Black Label Society

Η σχέση αγάπης με τις μουσικές του Zakk Wylde είναι παλιά. Ξεκινά από εκείνες τις παλιές '90s εποχές που ο μορφωνιός κιθαρισταράς μας συστήθηκε στο "No More Tears", αλλά κυρίως στο "Ozzmosis", ενώ μεγάλωσε ακόμα περισσότερο όταν έπεσαν στα χέρια μου τα υπέροχα (και αρκετά διαφορετικά) "Pride And Glory" και "Book Of Shadows". Και συνεχίστηκε με τα δυο πρώτα, δυσεύρετα τότε, άλμπουμ των Black Label Society που βασανιστικά άκουγα μέσω ενός φίλου που τα είχε στην κατοχή του (μάλιστα το "Sonic Brew" με το αυθεντικό εξώφυλλο), αφού σε κασέτα δεν κατάφερα να τα γράψω ποτέ. Βέβαια, κάπου εκεί μπήκε η ADSL και λύθηκαν αυτά τα προβλήματα, αλλά κυρίως προέκυψαν τα "1919 Eternal" και "The Blessed Hellride" (οι καλύτερες δουλειές των BLS κατ’εμέ) και το "Mafia" των τριών single) και γενικώς όλα έβαιναν καλώς, βάσει προσδοκιών.

Όμως, κάπου εκεί η έμπνευση άρχισε να περιορίζεται όσο τα μούσκουλα και τα μούσια του Zakk αυξάνονταν. Ή ίσως εγώ έγκωσα και έχασα το ενδιαφέρον μου κάπου. Όπως και να έχει, πάνε 15 χρόνια από τότε, κι αν δεν ήταν εκείνο το όμορφο δεύτερο μέρος του "Book Of Shadows", δεν θα είχα σχεδόν τίποτα να θυμάμαι από τα πεπραγμένα του Zakk όλο αυτό το διάστημα. Στην πραγματικότητα, δεν θυμόμουν καν ότι είχα γράψει την παρουσίαση για το "Grimmest Hits" πριν σχεδόν τέσσερα χρόνια. Καταφέρνει να αλλάξει αυτή η συνθήκη με το 10^ο στούντιο άλμπουμ των Black Label Society, το "Doom Crew Inc";

Πρώτα από όλα, υπάρχουν κάποιες αναμενόμενες και καλοδεχούμενες σταθερές, καθώς η νέα δουλειά της μπάντας του Wylde είναι ποτισμένη με όλα τα στοιχεία της μουσικής του που αγαπάμε: τα Sabbathικά riff, τα πυρακτωμένα και σε αφθονία σόλο, το πιάνο όπου χρειαστεί και η ποτισμένη αλκοόλ φωνή του. Επίσης, ο ήχος είναι μπόμπα και γενικά δεν υπάρχουν κρυμμένες εκπλήξεις, ενώ υπάρχει η προβλεπόμενη κατανομή μεταξύ πιο άμεσων και πιο απλωμένων δυνατών συνθέσεων και φυσικά των απαραίτητων μπαλαντών. Η μόνη διαφοροποίηση αφορά στην προαγωγή του Dario Lorina σε co-lead κιθαρίστα, δίνοντας μια επιπλέον διάσταση στον ήχο, χωρίς όμως να προκύπτει κάποια τρελή διαφορά στο συνολικό αποτέλεσμα. Όλα τα παραπάνω, συνθέτουν μια καλή βάση για έναν οπαδό του Zakk και των Black Label Society, ώστε να ευχαριστηθεί το "Doom Crew Inc".

Όσον αφορά στο συνθετικό κομμάτι, τα δυο πρώτα single/video, το "Set You Free" και το "End Of Days" όντως ξεχωρίζουν, όντας πιασάρικα και δυναμικά, ενώ το "Destroy Conquer" συμπληρώνει μια πολύ δυνατή τριάδα, ενώ ενδιαφέρον κιθαριστικά είναι και το "Gather All My Sins". Οι δε μπαλάντες στέκονται απλώς συμπαθητικά, με το "Love Reign Down" να είναι μια τελείως αλλαγμένη μορφή (πιάνο/φωνή/κιθάρα) του τραγουδιού που κλείνει το "Stronger Than Death". Αν κάτι πάντως χαρακτηρίζει τις συνθέσεις και τον ήχο του άλμπουμ αυτό είναι η ομοιογένεια.

Ένα μικρό θέμα είναι το ότι δεν μου προκύπτουν οι 2-3 συνθέσεις που θα πάνε το άλμπουμ ένα σκαλί παραπάνω, ενώ είναι οι ίδιες οι μουσικές σταθερές που αποτελούν ταυτόχρονα κι αδύνατο σημείο του άλμπουμ, καθώς καθιστούν το αποτέλεσμα ολίγον τι προβλέψιμο, υπό την έννοια του «μια από τα ίδια». Αμφότεροι οι δυο αυτοί παράγοντες υποδεικνύουν ότι η αξία του "Doom Crew Inc" πιθανότατα θα ξεθωριάσει σε βάθος χρόνου.

Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι κακή η νέα δουλειά των Black Label Society, και μάλλον είναι καλύτερη του αναμενόμενου, δεδομένων πάντα των σχετικά χαμηλών προσδοκιών. Έστω κι αν είναι προϊόν νοσταλγίας και μόνο, ο Zakk αποδεικνύει ότι συνεχίζει να κρατά καλή συντροφιά με τις μουσικές του, έστω κι αν έχει πολλά χρόνια να συγκλονίσει τον κόσμο μου.