Brainstorm

Οι Brainstorm, για όσους ασχολούνται με το ευρωπαϊκό power metal, δε θέλουν συστάσεις. Από την ίδρυση τους, το 1989, και μέχρι σήμερα έχουν κάνει το όνομα τους πολύ γνωστό στο χώρο αλλά και στους οπαδούς που τους ακολουθούν κατά πόδας όλα αυτά τα χρόνια. Εννοείται ότι αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι, αφού έχουν γράψει πολλά και καλά τραγούδια, που τους χάρισαν τη φήμη και την αναγνωρισιμότητα που έχουν.

Το "On The Spur Of The Moment" έρχεται να προσθέσει άλλον έναν επιτυχημένο όροφο στο οικοδόμημα που έχουν δημιουργήσει. Για άλλη μια φορά τα τραγούδια τους θα ικανοποιήσουν τον ακροατή, αφού, χωρίς να ξεφεύγουν από το στυλ έκφρασης και του ήχου τους, τα μέλη των Brainstorm έχουν δημιουργήσει πάλι ωραίες power metal συνθέσεις. Η μελωδία έχει και σε αυτή την προσπάθεια βαρύνουσα σημασία, καθώς όλα τα κομμάτια είναι δομημένα στη λέξη αυτή. Τα κιθαριστικά riff, που είναι άκρως κολλητικά προς το αυτί του οπαδού, είναι το Α και το Ω και σε αυτή τη δουλειά. Σεβόμενοι το αποτέλεσμα που πρέπει να παρουσιάζει ένα power metal άλμπουμ, έγραψαν συνθέσεις που είναι και γρήγορες αλλά και αργές, με τη ζυγαριά να γέρνει περισσότερο προς τη mid tempo πλευρά, φυσικά με τραγούδια που -θέλοντας και μη- θα οικειοποιηθούν γρήγορα από τους οπαδούς. Δεν έχουν χαλάσει επουδενί τον ήχο και την ταυτότητα τους και αυτό το groove που θα σε κάνει να κουνήσεις ρυθμικά το πόδι σου σε κάθε κομμάτι. Highlight του άλμπουμ για μένα αποτελεί το "In These Walls", αφού το πιάνο είναι αυτό που θα σε ξεμυαλίσει και θα σε προ(σ)καλέσει να λατρέψεις το τραγούδι.

Αυτό είναι όμως δυστυχώς το μεγάλο πλην του δίσκου, μιας και οι συνθέσεις απευθύνονται μόνο στους οπαδούς, τους φανατικά δικούς τους αλλά και του είδους. Μέτα από τόσα χρόνια δημιουργίας, οι Brainstorm κυκλοφορούν πια άλμπουμ που έχουν όλα τα κλισέ του ιδιώματος, μη μπορώντας μάλλον να ξεφύγουν από τα στενά χιλιοακουσμένα όρια του. Τα νέα τραγούδια δεν είναι άσχημα. Τουναντίον, είναι άκρως αξιόλογα. Ένας μέσος όμως οπαδός, που αρέσκεται σε πολλά είδη μουσικής, θα το ακούσει δύο, άντε τρεις φορές και μετά λογικά θα προσπεράσει προς κάτι άλλο. Αυτό συμβαίνει γιατί οι συνθέσεις σε κάνουν τη στιγμή που τις ακούς να περνάς καλά, αλλά μέχρι εκεί. Δε θα σου λείψουν, ούτε «θα σου κλείσουν πονηρά το μάτι» για να τις ξανακούσεις, αφού δεν έχουν καμία σχέση με το τι έγραφε η μπάντα παρελθοντικά. Οι βαμένοι οπαδοί, από την άλλη, θα τις τιμήσουν δέοντος, μιας και λογικά θα αρκεστούν στο καλό αποτέλεσμα, αλλά όχι στην ποιοτική κατάληξη.

Δεν ξέρω τι τελικά θέλουν να πετύχουν πια τα power metal group. Μετά λύπης μου βλέπω ότι το εν λόγω ύφος έχει φθίνουσα πορεία, γιατί δεν υπάρχει κάτι νέο, αλλά μόνο αναμασημένα στοιχεία που ικανοποιούν τους οπαδούς και κανέναν άλλο. Θα μου πείτε: ρε φίλε όλα τα είδη έτσι δεν είναι; Εκ πρώτης θα έχετε δίκιο, αλλά με μια δεύτερη, γρήγορη σκέψη θα πείτε ότι επιτυχημένο άλμπουμ θεωρείται αυτό που θα ξεφύγει από τα σύνορα και θα πάει και σε άλλα αυτιά, παρθένα στο ύφος, για να τα κερδίσει. Έστω και στους αποδέκτες του είδους να κάνει μια αίσθηση βρε αδερφέ, κάτι που πια οι Brainstorm δεν κάνουν όπως στην αρχή της καριέρας τους, όταν έγραψαν τη χρυσή πλευρά της ιστορίας τους.