Arc Of Ascent

Είναι κάποιες μπάντες που χωρίς να υπάρχει κάποιος προφανής λόγος, έχουν κατακτήσει τα αφτιά και την καρδιά μας. Και όχι, δεν μπορεί να είναι μόνο λόγω της μουσικής. Κάτι άλλο υπάρχει στους Arc Of Ascent και στην κατάληψη διαρκείας τους.

Το είδος που υπηρετούν και στον τρίτο τους δίσκο, το έχουμε ακούσει και προφανώς θα το ξανακούσουμε. Στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάολος. Έτσι λένε. Λεπτομέρειες που τείνουν προς τη μονιμότητα και τη δικιά μου αναγκαιότητα.

Το riff-μαμούθ θα έρθει. Το ξέρω και το περιμένω. Το θέμα είναι το πώς. Από πού θα ξεκινήσει και πού θα καταλήξει. Εγώ θα σου πω. Από το πουθενά θα μπει, έτσι επειδή μπορεί και θα καταλήξει εκεί που προσδοκάς αλλά δεν το πολυπιστεύεις. Αυτό είναι το "Hexagram".

Αυτή είναι η ιδέα του Craig Williamson περί του τι εστί γαλαξιακό stoner-o-doom. Και η μουσική εκφορά του λόγου του, κάνει το αποτέλεσμα ακόμα πιο θελκτικό. Το ντέφι και το σιτάρ δεν αποτελούν εκπλήξεις. Το παρελθόν άλλωστε της μπάντας και των Lamp Of The Universe μόνο κρυφό δεν το λες.

Υπάρχει μαεστρία εδώ. Στα τελειώματα (φινάλε), στις αρχές και στα ενδιάμεσα. Δεν στέκομαι στο κτήνος που έχει δημιουργήσει ηχητικά η τριάδα. Στέκομαι στις μελωδίες και στο timing. Σοφά εποίησε ο συνθέτης/ενορχηστρωτής. Κι ακόμα πιο σοφά δίνει προβάδισμα στον ακροατή.

Δεν είναι λίγο να αισθάνεσαι πότε θα γιγαντωθεί το riff, πότε θα γίνει κολοσσιαίο κι εντούτοις να γουστάρεις σαν να μην το 'χες πάρει πρέφα. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που έψαχνε η εισαγωγή του κειμένου. Δεν προσπαθούν να εκπλήξουν. Επιθυμούν να σε κάνουν μέλος τους κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς παρά να το αγαπήσεις, προϊόντος του χρόνου.