Celestial Season

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, νεαρά συγκροτήματα σχηματίζονταν χωρίς να γνωρίζουν πόσο σημαντικό ρόλο θα παίξουν στη μετέπειτα metal σκηνή. Με ακρογωνιαίους λίθους τη Μεγάλη Βρετανία και τη Σκανδιναβία, η ευρωπαϊκή ατμοσφαιρική doom/death σκηνή μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Από κοντά παρακολουθούσε και η Ολλανδία με τους πρωτοπόρους Gathering, τους Officium Triste, τους Orphanage και τους Celestial Season. Με εξαίρεση τους Gathering, καμία από αυτές τις μπάντες δεν κατάφερε να πλησιάσει τους "Peaceville Tree" όμως τα "Forever Scarlet Passion" και "Solar Lovers είχαν φτάσει στα αυτιά και είχαν εντυπωσιάσει από τότε τους οπαδούς των πρώιμων Paradise Lost, Anathema και My Dying Bride.

Η συνέχεια για τους Celestial Season ήταν άκρως ιδιαίτερη και περίεργη αφού εν μία νυκτί πραγματοποίησαν μια τεράστια στροφή στην ήχο τους και μεταμορφώθηκαν σε μια, πολύ αξιόλογη, stoner rock μπάντα. Άξιο αναφοράς ότι οι Ολλανδοί συμμετείχαν στην πρώτη χρονιά ενός, όπως αποδείχτηκε, πολύ σημαντικού φεστιβάλ. Έτσι, το 1999 τους συναντούμε στο πρώτο Roadburn σε ένα line up το οποίο περιείχε μεταξύ άλλων τους Cathedral και τους Orange Goblin. Η διάλυση ήρθε λίγο αργότερα και κράτησε χοντρικά μια δεκαετία. Η επιστροφή τους έγινε ξανά στο, πολύ μεγαλύτερο πλέον, Roadburn του 2012 όπου οι Celestial Season παρουσίασαν ολόκληρο, το εξαιρετικό "Solar Lovers". Η επιστροφή αυτή έδειξε και την επαναφορά του συγκροτήματος στις ατμοσφαιρικές doom μέρες του και το μόνο που είχε απομείνει είναι να δούμε αν θα συνδυαστεί με μια δισκογραφική δουλειά.

Χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι το 2020, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά τη δημιουργία της μπάντας και πλέον το "The Secret Teachings" βρίσκεται εκεί έξω. Το ερώτημα φυσικά είναι απλό. Ποιοι και πόσοι περίμεναν την επιστροφή των Celestial Season; Κατά πάσα πιθανότητα ελάχιστοι. Οι ίδιοι όμως δεν δείχνουν να νοιάζονται, όπως δεν νοιάστηκαν ποτέ. Θεώρησαν τη στιγμή κατάλληλη και μας προσφέρουν έναν δίσκο ο οποίος περιέχει όσα λατρέψαμε σε αυτούς κατά την doom/death περίοδό τους.

Η ηχητική κατεύθυνση γίνεται ξεκάθαρη από το μακροσκελές, εναρκτήριο "The Secret Teachings Of All Ages" το οποίο αρχίζει με πιάνο και τα αναγνωρίσιμα έγχορδα (τσέλο και βιολί). Ένα όχι και τόσο βαρύ αλλά άκρως συναισθηματικό κομμάτι το οποίο χαρακτηρίζεται από τη χροιά του Stefan Ruiters σε φωνητικά που θα ζήλευαν και οι μεγαλύτερες μπάντες του χώρου. Στα "For Twisted Loveless" και "The Ourobouros" οι κιθάρες γίνονται πιο heavy φτάνοντας ακριβώς στον χαρακτηριστικό doomy ήχο των Celestial Season.

To "Dolores" αποτελεί το ένα από τα τρία ιντερλούδια (μαζί με τα "White Lotus Day" και "Beneath The Temple Mount") τα οποία χωρίζουν τον δίσκο και προσφέρουν μικρές στιγμές ηρεμίας και γαλήνης. Στο "Long Forlorn Tears" έχουμε ένα από τα ελάχιστα ξεσπάσματα και πιο αυξημένες ταχύτητες ενώ το "Amor Fati" στιγματίζεται από τις απαγγελίες στην αρχή και στο τέλος του κομματιού. Εξίσου περίεργο το μοναδικό stoner riff του δίσκου στο "They Saw It Come From The Sky" το οποίο όμως καταφέρνει περίτεχνα να συνδυάσει τις δυο ετερόκλητες περιόδους της μπάντας.

Το ουσιαστικό κλείσιμο του δίσκου έρχεται με το σχεδόν instrumental "Α Veil Of Silence" το οποίο ξεκινά με ψιθυριστά φωνητικά να συνοδεύουν τα έγχορδα, συνεχίζει με την μπασογραμμή από το "Supa Scoopa And The Mighty Scoop" των Kyuss για να καταλήξει σε ένα πανέμορφα μελωδικό solo στην κιθάρα το οποίο φέρνει την κάθαρση μετά από βαρύ μελαγχολικό ταξίδι. Κερασάκι στην τούρτα η διασκευή-φόρος τιμής στο "Red Water" των Type O Negative η οποία δένει απόλυτα με τον υπόλοιπο δίσκο.

Η επιστροφή των Celestial Season στη δισκογραφία αλλά και στις ατμοσφαιρικές doom/death ρίζες τους, έστω και μετά από τόσα χρόνια, συνδυάστηκε από έναν απόλυτα ποιοτικό και πλούσιο, μουσικά, δίσκο. Το "The Secret Teachings" αποτελεί ιδανική αφορμή για να γιορτάσουν οι παλιότεροι οπαδοί τους αλλά και μια, τελευταία ίσως, ευκαιρία για τους fans των Paradise Lost και των My Dying Bride ώστε να ανακαλύψουν μια εξαιρετική μπάντα.