Bloodbound

Οι Bloodbound κατάγονται από τη Σουηδία, μια χώρα που έχει προσφέρει τα μέγιστα στην ευρύτερη hard και metal μουσική. Θυμάμαι σαν τώρα όταν πρωτοείχε κυκλοφορήσει το "Nosferatu" το 2005 και το πόσο μεγάλη εντύπωση προκάλεσε στους οπαδούς, ειδικά σε αυτούς που αρέσκονται σε πιο power φόρμουλες. Από την άλλη, όταν έχεις φιλοξενήσει στους δίσκους σου τραγουδιστές όπως οι Michael Bormannn (Jaded Heart) και Urban Breed (Tad Morose), δίνεις την εικόνα στον κόσμο ότι θέλεις να προσφέρεις και εσύ το λιθαράκι σου στο metal. Έτσι, μετά από 7 χρόνια ύπαρξης αποφασίζεις να κυκλοφορήσεις τη νέα, τέταρτη δουλειά σου.

Έλα όμως που μάλλον πήρες λάθος απόφαση. Δυστυχώς έχεις επιλέξει να εκφράζεσαι μουσικά από ένα άκρως κορεσμένο μουσικό ιδίωμα. Για να κάνεις λοιπόν κάτι πρέπει να μπορείς και να ξεχωρίσεις. Το "Unholy Cross" δε θα σου δώσει όμως αυτή τη δυνατότητα. Ναι μεν έχεις γράψει καλά europower τραγούδια για άλλο ένα άλμπουμ, αλλά μέχρι εκεί. Στεκόμαστε μόνο στη λέξη «καλά», μη σκεπτόμενοι καθόλου τη λέξη «αξιόλογα». Δεν έχεις κάνει αυτό το κάτι που θα συγκλονίσει τον οπαδό και θα σκεφτεί «πω, πω, τι δισκάρα είναι αυτή!». Αντίθετα, η πρώτη και μάλλον μοναδική σκέψη θα είναι «χμ, άλλο ένα power metal άλμπουμ μιας ευρωπαϊκής μπάντας, που αν το βρω φτηνά θα το αγοράσω για τη συλλογή και μόνο». Θα μου πείτε «καλά, εσύ για ποιόν power δίσκο έχεις σκεφτεί κάτι τέτοιο;» και ίσως να έχετε δίκιο, αλλά από την πρώτη στιγμή προκύπτουν τα εξής ερωτήματα: Πού είναι η φρεσκάδα που υπήρχε στην πρώτη δουλειά; Πού είναι οι συνθέσεις, οι οποίες παλιότερα σίγουρα δεν αποτελούσαν σημείο προοδευτικής αναφοράς, αλλά αν μη τι άλλο έδιναν μικρές στιγμές μουσικής ικανοποίησης στο κοινό;

Το μεγαλύτερο σας λάθος Bloodbound είναι ότι θέλετε να μοιάσετε στους Edguy. Ναι κύριοι, δυστυχώς το νέο σας άλμπουμ, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, είναι μια replica της παρέας του Tobias Sammet. Το ξεκίνημα με το "Moria" ιδανικό. Μετά όμως όλα τα υπόλοιπα κομμάτια ηχούν ακριβώς όπως και οι Γερμανοί. Όλες οι μουσικές γραμμές, και στα γρήγορα αλλά και στα mid tempo τραγούδια, είναι απλή αντιγραφή. Ειδικά το ομώνυμο «βγάζει μάτια». Γιατί έγινε αυτό; Ποιος ξέρει... Το σίγουρο είναι ότι όλη η προσπάθεια αφήνει μια πικρία.

Ενώ ξεκίνησαν πολύ καλά, δίνοντας την εικόνα ενός νέου ελπιδοφόρου συγκροτήματος, με την τελευταία τους δουλειά μάλλον τα χάλασαν όλα. Το άλμπουμ αφορά μόνο τους οπαδούς του group και του ιδιώματος. Κανέναν άλλον. Δυστυχώς. Αυτό θα πρέπει ίσως να απασχολήσει πολύ τα μέλη, αν θέλουν να παραμείνουν στο metal χάρτη. Θέλει δραστικές αλλαγές όλο το project. Ποιές; Μονό αυτοί ξέρουν... Εμείς απλά θα περιμένουμε...