Battle Symphony

War On Earth

Soman (2022)
Από τον Σπύρο Κούκα, 20/09/2022
Μια ευχάριστη symphonic power έκπληξη που αφήνει υποσχέσεις
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η δημιουργία μιας metal opera στέκεται πάντοτε ως ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, το οποίο συνήθως επιχειρούν μουσικοί με όραμα, ανοιχτούς ορίζοντες και εμπειρία. Στην περίπτωση των Battle Symphony του Νίκου Τζουάννη, εκπληρώνονται τα πάντα πλην του τελευταίου, αφού ο ίδιος είναι γνωστότερος ως μέλος του κλάδου της εγχώριας αθλητικής δημοσιογραφίας, παρά ως μουσικός, με το ντεμπούτο του στον χώρο να συμβαίνει πέφτοντας κατευθείαν στα «πολύ βαθιά». Ως προς αυτό και ανεξαρτήτως της όποιας μουσικής του πρότασης, αυτή η άγνοια κινδύνου στα δικά μου μάτια μοιάζει άξια σεβασμού, αφού το μεράκι της μουσικής δημιουργίας θέλει κότσια για να εκφραστεί σε ευρύτερη κλίμακα.

Πέραν, όμως, των προαναφερθέντων, η αξιολόγηση μιας μουσικής κυκλοφορίας είναι ξεχωριστή υπόθεση και το "War On Earth", το ντεμπούτο του Battle Symphony project φαντάζει από μόνο του ως κάτι εντυπωσιακό σε σύλληψη και υλοποίηση. Με μια πληθώρα καλεσμένων από την ελληνική και τη διεθνή metal σκηνή και φιλοξενώντας ονόματα όπως αυτά των Roberto Tiranti (βλ. Labyrinth), Daniel Heiman (βλ. Warrior Path, Sacred Outcry, ex-Lost Horizon), Νικόλα Λεπτού (βλ. Arrayan Path, ex-Warlord) και Gus Drax, μεταξύ πολλών ακόμη συμμετεχόντων, το άλμπουμ δεδομένα στέκεται υπέρ του δέοντος ανταγωνιστικά σε ό,τι αφορά τις εκτελεστικές/τεχνοκρατικές του αρετές.

Άλλα και σε επίπεδο έμπνευσης και ιδεών, το επικολυρικό, συμφωνικό power metal του "War On Earth" δεν στερείται τσαγανού και προεκτάσεων. Με τη ψυχή και το πνεύμα του υλικού να προέρχεται από τα ένδοξα - για το power metal ιδίωμα - late '90s/early '00s, το concept είναι πομπώδες, η απόδοση του δεν στερείται μεγαλοπρέπειας και οι ικανότητες των συμμετεχόντων μουσικών - προεξεχόντων των εξαιρετικών τραγουδιστών που έχουν επιλεγεί - ανεβάζουν από μόνες τους τον ποιοτικό πήχη ακόμη ψηλότερα.

Αποτέλεσμα των παραπάνω, ένα άλμπουμ πλούσιο, γεμάτο από ιδέες που τιμούν την προέλευση των εμπνεύσεων του αλλά δεν κοπιάρουν εμμονικά, το οποίο ήρθε σχεδόν από το πουθενά για να μας υπενθυμίσει αυτό το συναίσθημα ψυχικής αγαλλίασης που προκαλούσαν το "Theater Of Salvation" και οι πρώτες δουλειές των Avantasia, αλλά - προφανώς - και οι Ayreon, μεταξύ άλλων. Μάλιστα, το "Los Guerreros" (η ισπανόφωνη εκδοχή του "Soul Survivors") φαντάζει στο μυαλό μου σαν ένας μικρός φόρος τιμής σε σχήματα όπως οι Rata Blanca και οι Mägo de Oz, κοινώς τεράστιες σε συνεισφορά μπάντες που λόγω του γλωσσικού χάσματος (καθώς οι ίδιες έχουν επιλέξει τη μητρική τους ως στιχουργική γλώσσα έκφρασης) φαντάζουν - αδίκως - απόλυτα παραγνωρισμένες στις περισσότερες - πλην των ισπανόφωνων - χώρες.

Τηρουμένων των αναλογιών, η εκκίνηση των Battle Symphony αποτελεί μια μικρή αλλά ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη, η οποία μέσα από το νοσταλγικό/οπαδικό της χαρακτήρα και την απολύτως επαγγελματική της προσέγγιση, δεν αφήνει μονάχα υποσχέσεις, αλλά ήδη εκπληρώνει αρκετές από αυτές. Σίγουρα, η εμπειρία και η ακόμη μεγαλύτερη στόχευση σε ενδιαφέρουσες ιδέες θα προσφέρουν ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα στο επόμενο δισκογραφικό βήμα του project, αλλά μέχρι τότε, δεν έχουμε παρά να απολαύσουμε όσα έχει να προσφέρει αυτό το απρόσμενο new entry στα εγχώρια power metal δρώμενα.

  • SHARE
  • TWEET