Broken Dagger

«Τι να τα κάνεις τα λεφτά άμα δεν έχεις φράγκο;»: δηλαδή, η γράφουσα θέλει να πει πως μερικές φορές μπορεί να υπάρχουν αρκετά καλά στοιχεία, αν όμως το τελικό αποτέλεσμα είναι χάλια, τα καταπίνει όλα μαζί του και στο τέλος, δεν μένει τίποτα καλό. Οι Σουηδοί Broken Dagger ανήκουν σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία. Γαλουχημένοι με άκρως folk/ παραδοσιακά στοιχεία και επιρροές από την σκανδιναβική παράδοση, έγραψαν έναν δίσκο ο οποίος έχει όλα τα καλά του λυρισμού και του θεατρικού στοιχείου, παραπέμποντας σε αναφορές King Diamond αλλά και σε εκλάμψεις Mercyful Fate, χάρη στην προσθήκη εκκλησιαστικών οργάνων, τσέλο, πιάνο και όλα τα συναφή που τον κάνουν πιο prog, αλλά δυστυχώς τίποτε παραπάνω.

Το ντεμπούτο τους "Chain Οf Command" έχει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα το απογείωναν αλλά μέχρι εκεί- παραμένει ένα κακό (ούτε καν μέτριο) άλμπουμ και κάνει όλους εμάς που αγαπάμε το θεατρικό/ επικό στοιχείο, να αναθεματίζουμε την ώρα και την στιγμή που οι πέντε Σουηδοί έπιασαν στα χέρια τους χαρτί και μολύβι και έγραψαν τις κάτω του μετρίου συνθέσεις και η εν λόγω εταιρεία επέτρεψε να βγει ένα τερατούργημα σαν κι αυτό. Λίγο WASP από δω, λίγο King Diamond από ‘κει, power riffs από δω, manowarικά μέρη από ‘κει και το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό πέρα από κάθε προσδοκία. Κερασάκι στην τούρτα, ο άθλιος ήχος των κρουστών που φέρουν στο νου σκουριασμένη υδρορροή την ώρα που ποτίζει η από πάνω γειτόνισσα, ή ακόμα καλύτερα τσίγκινη σκεπή σε κάποιο παλιόσπιτο άστεγων. Τόσο χάλια!

Μοναδική καλή στιγμή, η ώρα που έκλεισα το στερεο-φονικό μου μετά από 50 λεπτά. Σε περίπτωση που σας μπέρδεψα, ένα τελευταίο έχω να προσθέσω: μακριά!