Asteroid

Το έχουμε πει. Πρέπει να πάμε εκεί Κώστα Πολύζο. Το ξεκίνησες φέτος με τους Witchcraft κι απάντησα με Pelander. Συνέχισες με Captain Crimson και ισοφαρίζω με Asteroid. Μας ήρθε τσόντα κι ο Άλκης με Truckfighters, οπότε τον φορτώνουμε κι αυτόν. Διαλύθηκαν και οι Graveyard, δεν έχουμε πλέον δικαιολογία.

Επίκειται και νέος δίσκος από Troubled Horse βλέπεις. Δεν θα το παίξουμε τουρίστες στο Έρεμπρο της Σουηδίας. Ούτε θα ψάξουμε την περιβόητη πηγή νερού που κάνει μουσικά θαύματα. Θα συναναστραφούμε πίνοντας και ίσως απαντηθούν καίρια ερωτήματά μας. Πώς γίνεται ρε διάολε να λείπεις δισκογραφικά κοντά έξι χρόνια και να ακούγεσαι σα να μην πέρασε μια μέρα;

Τόσο απουσίαζαν δισκογραφικά οι Asteroid. Και ξάφνου, εμφανίζουν μια εξωφυλλάρα για το "III". Με την εικόνα του "II" στην κάσα και το λιτό περιεχόμενο του αντίστοιχου των Captain Crimson. Και μπαίνουν με την ψυχεδελική κιθάρα των Floyd στο "Pale Moon". Η συνειδητοποίηση του τι θα ακολουθήσει, μόνο χαρά δίνει.

Οι Asteroid είναι μεγάλα μαστόρια στο να συνδυάζουν το fuzz με την επιληπτική τους αίσθηση της garage ψυχεδέλειας. Εκεί που δεν τους πιάνει κανείς, όμως, είναι στα παρελκόμενα. Στα πίσω από τις λέξεις κι εν προκειμένω στα πίσω από τις μελωδίες. Στην επική ατμόσφαιρα του "Mr. Strange".

Στην Uncle Acid αισθητική του κυρίως riff στο "Them Calling" και στα διπλά του φωνητικά. Στη μετάλλαξη του "Wolf & Snake" από intro των Colour Haze, σε πολεμικό outro φωνητικών που θα ζήλευε κι ο JB. Ποικιλία εγκεφαλικών ιδεών και άψογη αποτύπωση αυτών επί χάρτου. Ή χόρτου; Δεν έχει σημασία. Η μπάντα βγήκε από την καλύβα ηχογράφησης του "II" και πήρε μερικά μέτρα.

Όχι μακριά. Ίσα ίσα να τους δει λίγο ο ήλιος, άντε και κανας άνθρωπος. Ξέρεις, από εκείνους που κοντοστέκονται μεταξύ δρυμού κι επαρχιακού δρόμου. Που είναι λίγο spooky εκ πρώτης όψεως, αλλά ευγενέστατος στο να σου δείξει τον δρόμο επιστροφής για την πόλη. Καλώς σας βρήκαμε και πάλι κύριοι.