Battleroar

Battleroar και Epic metal. Δυο λέξεις που αρχικά συνδυάζονται στο μυαλό του κάθε οπαδού είτε σκεπτόμενοι την εν λόγω μπάντα είτε την λέξη - ιδεολογία που χιλιάδες μεταλλαδες λατρεύουν, πιστεύουν και ακολουθούν ευλαβικά τα τελευταία χρόνια. Παρόλο που γνωρίζω το group από τα πρώτα του μουσικά βήματα, ήμουν περίεργος να ακούσω το τελικό αποτέλεσμα του ομότιτλου album τους, γιατί το στυλ μουσικής που έχουν επιλέξει να εκφράζονται είναι ομολογουμένως και περίεργο αλλά και πρωτόγνωρο για τα ελληνικά -και ίσως και ευρωπαϊκά- δεδομένα.

Έχοντας ήδη στο ενεργητικό τους ένα promo cd (Battleroar-2001) και ένα 7'' single (Dragonship-2002) αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλο βήμα κυκλοφορώντας ένα ολοκληρωμένο album,το οποίο -δυστυχώς ή ευτυχώς- λόγω του ότι θα κυκλοφορούσε στην Ελλάδα θα δίχαζε το Ελληνικό κοινό για το αν άξίζε ή όχι της προσοχής μας. Ακούγοντας το προσεκτικά αρκετές φορές, πείστηκα ότι τελικά οι προβλέψεις μου βγήκαν αληθινές: Τα κατάφεραν! Το group έχει κάνει μια παρά πολύ καλή δουλεία σε όλους τους τομείς του δίσκου. Ξεκινώντας από το ε κ π λ η κ τ ι κ ό εξώφυλλο, η συσκευασία του cd είναι digipack με καλοδουλεμένο βιβλιαράκι και artwork που, κυρίως, απευθύνεται σε όλους τους epic metal οπαδούς.

Μουσικά αλλά και στιχουργικά είναι ορατό και αναμενόμενο το αποτέλεσμα: Mε εμφανείς επιρροές από Manilla Road, Cirith ngol, Omen, Brocas Helm κ.λ.π. και έχοντας μεγαλώσει οπαδικά με τις παραπάνω μπάντες είναι αναπόφευκτο να έχουν περάσει ανάλογα στοιχεία (ατμόσφαιρα, μάχες, αίματα, σπαθιά κλπ) στα δικά τους κομμάτια. Συνθέσεις όπως τα "Swordbrothers", "Victorious Path", "Battleroar", "Morituri Te Salutant" συνθέτουν ένα παζλ ατόφιου και αγνού epic metal album το οποίο μπορεί άνετα να συναγωνιστεί - ανταγωνιστεί όλες τις Ευρωπαϊκές και μη μπάντες του ανάλογου ύφους, που δυστυχώς είναι λίγες πια.

Το γεγονός ότι στο κομμάτι τους "Megaloman" συμμετέχει σαν special guest ο μεγάλος κιθαρίστας Kenny Powell των ανυπέρβλητων θεών Omen, το ότι έχουν προλογίσει μουσικά τις συναυλίες των Manilla Road, Omen, Brocas Helm -μέχρι στιγμής- στην Ελλάδα και τέλος ότι είναι καλεσμένοι να παίξουν στο μόνο ίσως αμιγώς αγνό μεταλλικό Ευρωπαϊκό festival -Keep It True- τον Απρίλιο στη Γερμανία, αποδεικνύει ότι έχουν και παρόν και μέλλον αρκεί να μην σταματήσουν τη σκληρή δουλεία που ήδη κάνουν. Ένα μεγάλο μπράβο τους αξίζει για ότι προσπάθειες έχουν κάνει μέχρι στιγμής.

Brave to the end fight for what you believe...
Into battle
Oh,never fall,standing tall
Battleroar