Catapult The Smoke

Κάποια πράγματα είναι ανεκτίμητα και κάποιες στιγμές δεν έχουν ταρίφα. Ποιά Mastercard και πράσσειν άλογα... Η δεδομένη στιγμή που άκουσα το "Devil's Spell" πριν από λίγα χρόνια σε γνωστό stonerάδικο διαδικτυακό χώρο έχει χαραχθεί για πάντα στη μνήμη ελέφαντα που έχω. Το αεράτο εισαγωγικό-main riff στέλνει πολλούς «πατερούληδες» της σκηνής για βρούβες κι εμένα να μαζέψω βλήτα. Αξέχαστα απλοϊκό κι επικίνδυνα εξαρτησιογόνο, με μύησε στον κόσμο των Σουηδών Catapult The Smoke, με αποτέλεσμα να κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια.

Ο καιρός πέρασε, φύτρωσε μούσι στο σαγόνι μου και οι βόρειοι φίλοι κυκλοφορούσαν αυτοχρηματοδοτούμενες κυκλοφορίες, ψάχνοντας απεγνωσμένα για διανομή, μέχρις ότου εν έτει 2009 η Orchestrated Misery τους άκουσε και τους πίστεψε. Το trio από το Mjölby βρήκε at last στέγη και τραγούδια σαν το "Go With The Wave" μπορούν τουλάχιστον να ακουστούν μέχρι και την Ελλάδα με λίγο ψάξιμο. "Play It Again, Totte" και η Casablanca μεταμορφώνεται μεμιάς σε σουηδική πόλη, όπου η μοιραία γυναίκα ακούει στο όνομα... Έννοια σας και δε θα με πιάσετε Κώτσο. Το όνομά της είναι τόσο precious, ακόμα και στο heavy rock Βορρά, που δεν προφέρεται με τόση ευκολία.

Fuzzαριστό, stoner/heavy rock και μελωδίες που σε κολλάνε by default, εκτός κι αν είσαι κουφός εκ γενετής ή απλώς εθελοτυφλείς στο μεγαλείο που δεν πρόκειται να αγγίξεις ποτέ σου. Αγγίζουμε την κατά Τόκο τελειότητα δηλαδή; Πες το κι έτσι βρε αδελφέ. Το "One Eyed Master" σου τα δίνει απλόχερα στο χέρι κι εσύ συνεχίζεις να αναρωτιέσαι σε ποιά μπάντα θα μπορούσαν να παίξουν ως support σχήμα. Κούνια που σε κούναγε... Θες και λίγο doomαριστό ρυθμό; Μην πας μακριά, κι αν πας, να γυρίσεις γρήγορα πίσω, καθώς το "Burning In My Mind" δε θα σε περιμένει και εις τον αιώνα τον άπαντα.

Οι Catapult The Smoke (όνομα κι αυτό...) γεννήθηκαν με κουσούρια. Πολλά από δαύτα, ένα εκ των οποίων είναι η un-mainstream ταυτότητά τους. Δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν δημοφιλείς, ούτε να ανακαλυφθούν από κάποιον τυχοδιώκτη της μουσικής, ακόμα κι αν ένα μέλος τους συνδράμει μουσικά στους Falconer. Γεννήθηκαν deep, deep undercover, οπότε το μπαλάκι πέφτει σε σένα και στο κατά πόσον είσαι διατεθειμένος να σκάψεις βαθιά. Αν -ω μη γέννητω- ακούσεις τον υπόκοφο ήχο του φτυαριού σε κάποιο σεντούκι, φρόντισε να το ανοίξεις και να μην το χαζεύεις σαν χάχας...