Battlecross

Στη συνομοταξία συγκροτημάτων όπως οι The Black Dahlia Murder μπορούν να ενταχθούν χίλιες δύο ακόμα μπάντες. Αυτό το «λίγο απ' όλα» ύφος -γνωστό και ως American heavy metal- βρίσκει εφαρμογή σε όλους εκείνους που δεν έχουν ξεκαθαρίσει αν θέλουν να παίζουν melodeath σουηδικού προσανατολισμού, μελωδικό metalcore, μοντέρνο (groove) thrash ή απλώς βαρέως συγκαλυμμένο heavy metal. Όπως σε κάθε ιδίωμα, υπάρχουν οι μπάντες που πραγματικά αξίζουν, οι στυγνοί μιμητές τους, αλλά και ο ωκεανός της απέραντης μετριότητας που τους περιβάλλει. Τους Battlecross θα τους κατέτασσα ευθέως στην τελευταία κατηγορία, με την τρίτη δουλειά τους, "War Of Will", να υπολείπεται της δυναμικής που χρειάζεται κάποιος για να βγει στην επιφάνεια.

Οι ομοιότητες με τους The Black Dahlia Murder δεν σταματούν στα υποτυπώδη, αφού οι Battlecross έχουν πλέον νοικιάσει και τον πρώην drummer των Αμερικανών, Shannon Lucas, κάνοντας το αποτέλεσμα πολύ πιο οικείο στους οπαδούς του χώρου. Παραλληλισμοί ωστόσο μπορούν να γίνουν και με τους DevilDriver, The Faceless, Woe Of Tyrants και Lamb Of God, ενώ στα πιο μελωδικά τους οι συγκρίσεις κολακεύουν τους ...συνήθεις υπόπτους In Flames και τους Children Of Bodom. Η μείξη όλων αυτών είναι μεν αρκετά ισορροπημένη, αλλά συγχρόνως και κάπως παράταιρη, με τη μεν καφρίλα τους να μην πείθει ιδιαίτερα, τις δε μελωδίες τους να εκδηλώνονται με γλυκανάλατο τρόπο.

Ακούγοντας το "War Of Will", βλέπεις μία-μία τις αδυναμίες του να ξετυλίγονται μπροστά σου. Για παράδειγμα, τα σημεία των breakdown έρχονται με τέτοια συχνότητα που χάνουν τη βαρύτητά τους αντί να μπαρουτιάζουν το κλίμα, τα brutal φωνητικά του Kyle Gunther είναι τόσο πηγμένα στα εφέ που καταντούν πραγματικά για γέλια, η κατά βάση thrashίζουσα νοοτροπία τους εναλλάσσεται άκομψα με «μεγάλες» εμφατικές μελωδίες, ενώ οι αλλαγές ρυθμού και τονικότητας από κομμάτι σε κομμάτι είναι απειροελάχιστες, με αποτέλεσμα το άλμπουμ να ακούγεται εξαιρετικά μονοδιάστατο.

Ειλικρινά δεν ξέρω πόσους οπαδούς μπορεί να έχει το εν λόγω είδος στην Ελλάδα, όμως σίγουρα υπάρχουν πολλοί καλύτεροι εκπρόσωποί του εκεί έξω. Οι Battlecross αποτελούν απλώς μία χρυσή μετριότητα σ' αυτό που κάνουν και το "War Of Will" δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία τυποποιημένη και αδύναμη δουλειά που δύσκολα θα καταφέρει να συγκινήσει ακόμη και κάποιον υπέρμαχο του χώρου.