλλον οι πιο πιασάρικες συνθέσεις του άλμπουμ, με έξυπνες μελωδίες σε πλήκτρα και φωνητικά.

Από εκεί και πέρα, τα τραγούδια του άλμπουμ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από σχετικά ενδιαφέροντα ("One More Day", "Sinister Love") ως αδιάφορα ("Ghost Of The Devil", "Deep Within") και κάπου ενδιάμεσα.

Μέχρι να φτάσει το κλείσιμο του "Solitary Rain", μιας power ballad βασισμένης στο πιάνο και την φωνή του Zak, που απευθείας αντιλαμβάνεσαι ότι είναι η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ σε ένα ύφος το οποίο κολλάει πολύ καλύτερα στις ερμηνευτικές ικανότητές του. Δεν λέω πως θα έπρεπε να είναι έτσι όλος ο δίσκος, αλλά σίγουρα θα μπορούσαν να κόψουν λίγη από την aggressive πλευρά τους για να αναδείξουν το λυρικό / μελωδικό στοιχείο περισσότερο.

Με την όλη ατμόσφαιρα και θεματολογία είναι αρκετά σκοτεινή, ο Zak σε στιγμές ακούγεται λίγο κουρασμένος, αλλά σε αρκετές άλλες ακούγεται πειστικός, δείχνοντας πως μπορεί να επιστρέψει πίσω από το μικρόφωνο των Savatage και να χαρίσει τις ερμηνείες που περιμένουμε όλοι.

Το "Reign Of Darkness" έρχεται σε μια περίοδο που το ενδιαφέρον για τους Savatage είναι αναζωπυρωμένο και ενώ αξίζει μερικών ακροάσεων, δεν διαθέτει όλα όσα απαιτούνται για να ξεχωρίσει.
  • SHARE
  • TWEET