Arch / Matheos

Sympathetic Resonance

Metal Blade (2011)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 08/09/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το τελευταίο διάστημα είναι έντονη η μουσική παρελθοντολατρεία, με επανενώσεις μελών, επετειακές περιοδείες και διάφορες τέτοιες καταστάσεις που ευχαριστούν το κοινό, αλλά στην πραγματικότητα κοιτούν μάλλον πίσω, παρά μπροστά. Η υπόθεση της συνεργασίας μεταξύ του Jim Matheos και του John Arch, υπό την κοινοπραξία του Arch/Matheos, έχει μια διαφορετική ιστορία όμως από τις συνηθισμένες.

Ο Arch -για όσους δεν το γνωρίζουν- υπήρξε τραγουδιστής των Fates Warning στα πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος, αφήνοντας κυρίως το στίγμα του στο κλασικό διαμάντι του αμερικανικού heavy metal που ακούσει στο όνομα "Awaken The Guardian". Έπειτα αποσύρθηκε από τα μουσικά δρώμενα, παρόλο που αποτελούσε τότε τον διακαή πόθο των Dream Theater στην αναζήτηση για τον κατάλληλο τραγουδιστή, και επανεμφανίστηκε ξαφνικά το 2003 με τους Mike Portnoy και Jim Matheos στο πλευρό του για την κυκλοφορία ενός EP, αποδεικνύοντας πως το μέταλλο της φωνής του έχει μείνει ανεπηρέαστο όλα αυτά τα χρόνια.

Από την άλλη, ο Matheos βλέποντας πως οι συνθήκες για ένα νέο άλμπουμ Fates Warning δεν ήταν οι κατάλληλες, πήρε τις ιδέες που αφορούσαν αυτό καθώς και το «επιτελείο» του (δηλαδή τα μόνιμα session μέλη της σύνθεσης των Fates Warning) και απευθύνθηκε στον John Arch. Το αποτέλεσμα έρχεται να σβήσει εν μέρει τη δίψα των οπαδών των Fates Warning από την εξαετή δισκογραφική απουσία και να ικανοποιήσει τους λίγους αλλά πιστούς και φανατικούς οπαδούς της φωνής του Arch.

Το "Sympathetic Resonance" είναι ακριβώς αυτό που περιμένει ένας «ενημερωμένος» οπαδός της ιστορίας αυτών των ονομάτων, ως προς την ηχητική κατεύθυνση, καθώς πρόκειται για progressive metal κλασικής Fates νοοτροπίας, με χαρακτηριστικά φωνητικά αμερικανικού power από τον Arch, μακροσκελείς συνθέσεις με περίεργα μέτρα, πολλές αλλαγές και κάμποσο λυρισμό. Ίσως κάπως έτσι να ακουγόταν το πρώτο O.S.I. αν δεν έβαζε το χεράκι του ο Kevin Moore. Εξάλλου, η μουσική προοριζόταν για το επόμενο Fates Warning άλμπουμ, οπότε η συνθετική προσέγγιση και η χρησιμοποιούμενη τεχνοτροπία είναι λίγο ως πολύ αναμενόμενες.

Συνεπώς, στις έξι συνθέσεις δε βρίσκουμε καμία έκπτωση στη συνθετική ποιότητα από τα γνωστά υψηλά standards του Matheos, ενώ η αναλλοίωτη χροιά της φωνής του Arch προσθέτει ψήγματα νοσταλγίας και δυναμισμού, κάνοντας την ακρόαση ακόμα πιο απολαυστική. Η χαρακτηριστική riff-ολογία, τα lead του Aresti και η χροιά του Arch αποτελούν τη βάση, αλλά ταυτόχρονα και τα δυνατά σημεία του άλμπουμ, καθώς το drumming του Jarzombek, παρότι ακριβές, είναι ίσως λίγο πιο «στεγνό» από όσο θα ήθελα, ενώ και ο Vera θα μπορούσε να είναι λίγο πιο ενεργός κι απελευθερωμένος. Η παραγωγή κινείται σε πιο παραδοσιακά πρότυπα, χωρίς χρήση πλήκτρων ή φορτωμένες ενορχηστρώσεις, μάλλον πιο μεταλική σε σχέση με τις τελευταίες δουλειές των Fates.

Τραγούδια σαν το "Any Given Day (Strangers Like Me)" δε θα αφήσουν κανέναν οπαδό του progressive metal ασυγκίνητο, με τις ακουστικές κιθάρες να φέρνουν στο νου το τεράστιο "Monument" και τις φωνητικές γραμμές να κολλάνε στο μυαλό. Παράλληλα, οι άλλες δύο συνθέσεις που ξεπερνούν τα 10 λεπτά έχουν επίσης πολλή μουσική μέσα τους, με το "Neurotically Wired" να διαθέτει ένα εντυπωσιακό κλείσιμο και το "Under Stained Glass Sky" κάμποσες όμορφες μελωδίες, και ιδιαίτερα αυτή του ρεφραίν. Το 8λεπτο "On The Fence" έχει λίγο περισσότερες «επιμεταλλομένες» Wilson επιρροές σε σχέση με τα υπόλοιπα, ενώ από τις δύο 5λεπτες, πιο άμεσες συνθέσεις, το "Midnight Serenade" είναι δυναμικό και πιασάρικο, με το "Incense And Myrrh" να είναι περισσότερο βασισμένο στη συναισθηματική ερμηνεία του Arch, του οποίου η φωνή στην εισαγωγή ακούγεται ίδια με αυτήν του Sebastian Bach.

Το βασικό προτέρημα του δίσκου είναι ότι ακούγεται ακόμα καλύτερο ως σύνολο, παρά ως μεμονωμένα τραγούδια, επιδεικνύοντας ομοιογένεια και πληθώρα καλών ιδεών και μελωδιών που ρέουν κατά την ακρόαση. Έρχεται, δε, σε μια περίοδο που ο prog κόσμος θέλει να ακούσει νέες ιδέες από τον Matheos και φωνές σαν αυτή του Arch δεν υπάρχουν πολλές. Από την άλλη, αυτή η κατάσταση είναι λογικό να δημιουργεί προβληματισμό ως προς το παρόν και το μέλλον των Fates Warning, καθώς αν η φωνή του Arch δεν ήταν τόσο χαρακτηριστική, ώστε να διαφοροποιεί το τελικό αποτέλεσμα, θα μιλάγαμε για conflict μεταξύ των δύο εκφάνσεων του Matheos.

Επί της ουσίας, το "Sympathetic Resonance" θα το λατρέψουν οι οπαδοί των Fates Warning, θα το ευχαριστηθούν οι οπαδοί του progressive metal και θα κεντρίσει το ενδιαφέρον οπαδών του πιο κλασικού μεταλλικού ήχου. Καλή, εμπνευσμένη μουσική από τον Matheos και η αναλλοίωτη φωνή του Arch συνθέτουν μια -απλά και όμορφα- win/win situation.

  • SHARE
  • TWEET