Burning Saviours

Τα ξωτικά του "Hundus" έγιναν νύμφες, η φυγή του Andrei Amartinesei σήμανε μία νέα εποχή για τη μπάντα και η έλευση των Fredrik Andersson και Henry Pyykkö έδωσε την απαιτούμενη αλλαγή στον ήχο των Σουηδών. Το retro doom heavy rock τους καλά κρατεί, αλλά αυτή τη φορά καλούν στη γιορτή τους κι άλλους, περισσότερους φίλους, πιο χίππηδες και χορευταράδες, πιο παγανιστές και λάτρεις της Θεάς Γης. Αποτέλεσμα αυτού του καλέσματος είναι η δημιουργία του καλύτερου άλμπουμ τους και το μοναδικό που μπορεί να κοντράρει τη φετινή χρονιά το "The Alchemist" των συνοδοιπόρων τους Witchcraft και να το προσπεράσει μάλιστα κατά ελάχιστα στην πορεία...

Είχα πάρει μια πρώτη ιδέα με το "The Spellweaver" που είχαν προς downloading εδώ κι αρκετό καιρό στην επίσημη ιστοσελίδα τους και το άκουσμα αυτού μου έδωσε την αίσθηση πως ο νέος τραγουδιστής με το φλάουτο του ήταν πολλά χρόνια στη μπάντα, αν και νεόφερτος, και πως είχε βρεθεί ο ιδανικός αντικαταστάτης. Η ακρόαση όλου του δίσκου απλώς μου επιβεβαίωσε τα άνωθι και το "Hillside Mansion" με ταξίδεψε στο μυστικό εκείνο μέρος όπου ο Ian Anderson χορεύει γυμνός δοξάζοντας τη Θεά Γη και ο Martin Walkyier ευλογεί νέα παντρεμένα ζευγάρια, λικνιζόμενοι υπό τις μελωδίες του Μαγικού Αυλού.

Ο συνδυασμός doom με folk είναι από τα καλύτερα μουσικά υβρίδια που κυκλοφορούν και ο ήχος που αναπαράγει αυτή η ανίερη συνεύρεση είναι πέρα για πέρα μοναδικός (το "Woodnymph" είναι ίσως το καλύτερο «μπάσταρδό» της), όπως μοναδικός είναι και ο πολυτάλαντος Fredrik Andersson, η ερμηνεία του οποίου συνέβαλε τα μέγιστα στη διατήρηση των κεκτημένων που είχε αποκομίσει η μπάντα με το "Hundus". Φαίνεται όμως πως επειδή κάποιος/κάποιοι μούτζωσαν και μάλιστα για τα καλά τους φίλους μας, χήρεψαν για ακόμη μια φορά στη θέση του τραγουδιστή, που καλύφθηκε προσωρινά (;) από τον έταιρο κιθαρίστα Mikael Marjanen!

Παρ' όλα τα κενά αέρος που βρήκαν στο δρόμο τους, οι Burning Saviours κυκλοφόρησαν τον ωριμότερο δίσκο της μέχρι τώρα καριέρας τους, πιο κατασταλλαγμένοι από ποτέ και πιο σίγουροι για το μέλλον τους. Δεν πτοήθηκαν από κακουχίες και ατυχίες, μάλλον γούρι τους έφεραν, και μπορούν δικαιωματικά να θεωρηθούν από τους πρωτεργάτες της νέας μουσικής σουηδικής σκηνής που έχει δημιουργηθεί. Γιατί φίλοι μου, έστω και με αργά βήματα το FWOSRDR* έχει κάνει ήδη την εμφάνισή του και μας καλεί χαμηλόφωνα μεν, απλόχερα δε, να το υποστηρίξουμε... Τα σέβη μου!

* First Wave Of Swedish Retro Doom Rock